Lexie’s POV
Habang nakapikit ako ay dinadama ko ang malamig na simoy ng hangin na humahaplos sa aking mukha.
Nandito ako ngayon sa hardin at nagpapahangin habang nakaupo sa isang puting silya, nakataas ang aking mga paa sa ibabaw ng lamesa.
Ito ang malimit kong gawin dito, sa tuwing may iniisip akong problema.
Namimiss ko na ang burôl na madalas kong pag tambayan sa tuwing may gumugulo sa aking isipan.
Hanggang ngayon ay nalulungkot pa rin ako dahil hindi ko alam kung saan ibinaon ng mga terorista ang katawan ng aking ina.
Nais ko sana na mabigyan ito ng maayos na libingan ngunit hindi na ako na bigyan pa ng pagkakataon na mahanap ito.
Wala na akong magawa kung hindi ang kausapin ito sa hangin habang nakatingin sa malawak na kalangitan.
“Momma, tulungan mo akong mag-isip ng tama, h
