EP:3

967 Words
คาสิโน “ทำหน้าแบบนี้มาหากูอีกละยัยเฟรนด์ยังไม่หายงอนมึงเหรอ” “อือ...โกรธกูนานฉิบหาย” ผมตอบไอ้ฟีนิกส์ออกไปตอนนี้ผมมาหามันที่คาสิโนจะว่ามาดูงานแทนมันก็ได้เพราะเดี๋ยวนี้ไอ้ฟีนิกส์มันเดินตามความฝันของตัวเองสำเร็จคนเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ครับเป็นมาเฟียแต่เสือกอยากเป็นซุปตาร์เป็นไอดอล “ก็มึงไม่มีเหตุผลกับเฟรนด์มันก่อนมันก็พูดยากว่ะ ปกติแม่งก็เอาแต่ใจไม่ยอมใครอยู่แล้วมาเจอมึงทำแบบนี้เข้าไปอีกแม่งโกรธยันชาติหน้าอะกูว่า” ผมก็ได้แต่นั่งถอนหายใจฟังไอ้ฟีนิกส์มันพูดครับก็จริงอย่างที่มันว่าทุกอย่างอ่ะ ตอนนั้นผมก็โกรธเกินไปเลยไปว่าน้องมันแรงๆ ความผิดของเฟรนด์มันก็แค่เมาแล้วไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ความจริงเหตุการณ์วันนั้นมันก็เป็นเหตุสุดวิสัยตอนนี้เฟรนด์แม่งโกรธคืนไงครับผมก็แค่อยากให้ความสัมพันธ์ของผมกับเฟรนด์กลับมาเป็นเหมือนเดิมถึงเฟรนด์จะเอาแต่ใจจะงี่เง่าแต่น้องไงครับพี่ชายอย่างผมก็ต้องยอม “กูจะทำยังไงให้เฟรนด์มันหายโกรธดีวะ” “เปย์หนักๆไปเลยอยากได้อะไรมึงก็ประเคนให้ไปดิ” ที่ไอ้ฟีนิกส์มันพูดก็ถูกครับสายช้อปอย่างเฟรนด์ต้องเปย์แต่อย่างผมจะเปย์แบบธรรมดาไม่ได้พูดถึงเรื่องพาเฟรนด์ไปเปย์ผมก็นึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องจะถามไอ้ฟีนิกส์ “มึงรู้จักไอ้เอลงเอริคนั่นไหม” นี่แหละครับเรื่องที่ผมจะถามไอ้ฟีนิกส์มัน ปกติเวลาเฟรนด์คบกับใครพวกผมจะรู้ตลอดครับเพราะ เฟรนด์มันจะบอกแต่ไอ้เอริคคนนี้ เฟรนด์คุยกับมันตอนที่เฟรนด์กับผมไม่คุยกันไงผมเลยไม่รู้เรื่องไอ้ห่านี่เท่าไหร่ “กิ๊กยัยเฟรนด์อะเหรอ” “แค่คนคุยไม่ใช่กิ๊ก!!” “แล้วมึงมาเหวี่ยงใส่กูทำไมเนี้ยะ” ผมเหวี่ยงมันเหรอวะแค่บอกว่าไอ้นั้นแค่คนคุยของเฟรนด์ไม่ใช่กิ๊กทำไมไอ้ฟีนิกส์มันว่าผมเหวี่ยงวะ “กูเหวี่ยงมึงเหรอ” “เออ!!..พักนี้แปลกๆนะมึง” แปลกอะไรของมันอีกวะ “มึงจะบอกกูได้รึยังว่าไอ้ห่านั้นเป็นใครมาจากไหน” “เดี๋ยวนี้มีอะไรยัยเฟรนด์ไม่บอกมึงแล้วอะดิถึงได้มาถามมาสืบเอง ถูกลดความสำคัญว่างั้น” วันนี้ผมจะรู้ไหมครับว่าไอ้ห่านั้นเป็นใครมาจากไหนไอ้ฟีนิกส์แม่งก็กวนส้นตีน “สรุปมึงไม่รู้จัก” “ยิ่งกว่ารู้จักอีก ไอ้เอริคมันเป็นลูกเจ้าสัววิเชียร” “แล้ว..” “รวย หล่อ เหี้ย ครบจบที่มัน ที่สำคัญเป็นลูกค้าคาสิโนเรา” ทำไมเฟรนด์ไปรู้จักไอ้นี้ได้วะถึงเฟรนด์มันจะทันคนแต่ยังไงเฟรนด์มันก็เป็นผู้หญิง ไม่ได้การผมต้องทำอะไรสักอย่าง “มึงโทรหาเฟรนด์ดิถามว่ากลับถึงบ้านรึยัง” “ทำไมมึงไม่โทรเอง” “ขนาดอยู่บ้านเดินสวนกันเฟรนด์แม่งยังไม่มองหน้ากูเลยมึงคิดว่ากูโทรไปแล้วเฟรนด์มันจะรับเหรอ” ถามไม่คิดอีกแล้วครับไอ้ฟีนิกส์ถ้าเป็นเมื่อก่อนเรื่องแค่นี้ไม่ต้องถึงมือใครหรอกผมโทรไปแปปเดียวเฟรนด์มันก็รับแล้วแต่ตอนนี้ไม่ใช่ไง “ทำไมวะ..เฟรนด์อยู่กับมัน” “อือ..ก่อนมานี่กูเจอเฟรนด์ที่ห้างกับมันกูชวนกลับบ้านด้วยก็ไม่ยอมกลับ” “ธรรมดาคนเขาคุยกันอยู่ก็ต้องไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นธรรมดา” ธรรมดาอะไรวะเมื่อกี้ก็ได้ยินเหมือนผมใช่ไหมครับมันเองเป็นคนบอกว่าไอ้เอริคนั้นมันเหี้ยแล้วดูมันพูดดิไม่ห่วงน้องบ้างเหรอวะ “เมื่อกี้มึงเป็นคนบอกกูเองนะว่าไอ้เอริคนั้นมันเหี้ยมึงยังจะปล่อยให้น้องไปไหนกับมันอีกเหรอวะ” พรึบ!!!! แปะ!!! “ทำอะไรของมึง” อยู่ๆ แม่งลุกขึ้นแล้วเอามือมาแตะหน้าผากผมอีกคนแล้วครับเมื่อกี้เฟรนด์ก็ทีหนึ่งละครับเป็นอะไรของมันอีกวะ “ก็ปกติดีนี่หว่า” “อะไรของมึง” “กูก็นึกว่ามึงไม่สบายไงทำตัวแปลกๆ” “แปลกยังไงวะ” ผมถามไอ้ฟีนิกส์ออกไปหลังจากที่มันพูดกับผมแล้วมองหน้าผมแปลกๆ “ปกติเวลายัยเฟรนด์มีแฟนหรือจะคบจะคุยกับใครเราก็ปล่อยน้องไม่ใช่เหรอวะที่ผ่านมาก็เหี้ยกันตั้งหลายคนกูไม่เห็นมึงจะเป็นแบบนี้ไม่เห็นห่วงแบบนี้” พอไอ้ฟีนิกส์มันพูดแบบนี้ออกมาผมก็เงียบครับแล้วก็คิดตามที่มันพูดมันพูดก็ถูกครับเมื่อก่อนเฟรนด์ก็คบๆ เลิกๆ กับผู้ชายมาหลายคนแล้วทำไมตอนนี้เวลาเฟรนด์คบผู้ชายผมต้องรู้สึกห่วง รู้สึกไม่อยากให้น้องมันคบใคร “ไอ้ลี!! มึงแปลกๆนะกูว่า” มันพูดแล้วหรี่ตามองผมแล้วแสยะยิ้มใส่ยิ้มแบบนี้มันต้องคิดอะไรจัญไรอยู่แน่ๆครับรอยยิ้มจัญไรฉิบหาย “แปลกอะไรกูปกติดี แล้วมึงก็อย่ามายิ้มจัญไรแบบนี้ใส่กู” “กูอ่ะแค่ยิ้มจัญไร แต่มึงอ่ะคิดจัญไรกับน้องกับนุ่งรึเปล่าไอ้ลี” อะไร!! พูดอะไรของมันคิดจัญไรอะไรผมเนี้ยะนะจะไปคิดอะไรแบบนั้นกับน้องผมก็แค่เป็นห่วง ย้ำครับว่าห่วงน้องมันตามวิสัยของพี่ชายไม่มีอะไรมากกว่านั้น
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD