EP:2
1211 Words
โรงพยาบาล
“เฮีย เฟรนด์ขอโทษนะเฮียตื่นขึ้นมาด่าเฟรนด์สิเฮียจะทำโทษเฟรนด์ยังไงก็ได้ถ้าเฮียฟื้นขึ้นมาเฟรนด์สัญญาว่าเฟรนด์จะไม่ทำตัวแบบนี้อีกแล้วเฟรนด์จะเป็นเด็กดีของเฮียนะเฟรนด์จะช่วยเฮียทำงาน”
ฉันนั่งอยู่ข้างๆเตียงผู้ป่วยที่มีเฮียฟาโรห์พี่ชายฉันนอนแน่นิ่งอยู่ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยเห็นเฮียเจ็บหนักแบบนี้มาก่อนเลย ตอนที่ฉันพูดกับเฮียน้ำตาฉันก็ไหลออกมาไม่หยุดฉันกลัวไปหมดกลัวว่าฉันจะเสียเฮียไปเพราะตั้งแต่เกิดมาฉันก็มีแต่เฮียกับปู่ที่คอยดูแลมาตลอดถ้าเกิดว่าเฮียเป็นอะไรไปอีกคนฉันต้องแย่แน่ๆ
“เฮีย...ได้ยินเฟรนด์ไหม ฮึก”
“ไอ้ลีมึงไม่ปลอบน้องวะ”
“มึงอยากปลอบก็ปลอบดิกูไม่อยากทำอะไรที่มันฝืนความรู้สึกของกูตอนนี้”
“มึงก็พอได้แล้วไอ้สัส น้องมันไม่รู้เรื่องอะไรมึงจะโทษน้องมันแบบนี้ไม่ได้มันเป็นเหตุสุดวิสัย!”
ฉันได้แต่นั่งฟังที่พีทกับคนใจร้ายคนนั้นคุยกันพี่ลีเขาโกรธฉันจนไม่อยากจะมองหน้าแล้วมั้งคะฉันเองก็รู้สึกผิดอยู่เหมือนกันที่ช่วยอะไรไม่ได้ทั้งๆที่ฉันควรจะทำได้ยิ่งพอมารู้ว่าเพลงท้องแล้วไปเจอเรื่องร้ายๆ แบบนี้อีก ถ้าเมื่อคืนฉันไม่เมาเรื่องร้ายๆแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้นกับครอบครัวของฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ผิดทั้งหมดแต่ส่วนหนึ่งมันก็คงเป็นความผิดของฉันอย่างที่พี่ลีเขาว่า
หลังจากเหตุการณ์นี้พอเฮียกับเพลงหายเป็นปกติแล้วกลับมาอยู่ที่บ้านได้ฉันกับพี่ลีก็ไม่ค่อยคุยกันเหมือนเดิม ไม่มองหน้ากัน ไม่รู้สิคะฉันรู้สึกเหมือนว่าเขาไม่พอใจฉันตลอดเวลาจนในที่สุดฉันเองที่ทนความอึดอัดนี้ไม่ไหวก็เลยขอเฮียไปอยู่ฮ่องกงแล้วมันก็เป็นช่วงที่แม่เพ็ญต้องไปผ่าตัดตาพอดีฉันก็เลยอาสาเป็นคนไปดูแลแต่ใครจะคิดละคะว่าพี่ลีเขาจะเสนอตัวมาดูแลแม่เพ็ญด้วย
ปัจจุบัน
ฮ่องกง
ห้างสรรพสินค้า
“เอาคอลเลคชั่นนี้ทุกสี”
“ไปเก็บกดมาจากไหนเมืองไทยไม่มีของแบบนี้ให้ช้อปเหรอ”
ตอนนี้ฉันมาเดินห่างกับเอริคค่ะเอริคเป็นใครน่ะเหรอคะเขาก็เป็นผู้ชายที่ฉันกำลังคุยๆอยู่เรารู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนแล้วและพอดีเอริค มาทำธุรกิจที่ฮ่องกงเราก็เลยคุยๆกัน
“ทำไม! นายจ่ายให้ฉันไม่ไหวเหรอ”
“สำหรับเธอแพงแค่ไหนฉันก็ยอมจ่าย”
พรึบ!!
“เอริคอย่าทำแบบนี้...ฉันไม่ชอบ”
หมอนี่ชอบทำลุ่มล่ามกับฉันค่ะอย่างเช่นตอนนี้พูดจบแล้วทำท่าจะเข้ามาหอมสำหรับฉันคนคุยก็คือคนคุยค่ะอย่ามาล้ำเส้น
“นิดๆหน่อยก็ไม่ได้”
“ฉันจะกลับแล้ว”
ฉันเริ่มไม่สนุกแล้วค่ะหมดอารมณ์จะช้อปต่อแล้ว
“ไม่เอาน่าเฟรนด์ฉันก็แค่หยอกเอง รู้ว่าไม่ชอบแต่เราคบกันอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“แค่คุยเอริค ไม่ได้คบ”
พูดจบฉันก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันทีส่วนของที่ซื้อเอริครู้ดีคะว่าควรจะทำยังไง
“อ่อยขนาดนั้นผู้ชายมันก็อยากได้เป็นธรรมดา”
ฉันหยุดเดินแล้วถอนหายใจออกมาพร้อมกับกรอกตาไปมาที่ได้ยินเสียงนี้ทำไมเขามาอยู่ตรงนี้ได้คะ
“พี่มาอยู่นี่ได้ไงแล้วพี่ยุ่งอะไรด้วยไม่อยากคุยไม่อยากจะเสวนากับคนนิสัยไม่ดีอย่างเฟรนด์ไม่ใช่เหรอ”
ฉันพูดกับเขาออกไปแบบนี้ แล้วที่สำคัญตั้งแต่มาฮ่องกงฉันก็เลี่ยงที่จะเจอหน้าเขาตลอดถึงแม้จะบ้านหลังเดียวกันก็เถอะค่ะ
เกลียดฉันนักโกรธฉันนักก็ไม่ต้องเจอไม่ต้องคุยกันแต่ไม่รู้เขาเป็นอะไรค่ะยิ่งฉันเลี่ยงที่จะเจอก็เหมือนเขาพยายามจะเข้ามาคุย
“นี่ยังไม่รู้อีกเหรอที่พี่เสนอตัวมาฮ่องกงด้วยเพราะอะไร”
“พี่ก็ตามมาดูแลแม่เพ็ญไง”
ฉันพูดเรื่องจริงค่ะก็เขามาเพราะมาดูแลแม่เพ็ญจริงๆ นอกจากนี้ฉันไม่รู้แล้วละค่ะว่าเขามาทำไม
“เราจะคุยกันดีๆไม่ได้แล้วเหรอเฟรนด์”
นี่ฉันฟังอะไรผิดรึเปล่าคะทุกคนทำไมอยู่ๆเขามาพูดแบบนี้ทั้งๆที่ตอนอยู่ไทยฉันพยายามจะคุยกับเขาๆก็เมินตลอดตอนนี้มาพูดแบบนี้คืออะไร
“นี่พี่เป็นไรมากปะเนี่ยพี่ลี ฮอร์โมนเพศมันสวิงเหรออยู่ๆเกิดอยากจะมาเป็นลีน่าคนเดิมของเฟรนด์รึไง”
“ตอนนี้ให้เป็นอะไรพี่ก็เป็นหมดอ่ะ แค่เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิม”
แป๊ะ!!!
“ไม่สบายปะ..ก็ไม่นะ หน้าผากไม่ร้อน”
พอเขาพูดแบบนั้นฉันก็เอื้อมมือไปแตะหน้าผากเขาดูนึกว่าไม่สบายค่ะวันนี้อาการแปลกๆ
“เฟรนด์!! เดินไม่รอกันเลย”
“ฉันหิวแล้วเอริคไปหาอะไรกินกันเถอะ”
ตอนแรกก็ว่าจะกลับค่ะไม่ได้อยู่ต่อกับเอริคเหมือนกัน แต่พอมาเจอพี่ลีตรงนี้ฉันเลือกที่จะอยู่ต่อกับเอริคดีกว่า อาการเขาแปลกๆแบบนี้ฉันควรจะออกห่างๆ
หมับ!!
“อะไรของพี่”
“ไปซื้อของเป็นเพื่อนพี่ก่อน”
“พี่ก็ไปเองสิ”
อะไรของเขาอีกคะอยู่ๆมาคว้าแขนฉันไว้แล้วชวนฉันไปเดินซื้อของ ถ้าเป็นลีน่าคนเดิมของฉันๆจะไม่ปฏิเสธเขาเลย แต่ตอนนี้ไม่ใช่เขาไม่ใช่ลีน่าคนเดิมของฉันอีกแล้วตั้งแต่วันนั้นที่เขาด่าว่าฉัน
เฟรนด์แม่งพูดใส่หน้าผมแบบนี้แล้วสะบัดแขนออกจากมือผมแล้วก็เดินไปกับไอ้หน้าเต้าหู้ยี้นั่นเลยครับทำไมง้อยากจังวะเกิดมาไม่เคยง้อผู้หญิงคนไหนก็ต้องมาง้อเด็กเอาแต่ใจอย่างเฟรนด์
ใช่ครับทุกคนฟังไม่ผิดหรอกผมกำลังง้อน้องมันอยู่ก็เรื่องที่ผมว่าน้องมันตอนที่เกิดเรื่องนั่นแหละตอนนั้นผมโกรธและโมโหเกินไปเลยพาลไปหมดกว่าจะดึงสติกลับมาได้ก็ตั้งนานที่ไปโทษน้องมัน แล้วเหตุผลที่ผมตามเฟรนด์มาที่นี้ก็เพราะเรื่องนี้แหละ ที่ง้อก็ไม่ใช่อะไรหรอกเฟรนด์ก็เหมือนน้องสาวผมๆเลี้ยงของผมมาตั้งแต่เด็กอ่ะ พอน้องมันงอนผมก็ต้องง้อตามประสาพี่ชายแค่นี้เองครับ อีกอย่างผมรู้สึกไม่ค่อยชอบใจที่เฟรนด์ควงผู้ชายคนนั้นทีคนนี้ทีไม่รู้ดิครับเห็นแล้วมันหงุดหงิดแปลกๆ
- Writer
