เมื่อกลับมาที่สระมรกตอีกครั้ง เมื่อวางมันลงข้างริมน้ำเจ้าเต่าดำก็ค่อยๆเดินลงไปในสระ ผ่านไปราวหนึ่งเค่อน้ำในสระก็ผุดขึ้นราวหนึ่งฉื่อเมื่อน้ำค่อยๆลดระดับจนเป็นปกติ ก็ปรากฏร่างมนุษย์ของเจ้าเต่าดำที่แต่งกายด้วยสีดำสนิทค่อยๆเดินขึ้นมาที่ริมสระ
“ข้ายังคิดว่าเจ้าจะอยู่ในสระไม่ขึ้นมาเสียอีก”
“ข้าต้องลงไปนำมุกวิญญาณของข้ามาเสียก่อน”
ที่แท้ช่วงเวลาที่ผ่านมามันจึงมีร่างเป็นเต่าตลอดเวลาและยังดูไม่มีพิษไม่มีภัยเป็นแค่เต่าธรรมดา ยามนี้เขาสามารถสัมผัสได้ถึงพลังของอีกฝ่ายที่สูงกว่าตนเองมากนัก
“ข้าช่วยประคองท่านออกไปดีกว่า ยามนี้ร่างกายท่านยังต้องใช้เวลาอีกราวห้าถึงสิบวันในการปรับตัวจนสามารถใช้พลังที่ได้รับมาจากท่านชิงลู่ได้คล่อง”
“ขอบใจเจ้ามาก”
“ไม่ต้องขอบใจข้า เพราะท่านจิตใจดีรับข้าไว้หลังจากนายท่านจากไป จากนี้ข้ายินดีติดตามท่าน”
ในที่สุดซวี้หานก็สัมผัสได้ถึงตัวตนของไป๋จินหลงและต้าเฮ่ย เพราะม่านกั
