อนาคินใช้เวลาประชุมถึงหนึ่งชั่วโมงเต็ม เขายืนสั่งงานเลขาอยู่ครู่ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องทำงานของตัวเองที่ตอนนี้มีใครอีกคนรออยู่ ทว่าสภาพของจันทริกาที่ได้เห็นกลับทำให้เขาตกใจจนแทบจะวิ่งตรงเข้าไปหาเธอ
“เกิดอะไรขึ้น! ทำไมเนื้อตัวคุณมันถึงได้แดงแบบนี้!” คนถูกถามน้ำตาคลอเล็กน้อยก่อนเอ่ยตอบไปตามความจริงที่เธอนั้นกำลังเผชิญหน้ากับมันอยู่ตามลำพัง
“คุณคิน…” ซึ่งคนถูกถามก็ครางชื่อเขาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ กลัวเขามากกว่าสิ่งอื่นไหนจึงไม่กล้าเอ่ยอะไรออกไป
“ผมถาม!”
“ลูกจันทร์แพ้กุ้งคะ” คำตอบที่ได้ทำเอาคนที่บังคับให้เธอทานสิ่งที่แพ้โกรธจนเนื้อตัวสั่น
“กลับจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่คุณกับผมเรามีเรื่องต้องคุยกันยาว!” เสียงเข้มตวาดลั่นอย่างหงุหงิดก่อนจะฉวยจังหวะที่คนดื้อเงียบเผลอช้อนอุ้มเธอจนลอยขึ้นจากพื้นเดินออกมาจากห้องทำงานท่ามกลางเสียงหวีดร้องเ
