ยาหยีของคนเถื่อน

    นางสาวยาหยี เจริญภักดีอายุ 25ปี สำเร็จการศึกษาปริญญาโท สาขาพาณิชยศาสตร์และการบัญชี เกียรตินิยมอันดับ2 จากรั้วสีชมพูเป็นลูกสาวคนสุดท้องของผู้ใหญ่บ้านคนดังเมืองใต้ ที่บ้านทำกิจการสวนยาง สวนปาล์มน้ำมัน และเลี้ยงโคนม โคเนื้อ ควบคุมกิจการทั้งหมดโดยนายหัวโตมร เจริญภักดีพี่ชายคนเดียวของยาหยีซึ่งตอนนี้แต่งงานแล้วกับคุณครูสาวรุ่นพี่ของยาหยีแค่1ปี     ยาหยีเข้ามาเรียนต่อกรุงเทพตั้งแต่มัธยมปลาย ตอนนั้นยาหยีอยู่ในความดูแลของโตมร ซึ่งกำลังจะสำเร็จการศึกษาปริญญาตรี หลังจากสำเร็จการศึกษาปริญญาตรีด้านการเกษตร โตมรก็เดินทางไปศึกษาต่อต่างประเทศ โดยได้เดินทางไปพร้อมเพื่อนรักคนสนิทอย่างพลวัตร เพื่อกลับมาช่วยเหลืองานบิดามารดา ยาหยีจึงจำเป็นต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในกรุงเทพโดยไม่มีพี่ชายเพื่อเรียนต่อโดยอาศัยอยู่คอนโดกลางกรุงขนาดสองห้องนอน ซึ่งพี่ชายได้ซื้อไว้ให้ นานๆครั้งแม่กับพ่อของยาหยีจะขึ้นมาหาแต่ยาหยีเองทุกสองเดือนต้องกลับบ้านไปให้พ่อแม่เห็นหน้าตลอดมาพักหลังช่วงเรียนต่อปริญญาโทจะไม่ค่อยมีเวลาแม่ก็จะขึ้นมาหาเองเป็นส่วนใหญ่     ยาหยีเป็นสาวมั่นที่ค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง เป็นสาวสวยหน้าคมตาโต จมูกโด่ง ออกจะเป็นสาวแขก ผิวขาว ยาหยีมีเพื่อนสนิทชื่ออนงค์นางเป็นเพื่อนที่มาเรียนมัธยมปลายพร้อมกันเรียกได้ว่าสนิทกันมาตั้งแต่ประถม แต่เรียนกันคนละคณะ อนงค์นางเรียนครุศาสตร์แต่ตั้งสองคนก็สนิทกันมาก     ตอนขึ้นปี2 ยาหยีได้รู้จักกับรุ่นพี่กลุ่มชื่อเทวินทร์ ซึ่งตอนนั้นเทวินทร์เรียนเศรษฐศาสตร์ปี4แล้ว เทวินทร์เป็นคนหน้าตาดี หนุ่มตี๋ผิวขาว เทวินทร์เข้ามาสนิทสนมและขอคบหากับยาหยี โดยตอนนั้นยาหยีเองก็คิดว่าโตแล้วคบหากันไว้ก็ไม่แปลกอะไร อีกอย่างโตมรพี่ชายก็ไม่ได้มาคอยตามหวง จึงตกลงใจคบหากับเทวินทร์ เทวินทร์นั้นเป็นคนเรียนเก่ง ปากหวาน เอาใจยาหยีสารพัดจนยาหยีรู้สึกว่าผูกพันและคิดว่าจะฝากชีวิตไว้กับเขา แม้ว่าฐานะจะต่างกันมากก็ตาม แต่ยาหยีก็ให้โอกาสเทวินทร์ได้ทำงานเก็บเงินเพื่อพิสูจน์ตัวเองกับพ่อและพี่ชาย ยาหยีขอร้องพ่อเพื่ออยู่ทำงานหาประสบการณ์ต่ออีก 2ปี ระหว่างนี้ก็รอเปิดตัวเทวินทร์กับที่บ้าน เทวินทร์ได้งานในบริษัทก่อสร้างและอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ หน้าที่การงานก้าวหน้าแต่ความรัก และการรอคอยของยาหยีก็เป็นอันจบสิ้นลงเพราะเทวินทร์ผิดสัญญาที่เคยให้ไว้ด้วยการนอกใจยาหยี ทำให้เรื่องนี้กลายเป็นจุดพลิกผันของชีวิตยาหยีเพราะยาหยีได้ตัดสินใจทิ้งทุกสิ่งไว้ที่กรุงเทพและเดินทางกลับบ้านเกิดทันที       นายพลวัตร ไพศาลสกุลหนุ่มหล่อ ผิวสีแทน อายุ 32ปี เพื่อนสนิทของนายหัวโตมรนายหัวหนุ่มเป็นเจ้าของ สวนปาล์ม สวนยาง เจ้าของบ่อนชนโคและมีกิจการรีสอร์ต และทำฟาร์มเลี้ยงผึ้ง สืบทอดกิจการต่อจากกำนันสิงห์ นายไกรสีห์ ไพศาลสกุล นายหัวพลวัตรเป็นลูกโทนคนเดียวเนื่องจากคุณปรางทิพย์มีลูกอยาก จึงมีนายหัวพลวัตร แค่คนเดียวเท่านั้น     นายหัวพลวัตร มีนิสัยยิ้มอยาก ปากจัด พูดน้อย ใจร้อน ใจนักเลง กล้าได้กล้าเสีย ดื่มหนัก แต่ก็บ้างานมากเช่นกัน จุดเปลี่ยนชีวิตนายหัวพลวัตร ก็คือ เมียแหม่มที่ตามมาจากเมืองนอก หนีกลับไปอเมริกาไปแต่งงานใหม่เพราะไม่อาจใช้ชีวิตอยู่ในชนบท ห่างไกลแสงสี ความเจริญกับนายหัวพลวัตรได้อีกต่อไปโดยได้ทิ้งลูกชายไว้หนึ่งคนตอนนี้อายุเกือบ 3 ขวบแล้วเด็กน้อยหน้าฝรั่งแต่ตัวอ้วนกลมชื่อน้องลูกหมูเด็กชายปัญญวัตร ไพศาลสกุล     หลังจากเมียแหม่มคนสวยหนีกลับต่างประเทศไปและแต่งงานใหม่ นายหัวก็เลี้ยงดูบุตรชายมาโดยมีแม่ของนายหัวช่วยดูแล นายหัวรักลูกชายแต่ไม่ค่อยมีเวลาดูแลเพราะนายหัวทุ่มเวลาไปกับงานสวนมากกว่า แม่ของนายหัวอยากให้นายหัวทิ้งอดีตแล้วเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน อยากให้นายหัวมีความสุข สร้างครอบครัวที่ดี จึงได้มองหาสาวๆ ลูกสาวเพื่อนคนรู้จักที่ฐานะใกล้เคียงกันดูน่ารักเรียบร้อยให้นายหัวรู้จัก แต่นายหัวพลวัตรก็เฉยๆ ไม่ได้รับปากหรือพูดใดๆ จะมีก็แต่คู่ควงออกงานในจังหวัดด้วยกันบ้างก็จะเป็น เชอร์รี่ลูกสาวนายก อบจ. คนดัง เจ้าพ่อเงินกู้รายใหญ่ และเจ้าของสถานบันเทิงหรูในจังหวัด เชอร์รี่ชอบพอนายหัวหนุ่มจนแทบจะเอาตัวเองใส่พานถวายตัวให้นายหัว แต่นายหัวแค่คบค้าสมาคมด้วยเท่านั้นยังไม่กล้าล้ำเส้นด้วยเกรงว่าจะดิ้นไม่หลุดซื้อกินครั้งคราวจะสะดวกกว่า     ในยามว่าง นายหัวพลวัตร จะชอบคลุกคลีเข้าไปกินเหล้าต้ม (เหล้าเถื่อน) กับคนงานกรีดยาง และคนงานแทงปาล์มจนถึงกับสร้างบ้านพักส่วนตัวเป็นกระท่อมหลังกะทัดรัดไว้ในสวน บางทีก็ค้างในสวน 2-3วัน กว่าจะกลับออกมาหาความสุขและแสงสีข้างนอกตามประสาหนุ่มโสดลูกติด