Episode 1
1354 Words
Episode 1
ชีวิตฉันก็ได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เมื่อครอบครัวฉันได้ประสบความสำเร็จในการทำธุรกิจจนกลายเป็นเศรษฐีหน้าใหม่แต่ใช่ว่าเมื่อรวยแล้วจะมีความสุข ทำให้ฉันได้พบกับเขา 'อัศวิน' ผู้ชายนิสัยแย่ที่สุดในโลก...
ย้อนกลับไปก่อนที่ฉันจะได้พบกับเขา... เรื่องราวทุกอย่างมันเริ่มต้นมาจากจุดนี้... ถ้าวันนั้นครอบครัวฉันไม่รวยขึ้น ฉันก็คงไม่ต้องพบเจอกับเขา!!!
"ปะป๊า มะม๊า ดูสิคะ! หนูสอบเข้าโรงเรียนเตรียมศึกษาได้แล้วละค่ะ!" เสียงหวานใสของฉันเอ่ยดังขึ้นด้วยความรู้สึกตื่นเต้นและดีใจ ในมือถือผลสอบเข้าโรงเรียนม.ปลายรัฐบาลชื่อดังที่ตัวเองใฝ่ฝัน
ฉันอยากเข้าโรงเรียนนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ในทุกๆวันฉันต้องอ่านหนังสือและเรียนพิเศษอย่างหนัก ดีใจจริงๆที่ในที่สุดความพยายามของฉันก็ประสบความสำเร็จจนได้
"เอ่อ... ลูกพีช พ่อดีใจด้วยนะที่ลูกสอบเข้าได้" เสียงทุ้มเข้มของคุณพ่อเอ่ยดังขึ้นด้วยความดีใจพร้อมกับยิ้มแห้งให้ฉัน มือหนาของท่านลูบหัวของฉันด้วยความอ่อนโยน ฉันสัมผัสได้ว่าตอนนี้ท่านกำลังลำบากใจที่ฉันสอบเข้าได้ แต่มันทำไมกันนะ?
"แม่ภูมิใจมากเลยนะที่ลูกสาวของแม่เก่งขนาดนี้" แม่เอ่ยชมฉัน ฉันได้แต่สบตากับท่านอย่างไม่เข้าใจ ทำไมทั้งๆที่กำลังชมฉันอยู่แต่คำชมพวกนั้นมันแผงไปด้วยความลำบากใจกันนะ
"ป๊า ม๊า... ไม่อยากให้หนูเรียนโรงเรียนที่หนูสอบเข้าได้เหรอ?" สุดท้ายฉันก็ถามออกไปตรงๆ จนทำให้พ่อแม่ถึงกับมองหน้ากันด้วยความกระอักกระอ่วน
"ลูกพีช ฟังพ่อนะ... สัปดาห์หน้าเราจะย้ายบ้าน ไปอยู่บ้านที่หลังใหญ่กว่านี้ หนูจะมีห้องส่วนตัว มีทุกอย่างที่อยากได้ อยากเลี้ยงสัตว์ก็เลี้ยงได้ด้วยนะ" พ่อของฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกับใช้มือหนาจับไหล่ฉัน ฉันได้แต่ขทวดคิ้วมองอย่างไม่เข้าใจ
"หนูรู้นะว่าครอบครัวเราไม่ได้รวยและจน แต่การที่ซื้อบ้านหลังใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิมมันต้องใช้เงินเยอะมากๆ แล้วที่หนูพยายามสอบเข้าโรงเรียนรัฐให้ได้ก็เพราะอยากเเบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายของป๊านะ" ฉันบอกออกมาตามตรง แต่พ่อฉันกับหัวเราะออกมาอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินแบบนี้
"ต่อไปนี้ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินแล้วนะ... พ่อเพิ่งจะเจรจาธุรกิจสำเร็จ แถมบริษัทพ่อก็เปิดได้หลายสาขาแล้วด้วย ที่สำคัญ... ครอบครัวเรากลายเป็นเศรษฐีหน้าใหม่แล้ว" พ่อของฉันเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจ พอฉันได้ยินแบบนั้นก็เผลอยิ้มหน้าบานขึ้นมาทันที
"จริงเหรอคะแม่ที่พ่อทำสำเร็จแล้ว!!!"
"ใช่จ๊ะ พ่อทำตามความฝันของตัวเองสำเร็จแล้ว" แม่ของฉันเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม ความฝันของพ่อคือการเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จมีเงินเก็บนับไม่ถ้วนและมีบริษัทมากมายหลายสาขา
"ลูกพีช... เรื่องโรงเรียนของลูก พ่อคงจะให้เรียนโรงเรียนนั้นไม่ได้"
"ทะ...ทำไมเหรอคะ!!!?"
"พ่อสมัครโรงเรียนเอกชนเซนต์ลูน่าให้ลูกเรียบร้อยแล้ว ขอโทษนะลูกพีชที่พ่ออยากให้ลูกเรียนที่นี่ก็เพราะว่าหวังดีกับลูกนะ" สิ้นเสียงของพ่อ ความตั้งใจทุกอย่างของฉันก็พังทลายลง
พ่อจะให้ฉันไปเรียนเอกชนทั้งๆที่ฉันสอบเข้าโรงเรียนรัฐชื่อดังได้เนี่ยนะ! แถมโรงเรียนนั้นก็มีแต่ลูกคนรวย คนจนๆกลางๆอย่างฉันคงจะเข้ากับเพื่อนๆที่นั่นไม่ได้แน่ๆ เพราะสังคมมันต่างกันเกินไป
"ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องค่าเทอมนะ พ่อจ่ายไหวจนลูกเรียนจบอยู่แล้ว"
"ไม่มีทาง! ยังไงหนูก็ไม่ไปเรียนโรงเรียนของพวกคนรวยแบบนั้นเด็ดขาด หนูอยากเรียนโรงเรียนที่หนูสอบได้!!!"
หลายสัปดาห์ต่อมา...
"เป็นไงคะลูกพีช ชอบบ้านใหม่ไหม" แม่ของฉันเอ่ยถามขณะที่ฉันกำลังจัดข้าวของในห้องของตัวเองอยู่
"ชอบค่ะ... หลังใหญ่ขนาดนี้จะไม่ชอบได้ยังไง แถมสนามหญ้าก็กว้างมากด้วย"
"แม่ดีใจนะที่หนูชอบ พ่อเขาตั้งใจซื้อบ้านที่หนูอยากได้เมื่อตอนเด็กๆเชียวนะ"
"แม่คะ หนูขอเลี้ยงหมาได้ไหมอ่ะ" ฉันเอ่ยถามพลางเข้าไปกอดแม่อย่างออดอ้อน
"ได้สิจ๊ะ งั้นพรุ่งนี้เราไปที่ฟาร์มกันเลยไหม ลูกจะได้เลือกด้วยว่าอยากได้พันธุ์อะไร"
"เย้! ม๊าน่ารักที่สุดเลยยยย"
"จริงสิ... เดือนหน้าลูกต้องไปโรงเรียนแล้ว แม่ซื้อเสื้อผ้ารองเท้าให้เรียบร้อยแล้วนะ ลองใส่ดูสิว่าคับหรือหลวมรึเปล่า" แม่ของฉันเอ่ยบอกพร้อมกับยื่นชุดนักเรียนให้
"แม่... หนูไม่อยากเรียนโรงเรียนนี้เลย"
"อย่ากังวลไปเลยลูก ที่นี่เด่นดังด้านการเรียน ดนตรี กีฬา สังคมที่ดี ทุกอย่างดีไปหมด ลูกไม่ต้องห่วงนะ"
"หนูกลัวว่าจะเข้ากับคนอื่นไม่ได้"
"เรื่องนั้น... แม่เชื่อว่าลูกต้องมีเพื่อนที่ดีๆแน่จ๊ะ อย่าวิตกกังวลไปเลยนะครอบครัวของเราก็รวยไม่แพ้คนอื่นหรอก แต่แม่ขอสอนลูกไว้อย่างนะ อย่าตัดสินหรือดูถูกคนที่ฐานะ ไม่ว่าคนเราจะฐานะอะไรเราก็เป็นคนเหมือนกัน"
"หนูจะจำไว้นะคะ"
หลายเดือนต่อมา...
ต่อนี้ฉันได้เข้ามาเรียนที่โรงเรียนเซนต์ลูน่า โรงเรียนที่รวมเหล่าลูกคุณหนูและลูกผู้มีอำนาจทางสังคมทั้งหลาย
ปกติโรงเรียนนี้จะมีตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึงมัธยมปลาย และแน่นอนว่านักเรียนส่วนมากก็เรียนตั้งแต่ชั้นอนุบาลมาแล้วทั้งนั้นนั่นจึงเป็นวิกฤติที่ทำให้ฉันหาเพื่อนได้ยากมากๆ!
"นี่ๆ ขอนั่งข้างๆด้วยได้ป่ะ" เสียงหวานใสของผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยดัง ทำให้ฉันเงยหน้ามองก็พบว่าเป็นเธอเป็นผู้หญิงที่สวยคมกริบน่ามองสุดๆ โรงเรียนลูกคุณหนูนี่มีแต่คนหน้าตาดีๆทั้งนั้นเลยแหะ
"เอ่อ... ได้สิ"
"เพิ่งเข้ามาใหม่เหรอ ไม่คุ้นหน้าเลย"
"อื้ม ใช่แล้ว... เราชื่อลูกพีชนะ เธอชื่ออะไรเหรอ" ฉันเอ่ยถามพร้อมกับยิ้มอย่างเป็นมิตร
"เฟย์" เธอตอบมาสั้นๆ ฉันได้แต่พยักหน้าเบาๆอย่างไม่รู้จะพูดอะไร แต่แล้วเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะยื่นให้ฉัน
"ขอคอนแทคทุกอย่างของเธอหน่อยดิ ตั้งแต่วันนี้ไปเราเป็นเพื่อนกันนะลูกพีช" เฟย์ยิ้มบางๆให้กับฉันทำให้ฉันรู้สึกใจชื้นขึ้นมาสุดๆ แค่เข้ามานั่งในห้องเรียนก็ได้เพื่อนแล้ว ดีจริงๆเลยตัวฉัน!
"เฟย์น่าจะมีเพื่อนเยอะเลยใช่ไหม อยู่มาตั้งแต่อนุบาลแล้ว" ฉันเอ่ยถามเฟย์หลังจากที่ได้ฟังเรื่องของเธอว่าเธอเรียนโรงเรียนนี้มาตั้งแต่เด็กๆ
"แต่ก่อนก็เคยมี แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว เพื่อนสนิทของฉันมันย้ายไปเรียนที่เมืองนอก แล้วก็ทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียว เป็นไง โคตรใจร้ายเลยใช่ไหมละ" เฟย์บอกออกมาพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
"เออ ถ้าเธอมีอะไรสงสัยถามฉันได้ตลอดเลยนะ อยากไปไหนในโรงเรียนนี้ก็ถามฉันได้"
"ขอบคุณน้า~ เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลยเฟย์"
ปัง!!!
"เลิกคุยกันสักได้ไหมวะ หนวกหูน่ารำคาญ!!!"
"???"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Character
อัศวิน อัคคเดชโภคิน (วิน)
หนุ่มหล่อหน้าตาดี เกิดในตระกูลที่เก่าแก่และร่ำรวย แต่นิสัยเลวร้าย เอาแต่ใจมาก ถึงแม้ว่ามีเงินมากมายก่ายกองก็ไม่สามารถดัดนิสัยที่ร้ายกาจนี้ได้
ลลิสา พิพัฒนกิจภูวดล (ลูกพีช)
เด็กสาวหน้าหวาน ตอนแรกฐานะทางบ้านของเธอค่อนไปทางลำบากแต่ก็ไม่ถึงกับยากจน แต่แล้วจู่ๆครอบครัวของเธอก็ทำธุรกิจจนรวยขึ้นอย่างไม่คาดคิด
- Writer
