ภีมพลถอยทัพครู่เดียวเพื่อจัดการกับเสื้อผ้าไม่นานก็กลับมาใหม่ร่างกายเขากำยำล่ำสันหนักแน่นไปทุกสัดส่วนโดยเฉพาะความเป็นชายที่พรักพร้อม ไม่รอช้า ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขากดอาวุธร้ายกาจจ่อปากทางรักสอดแทรกตัวตนเข้าหาทีละเล็กทีละน้อยกระทั่งเจ้าหล่อนรับได้ทั้งตัว
ร่างกายหล่อนบีบรัดตัวตนเขาตุบๆ แทบหายใจไม่ออก หน้าตาเขาบิดเบี้ยวไปหมดเสียวซ่านในความแน่นกระชับ ถอดกายออกมาช้าๆ แทรกมันกลับเข้าไปใหม่เนิบนาบแต่เต็มแน่นทุกจังหวะ เสียงครางของเมียรักกระตุ้นความต้องการในกายเขาให้ลุกโชนไฟแทบไหม้เตียง นอกบ้านฝนจะตกฟ้าจะผ่าไฟจะดับอีกนานแค่ไหนก็ช่างเถอะเขาไม่สนใจแล้ว อะไรบนโลกนี้จะน่าสนใจเท่าเมียตัวน้อยสุดน่ารักคนนี้ “อาย...”
“อาภีม...” เรียกชื่อกันสลับไปมา ยิ่งเรียกชื่อกันและกันก็ยิ่งทำให้มีอารมณ์มากยิ่งขึ้น อารยาใช้มือโอบรอบลำคอกำยำบังคับเขาให้โน้มลงมามอบจูบหวานๆ อืม... อาภีมของหล่อนหล่อและเร้าใจที่สุดในโลก กายเสี
