Delectable Men 1: Zechariah Bourdeux

Chapter 3

Ipinatong ni Katarina ang mga kamay niya sa kanyang kandungan. "You may have a point there." aniya at pinilit pa rin niyang maging kaswal na kausap nito. Kailangan talaga niya ng fighting spirit sa mga oras na yon dahil alam niyang hindi biro itong naging sitwasyon niya.

She couldn't get the police involved. Her pride wouldn't allow it. Pero wala na talaga siyang kapera-pera maski isang kusing lang. Kinuha kasi pati credit card niya. At hinding-hindi rin niya gagawain ang pagtawag sa kanyang ama para humingi ng tulong.

She'd been surviving on her own since she was eighteen years old. Kaya kakayanin niya ito na mag-isa.

Ngunit ang magmakaawa sa taong nasa harapan niya ay nagbibigay lamang ng sakit sa kanyang tiyan. Ayaw na ayaw pa naman niyang magmamakaawa sa ibang tao. Lalo na sa mga lalaking katulad nito. Someone so rich, self-assured and domineering. Ngunit kanina pa talaga siya tila nawawalan ng dangal, lubos-lubosin nalang kaya niya ang paglunok sa kanyang pride?

Napakuyom si Katarina sa kanyang kamao. "Alam kong nakakahiya man itong pakiusap ko sayo, pero kung bibigyan mo talaga ako ng trabaho, pwede ba akong maka advance salary?"

------

Nabigla si Zech sa pakiusap sa kanya ng dalaga. Pero nang makita niyang mukhang namumutla ito ay doon siya natablan ng awa.

Hindi man siya ang klase ng lalaki na sasagip sa isang damsel in distress, pero may puso naman siyang tumulong para sa nangangailangan. Ang nagustohan lang niya sa dalaga ay tapat ito at mukhang totoo sa kanyang sarili.

"The suite paid up till the day after tomorrow." he lied smoothly, pakunswelo nalang niya sa dalaga na binayaran na ni Mr. Castle ang suite pero ang totoo, hindi. "I'll get the concierge to let you in and we'll send up some clothes."

Nakita niyang biglang lumiwanag ang mukha ng dalaga sa sinabi niya. Saka sumilay ang matipid na ngiti sa mga labi nito. "Hindi ako..." Mukhang may sasabihin ito sa kanya ngunit tila pinipigilan lang nito ang sarili na magsalita sa ninanais. "Napaka generous mo naman pala." She hesitated again, but only for a moment, before she stood up. "I'm sorry if I was rude earlier." anito saka napabuga ng hangin. "Hindi kasi madali itong pinagdaanan ko."

"No problem." Siya man din ay nakokonsensiya sa mga nasabi niya rito kanina. "No harm done."

Biglang inilahad naman ng dalaga ang kamay nito sa kanya. "Ako pala si Katarina..Katarina Henson."

Katarina. What a sweet name.

"Zechariah Bourdeux. Good to meet you, Kat." sabi niya saka tinanggap ang pakikipagkamay ng dalaga. "Ano nga pala ang size mo?" untag niya bigla at pinasadahan ang buong katawan nito.

"In an American size, eight yata ako." namumulang saad nito. "Maari bang bukas nalang ako magsisimula sa trabaho?"

Napangiti lang siya.

"Pangako, bukas maaga talaga akong magsisimula sa ibibigay mo sakin na trabaho." she said, rushing the words.

"The personnel manager will keep you in touch." sabi niya.

No way he was giving her a job. Ang HR Manager na ang bahalang maghahanap sa kanya ng bakanteng pwesto.

"Kaltasan niyo nalang sa sweldo ko yong ipambibili niyo sakin na mga damit." huling saad nito bago ito nagpaalam na lumabas. His gaze drifted down her back as she walked to the door. Her bare feet sank into the carpet, making her seem almost childlike.

May kakaiba talaga sa babaeng iyon, naisip niya pagkalabas nito sa opisina niya. He was going to miss her. Which was dumb, considering he'd only just met her today.

Umupo na siya sa kanyang swivel chair at pinulot muli ang kanyang ballpen para masimulan na niyang pirmahan ang mga nakatambak na papeles.

------

Twenty minutes later Zech still sat at his desk, pen in hand, at ni hindi man lang niya ginalaw ang mga papeles upang pirmahan.

"Hell!" He ripped the sheet of paper, balled it up and sent it flying into the trash can.

Bakit ba ang babaeng iyon ang naiisip niya? She was pretty, yes. But she was hardly his type. Gusto kasi niya sa mga babae yong sopistikada, at higit sa lahat yong predictable.

He stood up, dumping the pen on the desk, and rubbed the back of his neck.

Since he'd given up gambling ten years ago, he invested all his inheritance and time into building his hotel empire, the women he'd dated had looked beautiful, behaved impeccably and they certainly never talked back to him. Hindi gaya sa ginawang paghamon sa kanya ni Katarina.

At thirty-three, after ten long years of hard work, he'd been featured on the different cover of prestigous magazines in the U.S. He was also ranked as one of America's top-ten enterpreneurs. Hindi lang naman sa U.S. ang pagmamay-ari niya ng hotel, may mga branch din siya roon sa Latin America.

He strolled over to the office's window. Resting his hand of the glass, then he looked down to the busy street. From what Marty, his best friend and business manager, had said in his call from L.A yesterday, na kailangan daw niyang bumalik agad sa branch nila sa California dahil sa problemang kinaharap nila ngayon doon. That's why he didn't really need any distractions right now.

Zech turned to stare at the empty chair opposite his desk. Yeah, Katarina Henson would be one heck of a distraction. But she'd also be a challenge. At gusto niya ang paghamon na yon.

Volatile or not, she'd be worth the effort. He picked up the phone, at nagsimula na siyang magdayal sa numero ng HR Manager. Para bang siya pa ang excited na dito magtatrabaho si Katarina sa hotel niya.

They might only have a couple of days to enjoy each other, but he planned to see a whole lot more of Miss Katarina Henson, and of course, with her 'proper knickers'.

*****