Chapter 17
Suzanne Medina
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na pumasok sa silid ko na nabibigay liwanag sa buong paligid.
Mabilis akong napabangon nang mapatingin ako sa relong nakapatong sa ibabaw ng mesa na nasa gilid ng kamang hinihigaan ko.
Mag-a-alas diyes na pala ng umaga. Mabuti na lang at sabado ngayon wala akong pasok.
Inaya kasi ako nina Sebastian na samahan silang uminom kagabi.
Hindi ko malimutan 'yong naging eksena nun nang inaya niya akong samahan silang mag-inuman.
"Lady, diba wala ka namang pasok bukas?"
"Wala. Bakit mo naitanong?" Nangunot ang noo ko.
Bakit kaya niya naitanong?
"Samahan mo naman kami rito uminom. Nakakaumay na rin kasing kaharap 'tong mga tukmol na 'to,
"Sinong tukmol? Ako? Baka gusto mong pakainin kita ng ba-"
Hindi na natuloy ang sasabihin
