Naguguluhan pa rin ako sa sitwasyon. Sana nga yata ay di muna ako umuwi at para nag-enjoy pang mabuti kesa harapin ang ganitong sitwasyon.
“Hwag kang mag alala iha. Aalagaan kang mabuti ni Rome,” saad naman ng ama ng binata na may halo ring pangungumbinsi.
Napangti ako ng bahagya sa sinabi ng lalaki. Di ko alam kung maniniwala ba ako sa sinabi niyang iyon o nagpapatawa lamang siya. Si Rome naman ay walang reaksyon na akala mo ay mabuting tao, mabuting anak na susunod sa kanyang magulang.
Nagkatinginan kami ni Rome. Di ko mabasa kung anong iniisip niya. Akala mo maamong tupa ang itsura ngayon sa aking harapan. Nakukunsensya na ba sya? Naaawa na ba sya sa akin? Anong pumasok sa kukote niya at nasa ganito kaming sitwasyon ngayon?
“Mom,” tinawag ko sya para hingan siya ng opinyon.
“It is
