Sıcak nefesini artık dudaklarımda bile hissedebiliyordum. Üstelik tek hissedebildiğim nefesi değildi.
Tüm vücudunu, vücudumda hissedebiliyordum. Bu ne kadar iyi gibi gelse de içimde bir huzursuzluk vardı.
Böyle, bu şekilde olmamalıydı.
Dudakları dudaklarıma değdiğinde yapmak üzere olduğumuz şeyi idrak edip hışımla geriye çektim kendimi.
Allah'ım! Neredeyse öpüşecektik!!
"Iıı şeyy... Ben yolu şey yapayım. Şey işte... Neyse şey ettin sen onu. Ben şey edeyim."
Ben şey edeyim mi? Allah'ım ben niye bu kadar rezil bir insanım? Rezil olmalara doyamıyorum.
Anlamsız kelimelerim üzerine bir şey demesine izin vermeden bisikletimi giderken Bora da arkamdan geliyordu.
Bakışlarını sırtımda, sırıtışını kulaklarımda hissedebiliyordum ve bu kesinlikle çok daha rezil olduğumu düşündürüyordu.
