สนามบินเช็กแล็บก็อก ฮ่องกง
ชลนทีเดินออกมาจากโซนที่นั่งเฟิร์สคลาสโดยมีคนตัวสูงเดินตามมาติดๆ เธอตั้งใจว่าจะลงเครื่องมาแล้วบอกมาดามเผิงว่าจะต่อเครื่องกลับไทย ไม่แวะพักฮ่องกงแล้ว แต่ต้องไปรับกระเป๋าที่สายพานเสียก่อน เธอสังเกตว่าวันนี้หลินเหวินเล่อเดินตามเขามาห่างๆ แบบห่างมาก ไม่เข้ามาใกล้เลย แต่กับเธอชานป๋อเสียนกลับเดินตีคู่มาอย่างกับว่ามาด้วยกัน
ตอนที่เธอก้มลงไปหยิบกระเป๋าเดินทางเขาก็แย่งเธอจับมันขึ้นมาให้จนเธอเผลอดุ
“ปล่อย”
เขาดึงกระเป๋าไปจากมือเธอและพยักหน้าให้หลินเหวินเล่อมายกใส่รถเข็นรวมกับกระเป๋าของพวกเขา การนั่งชั้นเฟิร์สคลาส หมายความว่ากระเป๋าจะมาถึงก่อนดังนั้นกระเป๋าของเธอและพวกเขาจึงมาครบแล้ว...
“ไหนๆ ก็จะไปบ้านผมอยู่แล้ว จะให้ติดรถไปด้วยแล้วกัน ผมส่งข้อความไปแคนเซิลรถลิมูซีนของมาดามเผิงแล้ว บอกไปแล้วว่าจะไปพร้อมคุณ”
“ฉะ ฉันเปลี่ยนใจ ฉันจะกลับไทย ไม่แวะแล้ว”
“คุณให้ความหวังมาด
