พลวัตรกำลังจะพิมพ์กลับแต่พอดีเชอร์รี่ทักเขามาเสียก่อน
"พี่พลเชอร์รี่คิดถึง ออกมาเจอกันที่บาร์หน่อยได้ไหมคะ"
"หลายวันแล้วนะที่พี่พลเงียบไป"
ข้อความที่เชอร์รี่ส่งมาโตมรได้เห็นด้วย จึงถามเพื่อนไปตรง ๆ
"กูถามมึงจริง ๆ นะไอ้พล มึงกับน้องเชอร์รี่นี่ได้กันยัง" โตมรถามเพื่อนตรง ๆ
"ไอ้บ้า ปากมึงนะ ยังเว้ย กูไม่กล้าหาเรื่องเข้าตัวหรอก กูเลือกกินไม่ได้กินไม่เลือก กูกลัวจะดิ้นไม่หลุด" พลวัตรบอกเพื่อนน้ำเสียงจริงจัง
"อ้าวไอ้เหี้ยพล แล้วกับน้องกูทำไมคิดจะรวบหัวรวบหาง" โตมรว่าเพื่อน
"ก็มันไม่เหมือนกัน กูรักของกูมาตั้งนานแล้ว ชอบน้องมึงตั้งแต่นมยังไม่โตขนาดนี้ด้วยซ้ำ แต่มึงนั่นแหละสกัดดาวรุ่งกูตลอด ไม่มีโอกาสเลยกู" พลวัตรเริ่มดื่มเข้าไปเยอะพอสมควรจึงพลั่งพลูความในใจมาแบบไม่กั๊ก
ดูมันพูดเข้า เดี๋ยวไอ้หยีได้ยิน คงรักคงหลงมึงแย่เลย เอาๆ รีบๆ แดกจะได้รีบกลับบ้าน หรือ
