ครืด!!....ครืด!!....ครืด!!
เสียงสายโทรศัพท์เข้า อิงดาวควานหาโทรศัพท์มือถือที่อยู่ตรงหัวเตียง เธอมองหน้าจอด้วยสายตาพร่ามัวสะลึมสะลือ เป็นเจ๊น้ำที่โทรเข้ามา อิงดาวกดปุ่มสีเขียวเพื่อรับสายทันที
(นี่อิงดาว หนูอยู่ไหนลูก รู้ไหมเฮียฌอนถามหาทุกวันเลย เฮียโทรไปก็ไม่รับสายเขาเป็นเดือนสองเดือนแล้ว ทำไมไม่มาทำงาน จะไม่ทำแล้วใช่ไหม)
เสียงบ่นอุบของคนปลายสายเล็ดลอดออกมาจากโทรศัพท์ แทนทองหันมาจ้องมองอิงดาวที่ตอนนี้กำลังเอนกายพิงหัวเตียงอยู่ เขาจ้องมองเธอตาขวางเมื่อได้ยินว่าฌอนถามหาอิงดาวทุกวัน
ตลอดเวลาที่อิงดาวอยู่กับเขา อิงดาวไม่เคยรับสายฌอนเลยแม้แต่ครั้งเดียวตามที่เขาสั่ง ราวกับแทนทองคือเจ้าชีวิตเธอจริงๆ เธอทำตัวน่ารัก เชื่อฟังเขาจนเขารู้สึกพึงพอใจ การดูแลเอาใจใส่ของอิงดาวทำให้ใจของแทนทองเริ่มหวั่นไหวขึ้นทุกวัน
โทรศัพท์เครื่องหรูราคาแพงถูกกระชากออกจากมืออิงดาวทันที แทนทองเอามันมาแนบที่ใบหูฟังเจ๊
