Lexie’s POV
“Q-Quinlan? May problema ba? Si Momma? Nakausap mo ba s’ya?
Ipinaliwanag mo ba na wala akong kasalanan? sigurado ako na nag-aalala na iyon sa akin.” Magkasunod na tanong ko sa kan’ya na may bahid ng pag-aalala, ngunit kapansin-pansin ang pagiging seryoso at tahimik nito.
Kinabahan akong bigla at kung ano-ano na ang tumatakbo sa isip ko ng mga sandaling ito.
Natigilan akong bigla ng napagtanto ko ang mga posibleng mangyari.
“H-hindi! Si Momma! kailangan ako ni Momma.” Mabilis kong tinakbo ang hagdan upang puntahan ang aking Ina.
Ngunit hindi pa ako naka kalapit sa hagdan ay naramdaman ko na pumulupot ang braso ni Quinlan sa aking baywang saka niyakap ako nito ng mahigpit.
“Tama na Lexie, wala na tayong magagawa.” Malungkot na sabi ni Quinlan.
“Hindi! Hindi ako papayag!
