มนตร์ตาละวัน -ภพคุณหลวง-

จากใจนักเขียน

จากใจนักเขียน



สวัสดี นักอ่านที่น่ารักทุกท่าน กลับมาพบกันอีกครั้งกับ ‘ปานอัปสร’ นะคะ

สำหรับเรื่องนี้เป็นภพอดีตชาติของพระนางเล่มมนตร์ตาละวัน เป็นแนวพีเรียดในช่วงปีร.ศ. ๑๓๑ หรือ พ.ศ. 2455 (ค.ศ. 1912) เป็นเล่มเสริมพิเศษ ไม่อ่านเล่มหลักมาก็ยังอ่านรู้เรื่องอยู่ หากว่าใครได้อ่านเล่มแรกมาจะเห็นว่าจบไม่ดีนะคะสำหรับภพแรก ดราม่าน้ำตาแตกแต่ยังคละไปกับการเดินเรื่องสบาย ๆ ตอนสุดท้ายก็จะวกกลับไปที่ Happy Ending แบบว่านักเขียนก็ไม่ชอบเศร้ามาก แล้วตัวเรื่องมาแบบนี้คือภพปัจจุบันเขาจบดีค่ะ

‘แม่แก้ว’ บุตรสาวเ**กอี้หลวงโรงฝิ่น ผู้ตกเป็นที่หมายปองแต่แรกพบของ ‘คุณหลวงจัน’ หล่อนมีความจำเป็นต้องแต่งงานเพื่อรักษาหน้าตาวงศ์ตระกูลเอาไว้ แต่เมื่อคุณหลวงจันเอง พอได้รับแม่แก้วเป็นเมียมาแล้วกลับพบว่าหล่อนไม่ได้เป็นกุลสตรีอย่างที่คิด ฤาหล่อนจะฝักใฝ่คุณไสยอาคมจริง ๆ

‘มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง’ เป็นแนวพีเรียดอ่านสบาย แทรกความรู้ไปด้วยสไตล์นักเขียนนามนี้ ยังมีเรื่องราวการใช้ชีวิตของคนยุคนั้นเช่นการคลุมถุงชน การแต่งงานที่ไม่ได้เกิดจากความรักแต่เป็นความต้องการของทางผู้ใหญ่ หรือแม้แต่ทางฝ่ายชายหากถูกใจใครแล้วอยากไปสู่ขอเป็นเมีย ด้วยยังอยู่ในยุคสมัยที่ชายใหญ่ ผู้หญิงมีบทบาททางสังคมน้อยมาก ๆ แต่ก็มีอยู่นะคะ ไม่ถึงกับสมัยอยุธยาสุโขทัยนู้นก็จะอีกฟีลหนึ่งเลย

ด้วยความที่เริ่มเข้าสู่สังคมเมือง ‘ศิวิไลซ์’ บ้านเมืองกำลังเปลี่ยนแปลงไปอย่างช้า ๆ ผู้หญิงมีโอกาสได้ออกเที่ยวเข้าสังคมมากขึ้น ค่อนข้าง ‘ฟรี’ มีอิสระมากขึ้นกว่าเก่า หากใครเคยอ่านนิยายเก่ายกตัวอย่างเช่นหัวใจชายหนุ่มนะคะ มีการกล่าวถึงว่าผู้หญิงในสมัยนั้นพบปะได้มากกว่าแต่ก่อน หญิงไทยเริ่มไว้ผมยาวสรวย ผมสั้นก็จะมีแต่คนแก่ ฯลฯ จึงบ่งบอกได้ว่าวัฒนธรรมจากประเทศตะวันตกเข้ามามีอิทธิพลต่อชาวสยามอยู่ทีเดียว

ว่าด้วยเรื่องฝ**นในสมัยนั้นยังไม่ถูกยกเลิกนะคะ จนกระทั่งมีประกาศจากคณะปฏิวัติมาในภายหลัง (ประกาศฉบับที่ 37 ลงวันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2501 ให้ฝ**นเป็นสิ่งผิดกฎหมายนับตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2502 เป็นต้นไป โรงงานผลิตฝ**นต้องถูกปิดอย่างถาวรในวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2502)

จะอย่างไร นักเขียนคงไม่ได้มุ่งตรงไปเรื่องฝิ่น จะเน้นหนักไปทางโรมานซ์ ความสัมพันธ์ของคนสองคนและความเป็นพีเรียดแบบหนัก ๆ ประหนึ่งว่าอยู่ในยุคนั้นเทียว

ขอแจ้งให้ทราบว่าหากคำไทยคำไหนมีการใช้แบบพจนานุกรมเก่า นักเขียนจะลงเชิงอรรถไว้ให้นะคะ ทางนักเขียนได้ศึกษาอย่างจริงจังด้วยความตั้งใจที่จะนำภาษาของผู้คนในสมัยนั้น จากการค้นคว้าด้วยความอุตสาหะพยายามของนักเขียนเอง และจะใช้พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓ ด้วย เพื่อให้สำเนียง การออกเสียง อรรถรสในแต่ละบทสนทนาได้รับการเข้าถึงในนวนิยายเรื่องนี้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ จึงหวังเป็นอย่างยิ่ง อยากนำทุกอย่างที่มีในหัวมาถ่ายทอดสู่สายตาผู้อ่าน อยากให้ลองติดตามกัน ได้ขายในราคาพิเศษเป็นการคืนกำไรให้นักอ่าน เพื่อให้เป็นความรู้ไม่มากก็น้อย ให้ความบันเทิงผ่านงานเขียนชิ้นนี้ด้วยเช่นกัน

สุดท้ายนี้ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่คอยสนับสนุนผลงานกันมาโดยตลอด พันพราย ปานอัปสร รับปากว่าจะพัฒนาฝีมือให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไปในอนาคตค่ะ

ปล. นวนิยายเรื่องนี้ไม่มีการกล่าวอ้างถึงหรือมีเรื่องราวเกี่ยวโยงกับบทประพันธ์เดิม เป็นนิยายที่แต่งขึ้นจากจินตนาการ จากเรื่องเล่ากล่าวขานนิทานพื้นบ้าน ตำนานจระเข้ใหญ่แห่งเมืองพิจิตร หาได้มีเจตนาบิดเบือนส่วนใด เนื้อหาหลักเน้นหลักไปทางโรมานซ์แฟนตาซีพีเรียด ‘ชาละวัน’ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลใดทั้งสิ้น