กับดักรักร้าย
1383 Words
ตอนที่ 8
สองพ่อลูกนั่งรถออกมาได้สักครู่ เวฑิตาก็เริ่มต่อว่าผู้เป็นบิดาทันที
“พ่ออะ! มาช้า หนูเกือบจะเสียท่าไอ้ลูกครึ่งนั้นแล้วมั้ยล่ะ ดีนะ..ว่าหนูแกล้งตายซะก่อน”
“ก็รถมันติดนะสิลูก นี่พ่อก็รีบบึ่งตามมาอย่างเร็วเลยนะ” แผนของเมธีคือให้ลูกสาวที่แต่งชุดเป็นแคดดี้เพื่อไปเป็นเหยื่อล่อ เพราะรู้ว่าฮันส์เป็นเสือผู้หญิง ที่เห็นสาวสวย ๆ ไม่ได้
“แล้วพรุ่งนี้พ่อจะเอายังไงต่อ..บอกก่อนนะคะ ว่าหนูไม่ตกไม่แต่งอะไรทั้งนั้นนะคะ”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ก็แค่ขอให้เขายอมลงทุนและซื้อหุ้นโรงแรมเราในราคาที่พ่อยอมรับได้ แล้วพ่อก็จะไม่เอาเรื่องเขา”
“ถ้างั้นก็คงหมดหน้าที่ของหนูแล้ว ใช่มั้ยคะ”
“พ่อขอบใจเค้กมากนะลูก ที่เหลือเดี๋ยวพ่อจัดการต่อเอง”
“เห็นเขาพูดว่าอยากจะหาซื้อโรงแรมอยู่เหมือนกันนะคะ แต่บอกว่าจะซื้อในราคาถูก ๆ เอาไว้เกร็งกำไร หนูว่าเขาโคตรเอาเปรียบเลย”
“เค้กได้ยินเขาพูดแบบนั้นเหรอลูก” ผู้เป็นบิดาตาลุกวาว ทีแรกที่คิดเอาไว้ แค่จะทำให้ฮันส์มาชอบพอกับลูกสาวของตน แล้วค่อยเสนอชวนมาลงทุน แต่นี่ไหน ๆ นายอันส์คนนี้ก็จะหาซื้อโรงแรมอยู่แล้ว ก็เสนอขายหุ้นเป็นข้อตกลงซะเลย เมธีนั้นมองออกว่าฮันส์ก็แอบชอบพอลูกสาวตนอยู่ไม่น้อย เพราะตอนที่อยู่ในสนามตนแอบสังเกตพฤติกรรมของเขาอยู่ตลอด
“ใช่ค่ะ ตอนที่หนูนั่งรถกับเขามา เขาบอกแบบนั้น”
“ดีละ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้หนูคอยดูฝีมือพ่อก็แล้วกัน..จะเอาให้ร้องไม่ออกเลย ฮ่า ๆ ” ผู้เป็นบิดาหัวเราะตบท้ายการสนทนาก่อนรถจะเลี้ยวเข้าบ้านไป
ผู้เป็นสามีจอดรถแล้วเดินเข้าบ้านอย่างอารมณ์ ขณะที่ภรรยากำลังยืนเท้าสะเอวรออยู่ เมธียังไม่ทันวางถุงกอล์ฟภรรยาก็เอ่ยถามขึ้นทันที
“สองพ่อลูกนี่ไปไหนกันมา มืด ๆ ค่ำ ๆ แล้วดูแต่งตัวเข้าสิ..ยัยเค้ก! แม่บอกตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าอย่าแต่งตัวโป๊แบบนี้ กระโปรงหน่ะจะสั้นไปถึงไหน”
“อะไรกันคุณ ผมพาลูกไปตีกอล์ฟมานะ” เมธีรีบแก้ต่างให้ลูกสาว เพราะกลัวเธอจะหลุดพูดอะไรออกมา เพราะงานนี้ ภรรยาเขาไม่รู้เรื่อง
“สถานการณ์แบบนี้..คุณยังมีอารมณ์ไปตีกอล์ฟอีกเหรอ” คุณชโมพรเอ่ยถามสามี
“แล้วหนูละ..เค้ก!!! ตามพ่อเขาไปทำไม ไหนบอกไม่ชอบแดดร้อน ๆ ไม่ใช่เหรอ” เมื่อสามีแก้ตัวได้ผู้เป็นแม่จึงหันมาลงที่ลูกสาวคนสวยแทน
“หนูก็ไปเป็นแคดดี้ให้พ่อไงละคะ...ถ้าพ่อเกิดชอบแคดดี้คนอื่นขึ้นมาจะ ว่ายังไงล่ะคะ..แม่ นี่หนูช่วยแม่นะคะเนี่ย!” เวฑิตารีบแก้ตัว
“เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ พ่อลูกคู่นี้”
“เย็นนี้มีอะไรทานบ้างล่ะคุณ ผมกับลูกเริ่มหิวแล้ว” เมธีรีบตัดบท ไม่อยากให้ภรรยาซักไซ้ไล่เรียงมากนัก
“ไปที่โต๊ะเลยค่ะ ฉันให้ป้านอมเตรียมอาหารไว้รอคุณกับลูกเป็นชั่วโมงแล้ว ไม่รู้เย็นหมดหรือยัง” ภรรยาพูดจบทั้งสามจึงเดินไปที่โต๊ะอาหารพร้อมกัน
คืนนั้น ฮันส์กลุ้มใจมาก เขาจึงนัดเพื่อนไปนั่งดื่มเหล้าที่ผับแห่งหนึ่ง แม้แต่สาว ๆ ที่ย่างกายมาเสนอตัวให้เขา อันส์ก็ไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วยเลย จนโจนาธาน เพื่อนของฮันส์มาถึง
“แกโทร.นัดฉันมา เพื่อดื่มกับแกเนี่ยนะ ร้อยวันพันปีไม่เห็นแกจะมีเรื่องกลุ้มใจนี่หว่า หรือว่าไปพลาดท่าทำสาวที่ไหนท้องวะ ฮ่า ๆ ”
“ไม่ใช่ แต่ก็ใกล้เคียงแหละ” ฮันส์บอกด้วยอารมณ์เศร้า ๆ
“ห๊า!....เฮ่ย!..จริงดิ ไหนๆ เรื่องมันเป็นยังไงวะ”
“ก็ถูกพ่อเขาจับได้นะสิ แต่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรลูกเขาเลยนะโว้ย”
“อ่าว!...แล้วแกทำไมไม่บอกเขาไปเล่า เรื่องแค่นี้ ปัดโธ่เอ้ย!”
“ฉันก็พยายามอธิบายแล้ว แต่สองพ่อเขาไม่ฟังเลย ตอนที่อยู่ในห้องด้วยกัน ฉันก็แค่จูบลูกสาวเขาเองนะโว้ย แล้วอยู่ดี ๆ ลูกสาวก็หมดสติไปดื้อ ๆ ซะงั้น ต่อจากนั้นพ่อเขาก็โทรมา ฉันไม่รู้ทำไง พอพ่อเธอมาถึงฉันก็โดนเล่นงานยับเลย แล้วสักครู่ลูกสาวก็ตื่นมาโวยวาย แถมบอกว่าฉันเป็นคนถอดชุดชั้นในของเธอ อันที่จริงฉันเห็นแต่แรกแล้วล่ะ ว่าเธอไม่ได้ใส่แต่เธอก็อ้างอีกว่าฉันเป็นคนถอด แล้วเรื่องที่เธอหลับไปดื้อ ๆ เธอก็ยังอ้างอีกว่าเป็นเพราะฉันวางยา โอ๊ย!...ฉันจะบ้าตาย”
“เฮ้อ!..” ฮันถอนหายใจเมื่อเล่าจบ
“ลักษณะ เหมือนแกจะโดนตบทรัพย์นะโว้ย”
“ใช่ทีแรกฉันก็คิดแบบนี้แหละ”
“แกก็เอาเงินให้ไปเลยสิวะ จะไปยากอะไร”
“ทีแรกฉันก็คิดเหมือนกันนั่นแหละ กะว่าพอคุยเรื่องเงินเรื่องคงจะจบ แต่ที่ไหนได้”
“ทำไมเขาไม่รับเงินของแกเหรอ”
“ตอนแรกฉันก็คิดว่าจะให้คิด แต่มาคิดดูอีกที ไม่ให้ดีกว่า”
“ทำไมเหรอวะ”
"เขาไม่รับเงินฉันหรอก เขารวยจะตายไป พ่อเธอเป็นถึงเจ้าของโรงแรม ตอนแรกฉันไม่รู้ ฉันเลยเสนอเงินให้ลูกสาวหนึ่งล้านบาท เพื่อให้เธอนอนกับฉัน ฉันน่าจะเอะใจตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว” ฮันส์ดึงนามบัตรของเมธีจากกระเป๋าเสื้อให้กับเพื่อนของเขาดู
“โอ้โห่...เป็นถึงเจ้าของโรงแรมระดับห้าดาว แล้วก็ดังสุดในเชียงใหม่เลยนะโว้ย..โรงแรมนี้ เขาไม่รับเงินแกก็ถูกแล้วล่ะ”
“และที่สำคัญนะ ฉันก็เพิ่งรู้ว่าเธอน่ะ อายุยังไม่ถึง 18 ปีเลย”
“ตายแล้ว!.. นี่แกกำลังเสี่ยงคุกเลยนะ”
“เฮ่อ!.. ก็นั่นนะสิ” ฮันส์ถอนหายใจขึ้นมาอีก ไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร่
“แล้วแกจะเอาไงต่อดี..เพื่อน”
“พรุ่งนี้พ่อเธอนัดให้ฉันไปตกลงกันที่โรงแรม ไม่รู้จะหลอกเอาตำรวจมาจับฉันหรือเปล่านะสิ”
“คงไม่หรอกมั้ง ก็คงจะแค่เรียกแกไปตกลง เฉย ๆ นั่นแหละ เพราะถ้าเขาจะจับแกส่งตำรวจจริง ๆ เขาคงโทรเรียกมาจับแกตั้งแต่แรกแล้วล่ะ”
“พรุ่งนี้แกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิวะ”
“ได้สิเพื่อน กี่โมงวะ”
“แปดโมงเช้า”
“ห๊า!..ทำไมนัดเช้าจังวะ”
“ก็ตอนนั้นฉันลืมตัวไปหว่า อยากให้เรื่องมันจบเร็ว ๆ แกมีหน้าที่ตื่นให้ทันก็พอ โอเคมั้ย”
“เอ่อ ๆ แกโทรปลุกฉันล่วงหน้าก่อน หนึ่งชั่วโมงนะโว้ย” โจนาธานรีบบอกเพื่อน เพราะคืนนี้เขาเองก็มีนัดต่อกับสาว ๆ คงจะดึกแน่ ๆ
“เออ..ถ้างั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะโว้ย”
“อะไรวะ มาแค่แป๊บเดียว แกมีธุระกับสาวคนไหนอีก”
“ก็ไม่เชิงหรอก..”
“ระวังแกจะไม่รอดแบบฉันนะโว้ย”
“ยาก!... เพราะฉันไม่อ่อนแบบนี่หว่าแก ฮ่า ๆ”
“เฮ้ย!.. พูดแบบนี้เดี๋ยวพ่อก็ให้กินแข็งซะหรอก”
“แหม่!.. เพื่อน ล้อเล่น นิด ๆ หน่อย ๆ ก็ไม่ได้ ฉันแค่อยากให้แกอารมณ์ดีขึ้นมาก็แค่นั้นเอง”
“แกจะไปไหนก็รีบไปซะ”
“เอ่อ ๆ แต่ฉันว่าแกน่ะ ก็ควรกลับไปพักได้แล้วเหมือนกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ้าแกตื่นมาปลุกฉันไม่ทันไม่รู้ด้วยนะโว้ย”
“โอเค งั้นฉันกลับพร้อมแกเลยก็ได้”
“แล้วเจอกันพรุ่งนี้เพื่อน” โจนาธานเดินมาตบไหล่เพื่อน ฮันส์พยักหน้าให้เพื่อน แล้วรีบเดินไปยังที่จอดรถ
- Writer
