ที่หน่วยแพทย์ตรงส่วนที่ทำการรักษา เจ้าหน้าที่หน้าเคาน์เตอร์ซึ่งเป็นหน่วยรับคนไข้กระวีกระวาดออกมาดูคนไข้ที่ถูกอุ้มมา แม้จะชะงักเล็กน้อยจนเกือบหลุดขำที่เห็นว่าทุกคนที่เข้ามาให้หน่วยแพทย์ต่างก็หน้าดำมอมแมม เธอกดกริ่งเรียกแพทย์ที่นอนหลับอยู่ด้านในเพื่อออกมาดูอาการคนไข้ที่เข้ามากลางดึก...
ชลนทีถูกวางบนเตียง เธอดูเหมือนคนที่หลับสนิท โดยมีสายตาคมกล้าของชานป๋อเสียนจ้องไม่วางตา เขาคว้าข้อมือเล็กๆ เย็นเฉียบของเธอขึ้นมาแล้วจับชีพจรจากเส้นเลือดที่ข้อมือสลับกับมองหน้าปัดนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง... ส่วนที่แขนอีกข้าง พยาบาลที่รับเคสนั้นรีบเอาเครื่องมือวัดความดันมารัดที่แขน
“ไม่ทราบว่าคนไข้เป็นอะไรมาคะ”
“อยู่ดีๆ เธอก็ผล็อยหลับเหมือนได้รับยานอนหลับชนิดแรงเข้าไป...” ชานป๋อเสียนตอบเรียบๆ มองหน้าจอเครื่องวัดความดัน พอดีกับที่หมอสาวที่เป็นแพทย์เวรเดินออกมา...
“สวัสดีค่ะท่าน” เธอทักชานป๋อเสียนที่เป็นแพทย์รุ่นพ
