ตอนที่ 7
1028 Words
แล้วคิริลก็ปิดประตูให้เมื่อพูดจบ จากนั้นก็รีบไปช้อนร่างตุ้ยนุ้ยของเอวาขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน ก้าวตรงไปยังรถสปอร์ตของตัวเองทันที
โอราลาที่คว้าผ้าขนหนูพันกายมาได้ผืนเดียวรีบวิ่งตาม แต่ก็ไม่สามารถเอาเอวากลับคืนมาได้ เพราะตอนนี้รถสีขาวราคาแพงระยับตรงหน้าได้แล่นออกไปจากบ้านเสียแล้ว
“แล้วจะทำยังไงดี พี่นวลฆ่าฉันแน่...”
โอราลาบ่นหน้าเสีย
“ไม่เอาน่าอย่าคิดมาก เราก็บอกว่าจู่ๆ ไอ้หมอนั่นมันมาอุ้มไป เราห้ามไม่ได้ก็แค่นั้นเอง”
แทมชายหนุ่มร่างใหญ่ยักษ์เสนอแนะทางออกให้แฟนสาวซึ่งนั่นก็ทำให้โอราลายิ้มออกมาได้เล็กน้อย
“จริงสินะ งั้นพี่แทมกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวอีกไม่นานพี่นวลก็จะมาแล้ว ฉันไม่อยากให้พี่นวลรู้ว่าฉันทำอะไรบ้างตอนที่พี่นวลไม่อยู่ เดี๋ยวไม่ได้เงินค่าจ้างเลี้ยงหนูเอวา”
“แต่ว่าเรา... ยังไม่ถึงสวรรค์รอบสามกันเลยนะ”
แทมอิดออดเพราะยังไม่อิ่ม แต่โอราลากังวลใจเกินกว่าจะทำมันต่อได้อีก
“เดี๋ยวคืนนี้เราก็สนุกกันได้น่าพี่แทม เอาให้ฟ้าสางกันไปข้างหนึ่งเลย นะกลับไปก่อน เดี๋ยวฉันจะรีบโทรไปหาพี่นวล บอกเรื่องหนูเอวาถูกขโมย นะพี่แทมนะ”
คนถูกขอร้องระบายลมหายใจออกมาอย่างขัดใจ แต่ก็ไร้ทางเลือก
“ก็ได้ แต่คืนนี้ทั้งคืนจำเอาไว้นะ”
“จ๊ะพี่แทม ฉันให้พี่ทั้งคืนแน่”
แล้วโอราลาก็รีบดันตัวให้แฟนหนุ่มออกไปจากรั้วบ้าน จากนั้นก็รีบกระโจนกลับเข้าไปในบ้าน คว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหาเนื้อนวลทันที พร้อมๆ กับแสร้งทำสุ่มเสียงตกใจ
“พี่นวล... รีบกลับมาบ้านนะ หนูเอวาถูกขโมยไปแล้ว”
เนื้อนวลแทบล้มทั้งยืนเมื่อได้รับโทรศัพท์จากโอราลาพี่เลี้ยงคนใหม่ที่หล่อนเจียดเงินที่เหลืออยู่น้อยนิดให้มาดูแลเอวาในช่วงเวลากลางวันที่หล่อนไปทำงาน เพราะถ้าไม่ทำงานหล่อนกับเอวาก็จะต้องอดตายเพราะไม่มีเงิน แต่ก็ไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องขึ้นแบบนี้
‘พี่นวล ผู้ชายคนนั้นหล่อมาก ขับรถราคาแพงสีขาว แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ชื่ออะไรหรอกนะ เขาเข้ามาในบ้านและบอกว่าจะเอาหนูเอวาไป ฉันพยายามขัดขวางอย่างสุดความสามารถแล้ว แต่ฉันก็สู้แรงผู้ชายคนนั้นไม่ได้ ฉัน... ขอโทษนะพี่นวล’
นี่คือคำสารภาพทั้งน้ำตาของโอราลาเมื่อหล่อนกลับไปถึงบ้านในตอนบ่ายสาม
“คนเลว คนสารเลว ใจคุณทำด้วยอะไรนะคุณคิริล!”
หญิงสาวเค้นเสียงด่าอยู่หน้ารั้วคฤหาสน์ Demon’s Palace ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของซาตานใจดำคนนั้น เขาไม่มีทางแย่งเอวาไปจากหล่อนได้ ไม่มีทาง
“คุณผู้หญิงมาหาใครหรือครับ”
รปภ. ร่างยักษ์เอ่ยถามอย่างเป็นมิตร
เนื้อนวลฝืนยิ้มทั้งๆ ที่ใจจริงอยากจะอาละวาดให้ไอ้ตึกสวยๆ เบื้องหน้าพังพินาศนัก กล้าดียังไงมาขโมยหลานสาวของหล่อนไป คนบ้า คนสารเลว
“คือพี่จ๊ะ... ฉันน่ะมาหาคุณคิริลน่ะจ้ะ”
รปภ.สองคนมองหน้ากันก่อนจะหันมาจ้องมองหล่อนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า พร้อมทั้งพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขบขันที่ปิดไม่มิด
“เอ่อ มาหาเรื่องอะไรหรือครับ”
เนื้อนวลอ้ำอึ้งและคิดไม่ออก
“หรือว่าเป็นผู้หญิงของคุณคิลล์ครับ”
คำพูดชี้โพรงให้กระรอกของหนึ่งในรปภ. ทำให้เนื้อนวลยิ้มกว้างและรับสมอ้างทันที
“เอ่อ ใช่จ้ะ ฉัน... ฉันเป็นผู้หญิงของคุณคิริล”
รปภ. มองร่างของหล่อนอีกครั้งซ้ำๆ ราวกับไม่อยากจะเชื่อ คงจะเป็นเพราะชุดที่หล่อนใส่มันไม่ใช่แนวแบบผู้หญิงของผู้ชายคนนั้นล่ะมั้ง หญิงสาวคิดอย่างขุ่นเคือง
“คือว่า... ฉันเผลอทำน้ำเปียกชุดเดิมน่ะจ๊ะ ก็เลยต้องไปขอยืมชุดแม่บ้านใส่มาแบบนี้ แต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกจ๊ะ เพราะพออยู่กับคุณคิริลฉันก็ไม่จำเป็นต้องใส่อะไรติดตัวอยู่ดี”
กัดฟันพูดออกไปอย่างอับอาย แต่ก็จำต้องพูดจนจบ
รปภ. สองคนมองหน้ากันอย่างชั่งใจก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง
“งั้นรอแป๊บนะ ผมขอโทรขึ้นไปรายงานคุณคิลล์ก่อน”
“เอ่อ... อย่านะจ๊ะพี่สุดหล่อ...”
หญิงสาวรีบร้องห้ามเสียงหลงทันที
รปภ. หันมามองอย่างประหลาดใจ
“อ้าว ทำไมล่ะครับ”
“เอ่อ คือว่า... ฉันน่ะอยากเซอร์ไพรส์คุณคิริลน่ะจ้ะ นะจ๊ะถือว่าช่วยฉันเถอะ ฉันไม่มีพิษสงอะไรหรอก เห็นไหมตัวเล็กนิดเดียวเอง ที่มานี่ก็แค่จะมามอบความสุขให้กับเจ้านายของพวกพี่เท่านั้นแหละ และรับรองฉันจะบอกความดีของพวกพี่ให้คุณคิริลรู้ ซึ่งแน่นอนว่าพวกพี่จะได้โบนัสก้อนโตเลยทีเดียว”
ไม่รู้ว่าหล่อนเกลี้ยกล่อมเก่งหรือว่าเพราะตาบ้าคิริลนั่นนัดผู้หญิงเข้ามาปรนเปรอที่นี่บ่อยๆ กันแน่ สองรปภ. ยอมให้หล่อนก้าวเข้าไปใน Demon’s Palaceได้อย่างง่ายดาย แม้จะบอกตัวเองว่าผู้ชายคนนั้นสูงเกินกว่าจะเอื้อมเอามาครอบครองได้ แต่หัวใจไม่รักดีก็ยังอดหึงหวงไม่ได้ หญิงสาวถอนใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายตัวเอง ขณะย่องเข้าไปภายในตัวตึกใหญ่
“แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าตาบ้านั่นเอาเอวาไปไว้ที่ไหน”
เนื้อนวลบ่นอุบ ขณะย่องอย่างเงียบเชียบวิ่งขึ้นบันไดไปโดยที่ไม่มีใครเห็นเลยแม้แต่คนเดียว ไม่นานหล่อนก็มายืนมึนงงอยู่บนชั้นสอง ห้องหับมากมาย เรียงรายอยู่ทั้งซ้ายและขวา ซึ่งหล่อนไม่รู้ว่าควรจะไปค้นที่ห้องไหนก่อน
- Writer
