"อื้อ.." ร่างบางอุณหภูมิขึ้นสูงในยามดึก ผ้าเปียกเย็นจากน้ำ ไล่เช็คกรอบใบหน้าสวย แสงประกายแหวนแต่งงานของนิ้วบางคอยย้ำเตือนสถานะ จนต้องเหลือบมองแหวนคู่บนนิ้วหนาตาม มือใหญ่ที่พยามเบามือเกรงเธอจะเผลอตื่นมา
"พะพี่ชาร์ค เข้ามาได้ไง" ดวงตากลมปรือขึ้นด้วยความตกใจ คว้าผ้าห่มมากำไว้ตรงอกแน่น สัดส่วนและเงาของใบหน้าคุ้นเคย ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีในความมืด เขาเอื้อมเปิดโครมไฟหัวเตียง เพื่อให้แสงสว่างชัดการมองเห็นดีขึ้น
"แค่ไม่เจอหน้า ถึงกลับลืมผัวเลยหรอ ตัวร้อนขนาดนี้ยังกล้าให้ผู้ชายมาหาอีกนะ" แค่เขาติดงานสำคัญ ใช่ว่าลูกน้องจะไม่รายงานเรื่องของภรรยาสาว แค่คิดอารมณ์ขุ่นก็กำลังตามมา แต่เพราะเห็นเธอไข้ขึ้นสูง จึงข่มอารมณ์นั้นไว้ก่อน ผ้าเปียกชุ่มไล่เช็คตามเดิม เริ่งลงมาซอกคอขาว ซับหยาดเหงื่อเม็ดใสๆตามไรขนอ่อน
"ไม่ต้อง เดี๋ยวหนูทำเอง" อิมเมจพยามจะคว้าผ้านั้นมา แต่แรงน้อยนิดมิอาจสู้แรงชาย ได้แต่เบือนหน้าหนียอ
