ลิขิตรักมาเฟียหน้านิ่ง

เหลือเชื่อ

อาหารหน้าตาน่าทานกลิ่นหอมยั่วยวน โซตะ ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ

พี่โซตะ เอาไปจัดบนโต๊ะอาหารนะคะเดี๋ยวฮานะจะไปตักข้าวเอาไปให้ที่โต๊ะอาหารค่ะ ทั้งสองคนก็เลยไปทำหน้าที่ของตัวเอง เวลาไม่นานอาหารก็ถูกจัดขึ้นบนโต๊ะอาหารเรียบร้อย ฮานะเข้ามานั่งแต่ก็ไม่ลืมให้โซตะไปตามคนที่มาทาน อาหารด้วยกัน เพราะรู้ดีว่าน่าจะยังไม่ได้ทานอะไรเหมือนกัน

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูที่ห้องทำงานดังขึ้นด้วยฝีมือโซตะ ยูกิมองประตูที่มีอีกคนมาเคาะ ด้วยสายตาคาดเดายาก ก่อนจะเอ่ยคำสั่งให้คนที่เคาะประตูเข้ามา

#เข้ามา โซตะเดินเข้ามาในห้องทำงานของเจ้านาย ด้วยใจตุ้มๆต้อมๆ ด้วยเหตุที่ว่าเจ้านายของตนนั้นไม่ชอบให้ใครมารบกวนถ้าไม่มีเรื่องจำเป็นจริงๆ

โซตะ ยืนอึ้งๆอั้มๆ จนยูกิเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม

เออออ คือว่า คุณฮานะ ให้ผมมาเรียกนายไปทานอาหารด้วยครับ เมื่อโซตะพูดจบก็ก้มหน้าไม่กล้ามองหน้าเจ้านายกลัวโดนดุ

อืม!! คำตอบสั้นๆจากปากยูกิ ทำให้โซตะ หายใจอย่างโล่งอก งั้นผมขอตัวนะครับ

ยูกิเดินลงมายังที่โต๊ะอาหารด้านล่าง ก็เดินเข้าไปนั่งใกล้ๆกับฮานะ

ฮานะตักข้าวให้ยูกิ โดยไม่ได้เอ่ยถามอะไร

ยูกิมองดูอาหาร 3 อย่างตรงหน้าก็เริ่มตักมาชิมดู ปกติแล้วเขาก็ทานได้หมดไม่ว่าลูกน้องจะทำอะไรให้ทาน

"รสชาติดีเลยนะเนี่ย"ยูกิคิดในใจ

พี่โซตะนั่งทานด้วยกันสิค่ะ ฮานะเอ่ยชวนมือขวาของยูกิด้วย เพราะเธอไม่เคยคิดแบ่งชั้นวรรณกับใคร

โซตะได้ยินฮานะชวนให้นั่งร่วมโต๊ะด้วยกันก็หันมองหน้าเจ้านายตนทันที ด้วยความที่เกรงใจยูกิ

ขอบคุณครับแต่ไม่เป็นไรครับคุณฮานะ ผมทานแล้ว คุณฮานะกับนายทานให้อร่อยนะครับ โซตะพูดเสร็จก็เดินออกจากโต๊ะอาหารไปทันที

ทานได้มั้ยค่ะ ฮานะเห็นมาถามคนพี่ที่นั่งทานอยู่เงียบๆ

อือ ยูกิขานรับแค่สั้นๆตามสไตล์เขา

นึกว่าเฮียจะทานอาหารไทยไม่เป็นสะอีกค่ะ ฮานะยังคงพูดใส่คนพี่ต่อ ปกติเฮียก็ทานได้หมด ไม่ค่อยอะไรกับอาหารหรอก ใอ้เจ้าลูกน้องมันก็ทำมาให้ ก็ทานได้อยู่ ยูกิแก้ความสงสัยของฮานะ

ทั้งสองคนนั่งทานอาหารกันโดยมีเสียคุยกันบ้างเล็กน้อย จนทั้งคู่ทานอาหารเสร็จ ก็ปาไปเกือบ6โมงเย็น

เฮีย'''ฮานะขอกลับคอนโดแล้วนะค่ะ นี่ก็6โมงเย็นแล้ว ฮานะบอกจุดประสงค์กับคนพี่ไป เพราะเธอมาตั้งแต่เมื่อคืน จนตอนนี้จะค่ำของอีกคืนก็ยังไม่ได้กลับ

ทำไม มีอะไรที่คอนโดรึไง ยูกิขมวดคิ้วถามคนน้องกลับไปด้วยความไม่พอใจที่เห็นว่าฮานะอยากกลับคอนโด

แล้วจะให้มีอะไรละ ก็มันเป็นคอนโดฮานะ นะค่ะ ฮานะต้องกลับไปสิ หรือเฮียจะให้อยู่กับเฮียที่นี้เลยรึไง ฮานะพูดแย้งคนพี่อย่างเสียอารมณ์

ยูกิเดินเข้าหาฮานะ เอามือข้างหนึ่งจับเอวฮานะแล้วดึงเข้ามากอดไว้หลวมๆ ทำไมจะอยู่ไม่ได้ละ แต่งงานก็แต่งกันแล้ว นอนด้วยกันก็นอนด้วยแล้ว จะมันจะมีปัญหาอะไรละ ยูกิกระซิบฮานะข้างๆใบหู

ฮานะรู้สึกขนลุกซู่กับคำพูดของยูกิ เธอได้แต่ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมแขนเขา

ยูกิพาฮานะมาที่ห้องทำงานตน เดี่ยวนั่งที่โซฟาก่อน เฮียขอเซ็นเอกสารแปปเดียว เดี่ยวพาไปคอนโด ยูกิบอกคนน้องให้นั่งรอเขาเพื่อเขาจะเคลียงานแปปเดียวแล้วเขาจะพาฮานะไปขนของ

ฮานะนั่งเล่นโทรศัพท์รอยูกิ เพราะขืนขัดใจมีหวังไม่จบง่ายๆแน่ จึงไม่ได้แย้งกลับไป

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น

เข้ามา ยูกิอนุญาติบุคคลที่มาก๊อกประตูให้เข้ามาด้านใน ในขณะที่ตนก็เซ็นเอกสารเสร็จแล้วพอดี

นายครับ เพื่อนๆนายมาหาครับ โซตะบอกเจ้านายตนเมื่อได้รับอนุญาติเข้ามาในห้องได้

ยูกิขมวดคิ้วทันทีเมื่อมือขวาตนรายงาน ฮานะมองดูคนพี่ด้วยความสงสัย เลยเอ่ยถามออกไป

เพื่อนเฮียมาหรอ "อือ"ยูกิรับคำสั้นๆ เฮีย""แต่ฮานะยังไม่อยากเจอ ฮานะไม่ค่อยชอบผู้ชายเยอะๆ เฮียให้ฮานะกลับก่อนนะค่ะ ฮานะเดินเข้าไปเกาะแขนคนพี่แล้วส่งสายตาเว้าวอน ยูกิเห็นแบบนั้นก็ไม่อยากบังคับฮานะด้วยที่เขาเองก็เพิ่งจะรู้จักเอง ถึงจะแต่งงานและนอนด้วยกันแล้วก็ตาม

งั้นเดี่ยวเฮียให้โซตะไปส่งนะ เขาบอกแก่คนน้อง ไม่ดีกว่าค่ะ ฮานะขอยืมรถเฮียสักคันดีกว่า นะค่ะเฮีย ฮานะยังอ้อนวอนยูกิ เพราะตนไม่อยากให้ใครมาเทียวรับเทียวส่งอยู่

ยูกิมองหน้าคนน้องอยู่สักพัก ก่อนจะใจอ่อนให้รถฮานะไป เดี่ยวตนสะส่างเพื่อนตัวดีเสร็จจะรีบตามไปทันที

ยูกิเดินไปหยิบกุญแจรถแอดตันคันโปรดของตัวเอง ยืนให้ฮานะ เอาคันนี้ไปละกัน ระบบความปลอดภัยต่างๆดีเยื่ยม

ขอบคุณนะค่ะ ฮานะหยิบกุญแจที่คนพี่ยื่นให้และก็ไม่ลืมกล่าวขอบคุณยูกิตามมารยาท

โซตะพาคุณฮานะไปทางด้านหลังที่เชื่อมกับโรงจอดรถ ยูกิหันส่งลูกน้องให้พาคนน้องไป

เมื่อฮานะเดินออกไปแล้วยูกิก็เดินลงมาหวังหาเพื่อนตนที่ห้องรับแขกชั้นล่างทันที

ยูกิเดินมาถึงห้องรับแขกก็ได้ยินเหล่าผ่องเพื่อนคุยกันเสียงดังพอสมควร

เหล่าเพื่อนเมื่อเห็นยูกิก็ต่างขมวดคิ้วกัน เพราะทุกคนต่างเห็นรถแอดตันสีดำที่ยูกิขับเป็นประจำวิ่งออกไปจากเพ้นเฮ้าต์นี้

ยูกิเดินไปนั่งโซฟาข้างๆกับมาคัสที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

เจอาร์:เอ๊ยยย ไอ้ยูกิ กูนึกว่ามึงขับรถออกไปแล้ว??? ใครขับรถมึงออกไปวะนั้นอะ เจอาร์ถามยูกิด้วยความสงสัย รวมถึงทุกสายตาจากเพื่อนๆเขา เพราะรถคันที่วิ่งออกไปนั้น ยูกิรักมากไม่เคยให้ใครได้แตะ

เจ้านาย:นั้นสิ กูก็นึกว่ามึงจะหนีไม่อยากเจอพวกกู ก็ตั้งแต่เมื่อคืนมึงก็หายไปเลย โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้ -~-

มาคัส:ไอ้ยูกิ นี่มึงสึกจากพระแล้วหรอวะ มาคัสเหลือบไปเห็นรอยแดงที่ต้นคอยูกิ

เจอาร์:อะไรวะ ไหน? เจอาร์เดินเข้าไปหายูกิหวังดูให้ชัดๆเพราะเขาเองยากจะเชื่อ

ยูกิ:ยูกิปัดมือมาคัสออก แล้วหันมองหน้าเพื่อนๆแต่ละคน พวกมึงเสือกกันจังเลยนะพวกมึงเสือกกันจังเลยนะ

หมอเวย์:ไหนมึงเล่ามาดิ กูก็อย่างรู้วะ ว่าผู้หญิงที่ทำให้มึงใจแตกได้และก็ขับรถที่มึงรักมึงห่วงได้ กูก็อยากรู้วะ ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร หน้าตาเป็นยังไง

เห้อ ยูกิถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายกับเพื่อนชั่งอยากรู้ของเขาจริงๆ

เอาเป็นว่า เดี่ยวกูจะแนะนำให้รู้จัก แต่ตอนนี้พวกมึงกลับไปได้แล้ว บ้านกูไม่ใช่ที่สาธารณะ ยูกิว่าเพื่อนแบบไม่จริงจังมากนัก คำพูดพวกนี้พวกเขาต่างรู้กัน

เออ เออ พวกกูกลับละ ในเมื่อไม่เจอคนที่อยากเจอ งั้นก็ไปพวกเรากลับกันดีกว่า เจ้านายเอ่ยขึ้น

อืม กูก็ว่าจะเข้าคาสิโนหน่อย งั้นกูกลับละ มาคัสเอ่ยบ้าง

กูจะรอมึงพามาแนะนำ หวังว่ามึงจะทำตามคำที่พูดนะ เจอาร์สำทับก่อนทุกคนจะเดินออกจากเพ้นเฮ้าต์มายังรถของตนเอง และต่างคนต่างขับรถออกไป

โซตะมองดูเจ้านายที่ทอดสายตามองตามรถเหล่าเพื่อนที่พุ่งออกไป แต่ก็ไม่คิดถามอะไรเจ้านาย

ยูกิเดินขึ้นไปบนห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ตนหวังจะตามฮานะไปที่คอนโด

------------------------------

อีกด้าน

ฮานะขับรถมาระหว่างทางกลับคอนโด เธอนึกขึ้นได้ว่าตัวเองนั้นมีอะไรกับยูกิมา จึงหักเลี้ยวรถเข้าจอดที่ร้านเภสัชข้างทางเพื่อซื้อยาคุมฉุกเฉินมากินแก้ขัดไปก่อน แล้วค่อยหาเวลาไปฉีดยาคุม เพราะเธอยังไม่อยากมีลูกตอนนี้ เธออยากเรียนให้จบตามความหวังที่เธอตั้งเอาไว้ก่อน

เมื่อได้สิ่งที่เธอต้องการก็ไม่รอช้ารีบกินยาคุมทันที ในขณะที่จะขับรถออกไปนั้น ก็มีหญิงสาววัยรุ่นราวคราวเดียวกับเธอวิ่งมาเคาะกระจกรถ ฮานะเลื่อนกระจกรถทันทีและตาก็เหลือบไปเห็นชายชุดดำวิ่งมาหาหญิงสาวดังกล่าว ฮานะไม่รอช้าเปฺิดประตู้ลงช่วยทันที เมื่อทั้งคู่ขึ้นมาอยู่บนรถแล้ว ฮานะก็ขับออกไปทันที ระหว่างขับรถออกมา เธอหันมองหญิงสาวที่รับมาด้วยเป็นระยะๆ ก่อนจะเอ่ยถามออกไป

เธอเป็นไรรึป่าว แล้วมีเรื่องอะไร แล้วเธอชื่ออะไร

นี่ๆเดี่ยวนะ เธอเล่นถามเราเป็นชุดแบบนี้เราจะตอบคำถามไหนก่อนดีละ หญิงสาวตอบฮานะ

เอาละเธอจะเล่าอะไรจะบอกอะไรก็บอกมาละกัน ฮานะพูดออกไปแบบอะไรก็ได้ถ้าหญิงสาวจะเล่าให้ฟัง

อืม ได้ๆ เราชื่อกอหญ้านะ คนที่ตามเรามาคือคนจากที่บ้านของเราเอง หญิงสาวเอ่ยบอกฮานะ โดยสายตามองว่าฮานะจะกลัวตนเองรึป่าว แต่กลับไม่มีความกลัวจากฮานะให้เห็นเลย

เธอไม่กลัวหรอ กอหญ้าเอ่ยถามฮานะเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

ทำไมฉันต้องกลัวด้วยละ ฉันชื่อฮานะ นะ แล้วเธอจะให้ฉันไปส่งที่ไหน ฮานะตอบกอหญ้าพร้อมกับถามกอหญ้ากลับไป

เอออ คือ ฉันขอไปค้างกับเธอก่อนได้มั้ย กอหญ้าบอกฮานะไป ด้วยความที่ไม่อยากกลับไปให้ครอบครัวบังคับตนแต่งงานเด็ดขาด

เธอกล้าขนาดไหนกันนะ ที่ขอไปนอนบ้านคนที่เธอเพิ่งรู้จักได้ไม่ถึง1ชม. ฮานะนึกถึงความกล้าหาญของกอหญ้า

หึ ถ้าเธอจะทำอะไรฉัน เธอคงไม่ช่วยฉันขึ้นมาบนรถแล้วละ กอหญ้าเดาเหตุการณ์พอออกบ้างว่าฮานะไม่ได้เป็นคนใจร้าย

ได้สิเธอกล้าขอฉันก็กล้าให้เธอไปนอนด้วย ฮานะตอบกลับ นึกสนุกเพราะกอหญ้าคือคนที่สองตระกลูใหญ่ของมาเฟียให้หมั้ยหมายกันกับพี่ชายบุญธรรมเธอ

รถวิ่งมาเรื่อยๆจนมาถึงทางเข้าคอนโด ฮานะขับรถขึ้นมายังชั้น3 ที่จอดรถเฉพาะเธอเท่านั้นกับพวกลูกน้อง

กอหญ้ามองดูระยะทางที่ฮานะขับรถขึ้นมาถึงกลับแปลกใจ เมื่อรถมาจอดที่จอดรถของฮานะ เหล่าลูกน้องต่างแปลกใจ เพราะรถไม่คุ้น อยู่ดีๆก็ขึ้นมาจอดที่เจ้านายตน ต่างคนต่างวิ่งกรูจับปืนขึ้นเล่งเป้าหมาย ลูกน้องอีกคนโทรหาเคนตะลูกพี่ใหญ่ตนซืึ้งคือมือขวาของฮานะนั้นเอง

ฮานะเปิดประตูรถลงมาอย่างไม่วิตกกังวนอะไร เมื่อฮานะลงมาจากรถแล้ว ทำให้ลูกน้องที่ได้เห็นก็ลดปืนในมือลงและเอาเก็บ ยืนทำความเคารพนายอย่างเป็นระเบียบ กอหญ้าลงตามออกมาจากรถ มายืนข้างๆฮานะอย่างตกใจเล็กน้อยถึงอำนาจที่ฮานะมี กอหญ้านึกไม่ถึงว่าฮานะจะมีลูกน้องมากมายอย่างบิดาตนเอง

เคตะรีบมา เห็นนายหญิงตนก็เข้าไปโค้งกำนับทันที เคตะโล่งใจที่นายหญิงกลับมา เพราะปกติแล้วเจ้านายตนไม่เคยหายไปแบบไม่ติดต่อกลับมาแบบนี้

นายเป็นไงบ้างครับ นายหายไปไม่ติดต่อผมมาเลย พวกผมเป็นห่วงแทบแย่ครับ

ใช่ค่ะนาย พวกเราเป็นห่วงนาย กลัวจะเป็นอันตรายค่ะ ยูกะเป็นห่วงฮานะมาก

เลิกห่วงได้แล้วค่ะ แล้วนี่พี่ยูกะมาอยู่ที่นี้แล้วงานละค่ะ ฮานะไม่ได้เข้าไปฝากพี่ยูกะด้วยนะค่ะ ฮานะบอกแกเคนตะกับยูกะให้คลายกังวนและฝากฝังงานที่ผับให้ช่วยดูแลด้วย

แล้วนี่ใครค่ะ ยูกะหันไปถามฮานะ

อ๋อ นี่เพื่อนฮานะเองค่ะ เดี่ยวเขาจะมาอยู่กับฮานะสักพักนะค่ะ ไม่มีอะไรแล้วทุกคนแยกย้ายไปดูแลตามที่รับผิดชอบเถอะค่ะ

ครับ/ค่ะ

ฮานะสั่งงานเสร็จก็เดินนำกอหญ้าขึ้นมายังชั้นบนสุดที่เธอพัก พอผ่านการสแกนที่รัดกุมสองสาวก็เข้ามาด้านในห้อง

ฮานะพากอหญ้าเข้ามาพักในห้องอีกห้อง เธอนอนห้องนี้นะ เสื้อผ้าไปเอาของฉันก่อนได้ ฉันมีหลายชุดที่ยังไม่เคยใส่

เคร ได้กอหญ้ารับคำฮานะ ทั้งคู่ทำภาระกิจส่วนตัวเสร็จ ทั้งสองสาวก็เดินออกมาจากห้อง

ฮานะ ฉันหิวอะ เราสั่งอะไรมากินกันดีมั้ย

เธอกินอาหารง่ายๆเป็นปะ อย่างเช่นข้าวผัด หรือ สปาเก็ตตี๊ไวน์ซอสอะไรแบบนี้อะ

ฉันกินอะไรก็ได้ แล้วเธอทำเป็นหรอ กอหญ้าถามฮานะ

เป็นสิ ฮานะตอบข้อสงสัย

งั้นฉันทำข้าวผัดปูให้กินนะ มีวัตถุดิบพอดี ฮานะบอกกับกอหญ้าถึงเมนูที่ตนกำลังจะทำให้ทานกันสองคน