ตอนที่ 3 เช็คเรตติ้ง Game On !!!
1295 Words
"ไม่เป็นไรใช่ไหม"
"อุ้ย ขอโทษค่ะ"
เสียงเอ่ยถามของอีกฝ่ายทำให้เธอสะบัดความคิดเพ้อเจ้อออก แล้วก็รีบจัดการตัวเองหันมาขอโทษอีกฝ่าย มันชอบเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยเลยเจ้าความคิดนี่ เพราะดูละครน้ำเน่าเยอะเกินไปมั้งชีวิตนี้ถึงยังไม่มีแฟนสักที แถมเวลาเจอผู้ชายหล่อสมองมักจะจินตนาการไปเรื่อย
"ว่าแต่...นายเป็นอะไรหรือเปล่า" เธอมองหน้าเขา แม้จะหล่อเทสดีอย่างที่ลลิลว่าแต่ดูท่าแล้วคงเจ้าชู้ว่าเล่น
"ไม่ เธอ..."
"อ๋อ เราชื่อเอวารินทร์ เรียกเราว่าเอวาก็ได้ นายคือเพื่อนใหม่ของห้องใช่ไหม ยินดีที่ได้รู้จักนะ และขอบคุณที่ช่วยด้วย" ด้วยความเขินอายที่ต้องมาล้มต่อหน้าผู้ชายหน้าตาดีเธอจึงรีบพูดและรีบเดินออกไปจากความอับอายตรงนี้ให้เร็วที่สุด
"นี่ เดี๋ยว!!!"
อาเชอร์ส่ายศีรษะไปมากับความไร้เดียงสาของอีกฝ่าย ไม่เข้าใจว่ายัยเด็กเนิร์ดคนนี้จะมองข้ามเบ้าหน้าฟ้าประทานแบบเขาไปได้ยังไง เขาอุตส่าห์วางแผนมายืนดักรอเธออยู่ตรงนี้ตั้งนาน
จากที่ตอนแรกแค่อยากจะหนีจากความวุ่นวายในโต๊ะเท่านั้นแต่สายตาเขาดันเหลือบไปเห็นเป้าหมายตอนเดินไปเข้าห้องน้ำคนเดียวเขาจึงลุกขึ้นตามแต่เหมือนมุขนี้จะใช้ไม่ได้กับเธอ
ถ้าเป็นหญิงอื่นนะป่านนี้ต้องมีสานต่อแล้ว หรือว่าเรตติ้งเขาตกลงแล้ววะถึงไม่สามารถทำให้เธอสนใจได้
แต่ดูท่าแล้วน่าจะสนุกแล้วสิ เธอคงยากสมคำร่ำลือ แต่คนอย่างเขาไม่ยอมแพ้หรอก ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนจะเมินเขาได้นอกซะจากเขาไม่เอาเอง
"เฮ้ย ไอ้อาร์ มึงจะไปไหน" อาร์มที่เห็นเพื่อนเดินผ่านโต๊ะตัวเองไปเขาก็รีบตามเจ้าตัวไป
"เธอลืมแว่น" อาเชอร์ยื่นแว่นหนาเตอะของหญิงสาวที่เมื่อกี้เธอทำหล่นตอนล้มให้กับมือบางพร้อมแอบเนียนจับมือเธอไปด้วยในระหว่างที่คนในโต๊ะกำลังคุยกันอย่างสนุกรวมถึงแจสเปอร์ด้วย
การกระทำของเขาทำเอาทุกคนต่างมองกันเป็นตาเดียวกัน ไม่น่าเชื่อว่าคนเงียบขรึมอย่างอาเชอร์จะเล่นแบบนี้ โดยเฉพาะคู่อริอย่างแจสเปอร์มองตาลุกเป็นไฟ นี่สินะไอ้อาเชอร์คงเริ่มเกมแล้ว
"ขอบคุณนะ" เอวารินทร์รับแว่นตาแล้วรีบชักมือหนีแบบไม่ได้คิดอะไร ถึงว่าเมื่อกี้เขาเรียกเธอ แต่ด้วยความอายเธอจึงรีบหนีออกมาก่อนโดยไม่สนใจ โชคดีที่เธออย่างพอมองเห็นเป็นราง ๆ เธอจึงพาร่างบางของเธอกลับมายันที่โต๊ะนี้ได้อย่างปลอดภัย
"ไม่น่าเชื่อว่าตอนไม่ใส่แว่นแล้วเธอก็สวยเหมือนกันนะเอวา" ในบรรยากาศที่ทุกคนกำลังตึงเครียดกับสิ่งที่อาเชอร์ทำเมื่อครู่ เสียงหวานของรีน่าก็เอ่ยขึ้นหลังจากตามทุกคนมาที่โต๊ะนี้เช่นกัน
"ไม่หรอก เธอก็พูดเวอร์ไป"
"จริงนะ เธอน่ารักดีออก...ถ้าลองเปลี่ยนการแต่งตัวดูสักหน่อย ใช่ไหมทุกคน" รีน่าตวัดสายตาดูเอวารินทร์ตั้งแต่หัวจรดเท้า พร้อมหันไปถามความเห็นจากทุกคนในโต๊ะ
"..." แต่ไม่มีใครเห็นด้วยกับคำถามของรีน่า
"อุ๊ย ฉันขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอเสียหน้านะ"
"อืม ไม่เป็นไร" เอวารินทร์ยิ้มตอบรีน่าแบบแห้ง ๆ แต่ความจริงรีน่าทำให้เธอเสียความมั่นใจยิ่งกว่าเดิมมาก จากที่รู้ว่าตัวเองไม่สวยอยู่แล้ว และตอนนี้ยิ่งโดนรีน่าตอกน้ำเข้าไปอีก
"เอวาแกอย่าไปฟังความเห็นจากพวกผู้ชายไม่รู้จักความสวยเลย แกเป็นคนเก่งและสวยที่สุดสำหรับฉันแล้ว" ลลิลที่เห็นเพื่อนสีหน้าไม่ค่อยดีจึงเอ่ยขึ้น
"เหรอ อีอ้วน" ลูกน้องของแจสเปอร์คนหนึ่งเอ่ยออกมาอย่างติดตลกพร้อมเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนบนโต๊ะ
"ฮ่า ๆ ๆ"
"ฉันอ้วนแล้วมันหนักหัวนายหรือไง ไอ้นัทปากหมา"
"ไม่หนักหรอก แต่เธอมันไม่เจียมตัวอ่ะ ไม่สวยแล้วยังไม่รู้ตัวอีก"
"อย่างกับนายหล่อตายดิ"
"ไม่หล่อมากแต่กูก็ไม่เอามึงครับ"
"แล้วคิดว่ากูจะเอามึงเหรอไอ้พูดจาหมาไม่แดก"
"พอเถอะลิลอย่าเสียเวลากับเรื่องแบบนี้เลย เรามาสนุกกันดีกว่า" พอเห็นว่าเรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้วเอวารินทร์จึงรีบห้ามเพื่อน
"ใช่ ๆ ถึงใครจะมองยังไงก็ช่างแต่เธอน่ารักสำหรับเราเสมอนะเอวา" แล้วก็มีคนเห็นด้วย แม้คนนั้นจะเป็นแจสเปอร์ผู้ชายหล่อรวยแถมเจ้าชู้ของห้องก็เถอะ
"ขอบคุณค่ะ" แต่เธอก็เจียมตัวรู้ว่าที่แจสเปอร์พูดแบบนั้นเพราะปลอบใจเธอจึงไม่ได้หวั่นไหวกับคำพูดของเขานัก
"แล้วนายล่ะ...ชอบสเปกแบบไหนเหรออาร์" เสียงหวานของรีน่าเอ่ยถามอีกครั้ง
"..." แต่ไร้เสียงตอบกลับจากคนเคร่งขรึมที่เอาแต่กระดกเหล้า
"ยังจะถามอีกเหรอ ก็ต้องแบบรีน่าอยู่แล้วสิ คนสวยระดับนี้ยังจะให้ไปชอบใครแบบไหนได้อีก" กลายเป็นว่าผู้ชายในกลุ่มต่างเห็นพ้องกัน
"พวกนายก็พูดไปเรื่อยน่ะ เผื่ออาร์เขาไม่ชอบแบบฉัน แต่อาจจะชอบแบบเอวาก็ได้" หญิงสาวยิ้มรับเขินที่ถูกชมพลางเอามือปัดปอยผมขึ้นทัดหลังหู
"บ้าน่ะ จะเป็นไปได้ไง" ทุกคนต่างปฏิเสธเป็นเสียงเดียวกันว่าอาเชอร์ไม่มีทางชอบยัยเด็กเนิร์ดอย่างเอวารินทร์แน่นอน
"ใช่ ฉันชอบแบบนี้" น้ำเสียงคมเข้มเอ่ยขึ้นทำให้ทุกคนตกใจกับคำตอบที่ได้ยิน โดยเฉพาะคนสวยอย่างรีน่าโดนหักหน้าจนชา
"ห๊า จริงดิ นายชอบแบบนี้จริงเหรอ" บอยถามอาเชอร์อย่างไม่น่าเชื่อ
"จริงเหรอวะ กูไม่เห็นจะรู้เลยว่าสเปคมึงเป็นแบบนี้" อาร์มถามย้ำด้วยอีกคน ไม่เจอกันแค่ปีเดียวสเปคของเพื่อนเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอ
"แล้วไง เธอก็น่ารักจะตาย แก้มก็นิ่มดี" อาเชอร์ไม่เพียงตอบแค่นั้นแต่ยังถือวิสาสะหยิกแก้มนิ่ม ๆ ของเธอไปหนึ่งทีด้วย
"สงสัยมันคงชอบแบบนั้นจริงวะ"
"มา ๆ เราอย่าคุยเรื่องพวกนี้ให้เสียเวลาเลย เรามาดื่มสนุกให้เต็มที่กับคืนนี้ไปดีกว่า"
"มา ชนแก้ว"
ทุกคนต่างสนุกสนานแต่กลับมีคนหนึ่งกำลังคิดมากกับเรื่องที่อาเชอร์พูด แม้จะรู้ว่าเขาอาจพูดไม่ให้เธอเสียหน้าก็ได้แต่ในใจก็ยังแอบหวั่นไหวแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่เพียงแค่ร้อนรุ่มภายในใจแต่ทั่วทั้งตัวกลับร้อนวูบวาบโดยเฉพาะใบหน้าของเธอ ถ้าไม่มืดทุกคนคงเห็นได้ว่าเธอหน้าแดงขนาดไหน
"แต่ช่างมันเถอะเด็กเนิร์ดแบบเธอใครจะมาจริงจังด้วย" เธอพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะสลัดความคิดทิ้งแล้วหันมาสนุกกับเพื่อนต่อ
ทุกคนต่างพากันดื่ม เต้นโยกไปมาอย่างสนุกสุดเหวี่ยง เพราะรู้ดีว่าหลังเปิดภาคเรียนแล้วพวกเขาต้องเจอกับโปรเจกต์หนัก ๆ อะไรบ้าง
ช่วงสาย ๆ ของวันต่อมา
"ว้ายยยยยย อุบ!!!"
- Writer
