"ไหนๆก็มากันแล้ว เย็นนี้ทานข้าวพร้อมกันเลยนะ หนูนิเกลด้วย" หยาดบอกพร้อมจับมืออิมเมจไว้ โดยที่ใบหน้าหันไปเชิญชวนนิเกล ใบหน้าสวยนั้นเฉยชา แววตาดุดัน ไม่อ่อนโยนเสมือนผู้หญิงทั่วไป
"เกลต้องกลับก่อน ไว้โอกาสหน้าค่ะ" เธอพร้อมส่งยิ้มอ่อนตอบกลับให้เท่านั้น พร้อมดันกระเช้าตะกร้าของเยี่ยมตรงหน้า ส่งให้ถึงมือหยาดอรุณ
"ไว้พี่จะเข้าไปหาที่บ้านแล้วกัน" คำพูดของชาร์คยิ่งตอกย้ำความคิดของอิมเมจ ถึงเรื่องความสัมพันธ์ลึกซึ้งที่เหมือนเธอพลาดรู้อะไรไป สายตากลมแม้จะพยามสอดส่อง ไม่ลืมหันมายิ้มให้หยาดอรุณ เขาเดินไปส่งมิเกลจนกระทั่งละออกจากประตูไป ทิ้งให้ภรรยาสาวกับแม่เขา นั่งคุยกันต่อจนถึงเวลาทานอาหารมื้อค่ำ
"ยังไม่หายดีหรอหนูอิม ม๊าว่าทานน้อยไปนะ" ไม่พูดเปล่า เธอตักอาหารให้ลูกสะใภ้อย่างเอาใจ ถึงแม้ตัวเองจะไม่ค่อยสบายเท่าไหร่นัก ท่าทีชวนสงสัยบ่งบอกของเธอเห็นชัดจนต้องตั้งคำถาม
"ค่ะม๊า สงสัยลิ้นรับรสยังมีปัญหาอ
