งานเลี้ยงเลิกราแล้ว โดยทุกคนต่างเมาได้ที่... ชลนทีเองแม้พยายามไม่ดื่มเลย หากแต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ทุกครั้ง โดยเฉพาะเมื่อหมอหนุ่มที่เอาแต่เกาะติดเธออย่างจ้าวจื่อหรงนั้นพยายามเหลือเกินที่จะชวนเธอดื่ม แม้เธอจะบอกว่าไม่ดื่มค็อกเทลที่มีส่วนผสมของว้อดก้าหรือเหล้าดีกรีแรงๆ ชนิดอื่นอย่างเด็ดขาด แต่เขาก็พยายามหาไวน์ที่ความเข้มข้นของแอลกอฮอล์เก้าเปอร์เซ็นต์มาให้เธอดื่ม
น่าแปลกที่เพียงแค่จิบไปเพียงนิดเดียวเท่านั้นแต่เธอก็รู้สึกเวียนหัวเหมือนเมื่อวานไม่มีผิด... ตอนดื่มเบียร์ไปห้าแก้วในยามที่เล่นเกมยังไม่มึนหัวเท่าตอนนี้เลย
มันแปลกเกินไปแล้ว...
“คุณโอเคหรือเปล่า” เสียงของจ้าวจื่อหรงที่เข้ามาคุยกับเธอใกล้ๆ ในจังหวะที่คนอื่นๆ เริ่มเมาในช่วงท้ายๆ ของปาร์ตี้และเต้นกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยง จนแทบไม่มีใครสนใจใครแล้ว...
“ฉันโอเคค่ะ” เธอพยายามเบี่ยงตัวออกมา... ความมึนในตอนนี้ทำให้เธอเริ่มไม่ไว้ใจจ้าวจื่อหรงเสีย
