"เซอร์ไพร์สสสส" หลากหลายเสียงพูดพร้อมกัน
"สวัสดีเฮียชาร์ค" บลูมชายหนุ่มนักเรียนนอกอินเตอร์ เขาพึ่งกลับมาเข้าร่วมธุรกิจกับเฮล ในกิจการค่ายมวย การแต่งตัวล้ำเทรนด์ ยื่นมือจับเคารพกันตามสไตล์โซนยุโรป
"มาถึงเร็วจังว่ะ" เขายื่นมือจับทักทายเช่นกัน รุ่นน้องกับดูไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่
"อิมเมจ!!! ใช่ตอนเด็กๆที่พวกเราชอบโยนหนอนใส่ไหมเฮีย" ใบหน้าคุ้นเคยของหญิงสาว กระตุ้นความทรงจำในวัยเด็ก ยังไม่ทันจะพูดคุยทักทายกับรุ่นพี่ บลูมกลับมาให้ความสนใจคนด้านข้าง
บลูมหันหน้าไปขอคำตอบจากชาร์ค ที่ยังยืนพาดแขนแกร่งไว้บนไหล่มน เขาคือหัวหน้าแก๊งในวัยนั้นก็ว่าได้ ไม่ว่าใครหน้าไหนมิกล้ามายุ่งเกี่ยว
"อย่าบอกนะไอ้พี่บลูมอะ" อิมเมจเริ่มจำได้ทันที จากตอนเด็ก ยกนิ้วชี้จ่อตรงไปยังหน้านั้น แต่รีบชักกลับเมื่อสายตาเข้มของสามีดุ เธอไม่สนใจหันไปหัวเราะยิ้มกับสองชายหนุ่มต่อ
"ถ้าจะนำหน้าว่าไอ้ ก็อย่าเรียกพี่เลยดีกว่า โตแล้วปา
