ตั้งแต่มาส่งยาหยีที่บ้าน เป็นระยะเวลาสามวันแล้วที่พลวัตรหายหน้าหายตาไปไม่มาหาหรือโทรมาหายาหยีเพราะยุ่งกับการทำงาน วันนี้ยาหยีมาทำงานที่สำนักงานของโตมรเสร็จจึงเดินมาเที่ยวบ้านพี่ชายเพราะอยู่ติดกันกับสำนักงาน
“ไงละเราทำไมวันนี้มานั่งเล่นบ้านพี่ได้ ปกติไอ้พลมันตามติดเป็นเงา แล้ววันนี้มันไปไหนเสียล่ะ มันนัดมากินข้าวที่บ้านหรือเปล่าวันนี้” โตมรถามน้องสาว
“ไม่รู้เหมือนกันหายไปเลยสามวันแล้ว วันนี้ก็ไม่เห็นโทรมานะคะ” ยาหยีบอกพี่ชาย
“ทะเลาะกันหรือเปล่าล่ะ” โตมรถามอย่างเป็นห่วง
“เปล่าค่ะ ไม่ได้ทะเลาะกัน” ยาหยีบอกพี่ชาย
“มันคงงานยุ่งละมั้งพี่ก็ไม่ได้คุยกับมันเลย เราก็อย่าท่าเยอะให้มันมาก หัดเอาอกเอาใจมันบ้าง อย่าเอาแต่ใจตัวเองให้มันมากนัก ผู้ชายน่ะ ชอบให้เมียเอาอกเอาใจทั้งนั้นแหละ เรื่องบางเรื่องแกก็แกล้งโง่เสียบ้างอย่าใช้ความฉลาดของแกกับไอ้พลมันบ่อยเกินไป บางทีผู้ชายก็ไม
