Consequences

Consequences 002

Lyle’s POV:

“Kumain ka muna dito, Lyle.” Mrs. Brienna said and motioned for me to sit down. I shook my head and smiled.

“I would love to, but—”

“No creo que se coma nuestra comida. Ese hombre es una fuente de riqueza.” (I don’t think he eats our kind of food. That man’s wealthy.” Flint said, not letting me finish what I had to say.

“Ah en serio. Obviamente en la ropa.” (Ah, really. Obviously in the clothes.” Her mother answered and looked at me.

“—As I was saying, I would love to, but I have to go home now. My parents are looking for me. Thank you for the offer.” I said with a smile. And with that I stood up.

“Ihatid mo na siya sa labas.” Utos sakaniya ng nanay niya.

“Kaya na niya sarili niya, ma. Malaki na siya.” Baliwalang sagot ni Flint at patuloy lang sa paglalaro ng kung anong nilalaro niya.

“Flint Briella Haven…” Nakita ko ang pagngiwi niya dahil tinawag na ang buong pangalan niya.

“Eto na nga tatayo na. Tara na po, mahal na hari.” Sarkastikong ayaw ni Flint at naunang lumabas.

“Pagpasensyahan mo na ang batang iyon iho. Nalaglag kasi ‘yan nung bata pa siya diyan sa hagdan kaya naalog ang utak.” Paumanhin ni Mrs. Brienna.

“Hey! Yes, I fell but I didn’t hit my head!” Flint defended herself.

“Whatever. Ihatid mo na.” Parang magka-edad lang si Flint at ang nanay niya kung titingnan. I was wrong with what I analyzed earlier. Her mom told me she’s 36.

“Eto na nga. I’ll be back. Stay here, will you?” Flint told her mother. “It’s not safe to be out here by yourself.” Bigla siyang nag-seryoso. Pati na din ang kaniyang ina.

“I know. I know. You don’t have to repeat that. Kaya sige na larga na para makabalik ka kaagad.” Sagot ng nanay niya.

Hinila na ako paalis ni Flint at kumaway. Kumaway din ako kay Mrs. Haven tsaka muling humarap sa dinadaanan namin.

“Dito nalang ako. Bumalik ka na doon.” Sabi ko. Tinaasan niya lang ako ng kilay at nagpatuloy sa paglalakad.

“Hindi mo kabisado dito. Baka mapagtripan ka pa ng mga tambay diyan sa tabi-tabi.” Sagot niya.

“I can handle myself perfectly well.” I answered and rolled my eyes at her. She stopped walking and faced me.

“Of course. Like the way you handled yourself in front of Jesper and Olivia?” She said and chuckled.

“That’s a different situation, Flint.” I answered. She shrugged her shoulders.

“Okay. If you insist. Bye.” Paalam niya at tinalikuran talaga ako. Napabuga ako ng hangin at hindi makapaniwalang tinatanaw ang papalayong bulto niya.

Teka nga, hindi ba’t iyon naman ang gusto ko? Bakit ako nagrereklamo ngayong tino-totoo niya? Haist!

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad palabas ng lugar na ito. Mabuti nalang ay magaling akong magkabisa ng mga direksyon. Pasimple din akong tumingin sa paligid. May mangilan-ngilan akong nakikita na bodyguards na nagmamasid lang.

Mas binilisan ko ang paglalakad ko dahil may mga gagawin pa akong naantala dahil sa pagsunod saakin ni Flint.

“Diyan ka lang.” Napaigtad ako nang may magsalita sa harapan ko. May hawak itong patalim at nakatingin saakin ng masama.

“Chill.” I said. I raised my hand to stop the bodyguards from leaving their space because if they do that, I might get exposed.

“Akin na yung wallet at cellphone mo.” I heard someone said behind me. I chuckled because of amusement.

“Really? Robbing? In the middle of the daylight?” As if on cue, the surrounding darkened. I looked up at the sky when it suddenly turned dark. Tch. Looks like another rain’s going to hit. Wrong timing!

“Oh, paano ba ‘yan? Hindi na maaraw? Ibigay mo na ‘yan!” Mayabang na utos nung nasa harapan ko. Tinutukan din ako ng patalim nung nas alikuran ko.

I could feel the sharp edge of the knife at my waist. I raised both of my hands as a sign of surrender.

Akmang lalapit saakin yung isa nang mabilis kong hinarap yung nasa likuran ko at hinawakan nang mahigpit ang palapulsuhan niya bago ito pinilipit. Nang mabitawan niya ang patalim ay agad ko itong sinipa palayo bago ko siya tinadyakan sa tuhod.

“Woah! Easy!” I shouted when someone tried to s***h me with the knife. I kept on walking backwards as I avoid the knife that the guy’s holding.

“Bakit kasi ayaw mo nalang ibigay iyang wallet at cellphone mo?! Mas mabilis sana ang trabaho namin dito!” Bulyaw niya at pilit na sinusubukang tamaan ako.

“Ano kayo? Gold? Aba paghirapan niyo muna!” Angil ko. Nang makakuha ako ng tiyempo ay nahawakan ko nang mahigpit ang pala-pulsuhan niya kaya nagawa ko itong pilipitin pa-kanan. Nabitawan niya naman kaagad ang hawak niyang patalim kaya nagawa ko itong sipain papalayo. “Imbis kasi na mang-hold up kayo, bakit hindi nalang kayo maghanap ng maayos na trabaho? Bukod sa steady income, mas safe pa. Oh diba?”

“Madali para saiyo dahil palibhasa eh anak mayaman ka. Hindi mo kailangan problemahin ang pagkain na ihahain sa hapag dahil may gagawa na nun saiyo.” Ani nung isa. Hindi ko napansing nakatayo na pala yung kasama niya kaya hindi ko naiwasan ang pinalipad niyang suntok.

Napaatras ako at napahawak sa panga ko. Sh*t. Ang sakit nun ah. Medyo nanlabo pa ang paningin ko dahil doon. I shook my head and was about to attack again when I felt something pointing at my head.

Narinig ko din ang pagkasa ng isa pang baril sa likuran kaya wala akong nagawa kundi itaas ang dalawang kamay ko. Huminga ako nang malalim at ikinuyom ang kamao ko. Bwisit.

“Sabi naman saiyo, hindi ba? Lalaban ka pa eh makukuha din naman namin ang kailangan namin.” Ani nung isa at nagtawanan sila nung kasama niyang mukhang unggoy.

Dahil busy sila kakatawa ay kinuha kong oportunidad iyon para sipain sa sikmura yung nasa harapan ko. I also kicked the guy behind me. I made sure I aimed his at his stomach. Mabilis akong humarap sakaniya at binigyan siya ng knee-kick bago sinuntok sa panga. Mukhang nahilo naman siya dahil napaupo siya at paulit-ulit na iniiling ang ulo niya.

Akmang haharap ako dun sa isa ngunit tila bumagal ang paligid ko nang makarinig ng putok ng baril. I froze on the spot and the only thing I could do is close my eyes and wait for the bullet to hit my body.