ตอนที่ 2 โดยเฉพาะ..เขา
1736 Words
เสียงเคาะประตูห้องทำงานของผู้บริหารสาวสวยดังขึ้นก่อนจะถูกเปิดเข้ามาโดยดอกกุหลาบนำเข้าสีชมพูอ่อนช่อโต..ไม่ผิดหรอกที่กุหลาบช่อโตเป็นฝ่ายเปิดประตูห้องทำงานของเธอเข้ามา เพราะเมื่อมองไปเห็นแต่ดอกกุหลาบสีชมพูอ่อนกลีบบอบบางอัดแน่นราวกับตัดมาทั้งสวนเท่านั้น ความอลังการของมันบดบังเลขาสาวสวยร่างอวบของเธอเสียมิด
“อะไรกันอีก หมูหวาน”
เจ้าของห้องถอนหายใจยาว ปิดแฟ้มงานสำคัญที่กำลังเซ็นแล้วทิ้งแผ่นหลังพิงพนักเก้าอี้ เมื่อเช้าเธอเพิ่งจะทิ้งช่อกุหลาบสีขาวของทายาทบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชื่อดังที่เทียวไล้เทียวขื่อส่งดอกไม้ให้เธอไม่เว้นวัน
พอตกบ่ายก็ดันมีดอกกุหลาบนำเข้าสีชมพูสีโปรดช่อโตจากใครก็ไม่รู้ส่งมาให้ถึงที่ห้องทำงานอีกแล้ว
เลขาร่างอวบชื่อน่ารักเบี่ยงช่อกุหลาบออกจากตัว พยายามอย่างยิ่งที่จะยื่นหน้าออกไปหาเจ้านาย แต่ก็ทำไม่ได้ง่ายดายอย่างใจคิดเมื่อความอลังการของมันมากกว่าร่างกายอวบๆ ของเธอ
“กุหลาบชมพูสีโปรดค่ะ”
“รู้แล้ว แต่ใครส่งมา อย่าบอกนะว่าคุณเทวดานั่น”
“เทวาค่ะ ไม่ใช่เทวดา และดอกกุหลาบสีชมพูหอมฟุ้งช่อนี้ก็ไม่ใช่ของคุณเทวาหรอกนะคะ”
เจ้านายสาวพยักหน้าส่งๆ พร้อมชี้ไม้ชี้มือให้เลขาสาวนำช่อดอกไม้มาวางไว้ให้เธอที่โต๊ะทำงานซึ่งแทบจะไม่มีที่ว่างอยู่แล้ว
“ปัณจธร อธิพัฒน์โภคิน..ใครอีกล่ะ”
ธาราริน เปิดอ่านการ์ดที่ติดมากับช่อดอกไม้แสนสวย ก็เหมือนกับผู้ชายทุกๆ คนที่แสดงเจตจำนงขอทำความรู้จักกับเธอ แล้วลงท้ายด้วยการลงชื่อและนามสกุลที่ผู้หญิงคนไหนได้เห็นต้องร้องว้าวและดีใจจนเนื้อเต้น
แต่ไม่ใช่กับเธอ คุณหนูน้ำรินผู้สวย เลิศ เชิด หยิ่ง และเกลียดผู้ชายเจ้าชู้มากรักที่สุด ทั้งที่มีผู้ชายเข้ามาจีบเธอไม่ขาดสาย แต่เพราะไม่อยากตกเป็นเหยื่อของผู้ชายพวกนั้น เธอจึงเลือกที่จะไม่สนใจใครและครองตัวเป็นโสดมาจนถึงอายุยี่สิบเจ็ดปี
“ใครอีกล่ะ ที่ส่งดอกไม้มาจีบคุณหนูน้ำรินผู้ตายด้านของฉัน”
“ฐิสา แกมาได้ยังไงเนี่ย”
ฐิสา นางเอกชื่อดังเปิดประตูห้องทำงานของเพื่อนรักที่คบกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาลโดยไม่เคาะประตู เพราะตั้งใจมาเซอร์ไพรส์ แต่กลับต้องเจอเซอร์ไพรส์กว่าเมื่อเพื่อนรักเอ่ยถึงชื่อผู้ชายที่ฮอตที่สุดใน พ.ศ. นี้ พร้อมด้วยดอกกุหลาบสีชมพูช่อโตของเขา
“ก็กะมาเซอร์ไพรส์แกไง ฉันว่างหลายวันเลย พระเอกของฉันเบี้ยวคิว ไปเทคิวให้กองอื่นอีกแล้ว”
“ดีแล้ว จะได้พักบ้าง ได้หลับได้นอนบ้างหรือเปล่าเนี่ย”
“ได้นอนหลับน่ะได้อยู่ แต่ได้หลับนอนกับผู้ชายนี่ไม่มีแม้แต่เงา”
“ร้ายมาก ฉันจะแอบอัดเสียงเอาไปลงซุบซิบดาราหาเงินกินขนม”
“ใจร้ายที่สุด ว่าแต่ นี่ยังไงจ๊ะ อะไรยังไง ไหนเล่า”
ดาราสาวผายมือไปที่ช่อดอกกุหลาบสีชมพูบนโต๊ะ แต่เพื่อนรักกลับยื่นการ์ดใบนั้นให้ เมื่ออ่านจบก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“นี่ฉันไม่ได้ฟังผิดไปจริงๆ ด้วย ปั้นจั่น ปัณจธร อธิพัฒน์โภคิน ส่งดอกไม้มาจีบแก”
ดาราสาวทั้งตกใจ ทั้งตื่นเต้น ผสมปนเปกันไปหมด แต่เพื่อนรักกลับมองหน้าเธอด้วยใบหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึก ราวกับไม่ยินดียินร้ายที่ผู้ชายในตระกูลที่ฮอตที่สุดใน พ.ศ. นี้ ส่งดอกไม้มาจีบ
“ทำไมแกดูเหมือนไม่สนใจเลยล่ะ”
“ต้องสนใจด้วยเหรอ”
“แกรู้ใช่ไหมว่าเขานามสกุลอะไร”
“อธิพัฒน์โภคิน แล้วยังไง แกรู้จักเขาเหรอ”
“เพื่อนรัก มีแต่คนอยากรู้จักเขาและผู้ชายตระกูลเขาทั้งนั้นแหละ แกรู้ไหมว่าเขาหล่อแค่ไหน”
“ไม่รู้สิ ไม่เคยเห็นหน้า”
“อืม งั้นรู้เอาไว้ ว่าเขาหล่อมาก หุ่นดีมาก เท่มาก มีเสน่ห์มาก กร้าวใจมาก แล้วก็เจ้าชู้มากด้วย”
ว่าแล้วเชียว ผู้ชายที่ทั้งหล่อ ทั้งร่ำรวย อย่างไรก็หนีไม่พ้นความเจ้าชู้ เพราะจะมีผู้หญิงมากมายเต็มใจเข้ามานอนทอดกายเป็นตัวเลือกตลอดเวลา แล้วเรื่องอะไรเขาจะต้องมาจีบเธอด้วย เธอไม่ได้โด่งดังหรือเป็นดาราอย่างเพื่อนรักของเธอเสียหน่อย
“ฉันไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้ ไม่อยากรู้จัก”
พูดจบก็อุ้มดอกไม้ช่อโตเดินไปทิ้งลงในถังขยะมุมห้องที่แม่บ้านต้องเปลี่ยนขนาดให้หลายครั้งเพราะนับวันยิ่งต้องรองรับดอกไม้สวยๆ วันละหลายช่อ
“เสียดายดอกไม้ แกไม่ชอบเขา ก็ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับดอกไม้พวกนั้นเลย มันสวยจะตาย”
“ดอกไม้ของผู้ชายเจ้าชู้ ฉันไม่อยากเก็บเอาไว้ แล้วก็ไม่รู้ว่าเขาส่งมาให้ฉันทำไม ฉันไม่ใช่ดารา ไม่ใช่คนดัง เขารู้จักฉันได้ยังไง มีหวังก็คงไม่พ้นเหมือนคนอื่นๆ ที่มาจีบฉันเพราะอยากได้ที่ดินของฉันนั่นแหละ”
“ลำบากหน่อยนะ ทั้งสวย ทั้งรวยที่ ก็ที่ดินแกมีแต่สวยๆ แถมยังอยู่ในจังหวัดท่องเที่ยวอีกต่างหาก ทั้งเหนือ ทั้งใต้ สามารถทำกำไรงามๆ ทั้งนั้นนี่นา ต้องทำใจหน่อย”
“ฉันเลยไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับใคร โดยเฉพาะ..เขา”
“ฉันเองก็ไม่เคยเจอเขาหรอกนะ ไม่รู้หรอก ว่าตัวจริงเขาเป็นคนแบบไหน แต่เพื่อนๆ ในวงการชอบเม้ากันว่าผู้ชายบ้านนี้ แซ่บสูดปากกันทุกคน”
“หึ แซ่บสูดปาก ได้แซ่บกับเขา แล้วโดนเขาเขี่ยทิ้งนี่นะ จนตายฉันคงไม่ได้แซ่บกับใคร”
“ก็จริง สวยๆ รวยๆ อย่างเรา เรื่องอะไรจะเอาตัวเองไปเป็นขนมหวานให้เขากินเล่น สู้อยู่โสดๆ สวยๆ เลิศๆ ให้ผู้ชายมันเสียดายเล่นดีกว่า จริงไหม”
“ก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว แกมาก็ดี เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า แล้วก็ไปต่อร้านประจำเรากันไหม เซ็งๆ อยากเมา”
“ไปสิ คืนนี้ฉันว่าง”
สองสาวที่ไม่ได้มีเวลาว่างมาเจอกันนาน นั่งพูดคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่ที่หน้าบาร์พร้อมด้วยเครื่องดื่มสีสวยแก้วโปรด แต่แล้วดาราสาวก็หันไปเจอนางเอกร่วมช่องคู่อริเดินควงคู่มากับชายหนุ่มรูปหล่อที่เพิ่งส่งดอกไม้มาขอทำความรู้จักกับเพื่อนของเธอเมื่อบ่ายนี้นี่เอง
“น้ำ แกดูโน่น”
สองสาวที่ไม่ได้มีเวลาว่างมาเจอกันนานแล้ว นั่งพูดคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่ที่หน้าบาร์พร้อมด้วยเครื่องดื่มสีสวยแก้วโปรด แต่แล้วดาราสาวก็หันไปเจอนางเอกร่วมช่องคู่อริที่ต่อหน้าทุกคนทำตัวใสๆ แต่เมื่ออยู่กันตามลำพังชอบทำตัวราวกับนางอิจฉา แย่งซีนเธอทุกครั้งที่มีโอกาส เดินควงคู่มากับชายหนุ่มรูปหล่อที่เพิ่งส่งดอกไม้มาขอทำความรู้จักกับเพื่อนของเธอเมื่อบ่ายนี้นี่เอง
สองสาวหันหน้ากลับมาที่บาร์เหมือนเดิม เบะปากให้ผู้ชายเจ้าชู้สำส่อนพร้อมกัน
“แกทิ้งดอกไม้ของผู้ชายคนนั้นก็สมควรแล้ว หล่อจริงแหละ แต่เจ้าชู้น่าดู”
“อืม กลับกันเถอะ”
“หมดสนุกเลยเหรอ ไปแสดงตัวให้เขาเห็นดีไหม อยากเห็นหน้าหมอนั่นเหมือนกัน อยากรู้นักว่าถ้าเจอแกที่นี่ จะทำหน้ายังไง”
“เอาสิ หมอนั่นจะได้ไม่ต้องส่งดอกไม้มาให้ฉันอีก ขี้เกียจหอบไปทิ้ง”
ธารารินสาวสวยลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าหน้าผม ดึงกระโปรงชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำรัดรูปของเธอให้เข้าที่ แล้วเดินนวยนาดตามหลังเพื่อนรักไปทางโต๊ะวีไอพีที่บังเอิญเป็นทางผ่านไปยังประตูทางออกพอดี
สองสาวแสนสวยที่กำลังเดินมาทางนี้ดึงดูดสายตาผู้ชายเจ้าชู้ให้หันไปมอง แต่ทันทีที่สบประสานสายตากับหญิงสาวที่เขาส่งดอกไม้ไปจีบเมื่อช่วงบ่าย ปัณจธรก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
จากรูปถ่ายว่าเธอสวยมากแล้ว แต่เจอตัวจริงต้องบอกว่าเธอสวยราวกับนางฟ้า ใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตากลมโตแสนหวาน จมูกโด่งจัดปลายเชิดรั้น ริมฝีปากอวบอิ่มจิ้มลิ้มน่าจูบ ผมยาวถึงกลางหลังดัดปลายเป็นลอนสวย รูปร่างบอบบางแต่ส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน หน้าอกอวบใหญ่เกินตัว เอวคอดกิ่ว สะโพกผายพองาม ต้นขาเรียวเล็กไร้ไขมันส่วนเกิน ผิวพรรณขาวผ่องแม้ในที่มืดแบบนี้เธอยังเปล่งประกายโดดเด่นไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าดาราสาวที่เดินนำหน้าเธอมาเลย
เธอปรายตามองเขาแล้วยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะเดินผ่านเลยไปอย่างสง่างามราวนางหงส์ ทิ้งไว้เพียงกลิ่นหอมหวานลอยมาตามลม ไม่หันกลับมามองเขาที่ลุกขึ้นยืนมองเธอไปจนลับสายตาแม้แต่น้อย
เขาอยากจะตีอกชกตัว ร้านเหล้ามีนับร้อยในกรุงเทพฯ แต่ดันพาดาราสาวมาที่ร้านนี้ แล้วดันเจอเจ้าของที่ดินแสนสวยในขณะที่ข้างกายเขามีผู้หญิงอีกคน ซวยจริงๆ แล้วทีนี้เขาจะเรียกคะแนนนิยมกลับมาได้อย่างไร
“มองอะไรคะคุณปั้น"
เธอเห็นเต็มสองตาว่าเขาลุกขึ้นมองสองสาวนั่น ซึ่งหนึ่งในนั้นคือคู่อริของเธอจนลับสายตา แม้จะอิจฉาและไม่พอใจมาก แต่ด้วยข้อตกลงทำให้เธอไม่กล้าแสดงอะไรออกมาด้วยกลัวว่าจะโดนเขาเขี่ยทิ้งเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ
“ไม่มีอะไรครับ ผมเหมือนเจอคนรู้จัก”
เขาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาให้ดาราสาวนัวเนียเหมือนเดิมโดยไม่สนสายตาใคร ดวงตาคมกริบเหม่อมองไปเบื้องหน้าอย่างใช้ความคิด ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ควรจะแก้ตัวกับเธอคนนั้นว่าอย่างไร ที่บังเอิญมาเจอเขากับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งกังวลจนไม่มีอารมณ์จะทำอะไรผู้หญิงที่แทบจะสิงร่างเขาคนนี้เสียแล้ว
- Writer
