เพิ่งรู้ว่ารัก

Episode 3 : ยัยปอมๆ ตัวแสบ

"เออเร็วๆ เพื่อนรอ”

ฉันพูดพร้อมกับคนตัวสูงที่แกะพลาสเตอร์แล้วก้มลงมาแปะตรงรอยให้ อย่างน้อยไอ้บ้านี่ก็ยังมีจิตสำนึกไม่งั้นฉันคงต้องโดนมองมาที่รอยนี้แน่ๆ ถึงแม้สมัยนี้จะเปิดรับเรื่องแบบนี้เพิ่มมากขึ้นแต่ฉันก็ไม่คิดจะเอารอยแบบนี้ไปโชว์คนอื่นเขาหรอก มันรู้สึกเขิน อาย แล้วก็ทำตัวไม่ถูกเวลาคนมองมาอะ แล้วคนอื่นไม่เท่าไหร่วันเดียวก็ลืมแต่กลุ่มเพื่อนฉันนี่สิ หรือไอ้บ้านี่จะทำกับผู้หญิงทุกคนแบบนี้จนช่ำชอง ฉันคิดอยู่กับตัวเองจนรู้สึกว่าใบหน้าของเขาเริ่มขยับเข้ามาใกล้คอฉันมากขึ้นกว่าเดิม

"นี่ เอาหน้านายออกไปไกลๆ หน่อยได้ไหม จะขยับมาใกล้อะไรขนาดนี้ ใกล้จนแทบจะสิงฉันอยู่ละ ดีนะฉันใส่พระมาอะ"

ฉันใช้มือดันศีรษะของคนตัวสูงเพื่อให้หน้าเขาออกไปไกลๆ จากใบหน้าของฉัน แม่งชิดจนได้รู้สึกถึงลมหายใจอะ ไอ้บ้านี่ไม่รู้สึกบ้างหรือไงวะ ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะจากลำคอของคนตัวสูงและพูดกับฉันออกมาด้วยน้ำเสียงกวนๆ แต่ไอ้รูปประโยคทำให้ฉันอยากจะหยุมหัวนายนี่มากนะ มือแม่สั่นไปเลยค่ะสาว

"ฮึ ก็ผัวเมียกันใกล้กันก็ไม่แปลกปะวะ"

ผมหัวเราะออกมาในลำคอหลังจากได้ยินยัยนี่พูดออกมา แล้วตั้งแต่ผมเจอผู้หญิงมาก็เห็นจะมีแต่ยัยตัวสั้นตรงหน้านี่แหละ ที่ไม่ค่อยจะเหมือนคนเขาเท่าไหร่ ตั้งแต่เจอกันจนถึงตรงนี้ทำเอาผมงงเหมือนกันนะ แต่ก็ดูมีอะไรดี มันเหมือนได้ต่อปากต่อคำอะ ดูทันผมดี เพราะส่วนมากผู้หญิงที่ผมจ้างมาเพื่อปลดปล่อยก็จะมาเอาใจผมซะส่วนใหญ่

"ใครเมียนาย สมองนายเลอะเลือนไปแล้วเหรอ"

"ก็ฉันเห็นเธอพูดกับป้า นึกว่าอยากเป็นเมียฉันขึ้นมา"

"ก็นายแกล้งฉันก่อนปะ แล้วฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่จะยอมให้นายปั่นหัวเล่นรู้ไว้ด้วย แล้วเสร็จยัง มันนานเกินไปปะ นายเอาไม้บรรทัดมาวางแล้วแปะหรือไง ทำอะไรช้ากว่าเต่าอีก"

"นี่!! เงียบๆ ได้ปะวะห๊ะ!! ที่บ้านเธอให้กินไรวะพูดไม่หยุด เอา เสร็จแล้ว จะไปไหนก็ไป หรือจะไปต่อกับฉันที่ห้อง"

ฉันถอยออกมาก่อนจะจ้องหน้าคนตัวสูงข้างหน้านิ่งๆ โดยที่ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ ส่วนเขาจะกอดอกแล้วขมวดคิ้วเข้าหากันเหมือนจะงงๆ แล้วก็จ้องมาที่ฉันเหมือนกัน ตอนนี้ก็เหมือนฉันเพ่งจิตเพื่อดวลกำลังภายในกันอะ จากนั้นฉันก็ยิ้มที่มุมปากและทำในสิ่งที่ตัวเองตั้งใจออกไปทันทันที

เพี้ยะ!

ฉันออกแรงสะบัดมือตัวเองไปยังหน้าของคนตัวสูงข้างหน้าเต็มแรง ใช่ค่ะ สิ่งที่ฉันทำคือฉันตบหน้าของเขา แล้วถามว่าตบถึงไหม ก็ไม่ จะตบไอ้นี่ต้องเขย่งเท้าขึ้นแล้วก็ตบ ไม่รู้ว่าฉันเตี้ยไปหรือเขาสูงเกิน ก่อนจะเห็นเขาเอาลิ้นดุนแก้มตัวเองแล้วกลับมามองฉันด้วยสายตาดุดุ ส่วนฉันทำไปแล้วก็หากลัวเขาไม่ ถ้าจะหยุมหัวกันฉันก็พร้อมตั้งรับค่ะ ไอ้เรามันสาวเลือดร้อนซะด้วยดิ ก็เรามันลูกพระเจ้าตากอะค่ะ พอมองผลงานของตัวเองด้วยแววตาที่พอใจฉันก็พูดกับเขาออกไปด้วยน้ำเสียงเอาเรื่อง

"อันนี้ข้อหาที่มาทำรุ่มร่ามกับฉัน แล้วอย่ามาทำแบบนี้กับฉันอีกเด็ดขาด ฉันไม่ใช่ผู้หญิงในสต๊อกของนาย"

ผมมองยัยผู้หญิงที่เล็กตบผมแล้วแม่งก็พูดด้วยท่าทางข่มขู่ เหมือนหมาปอมๆ ขู่คนที่จะมาแย่งอาหารไปนั่นแหละ แล้วพอยัยนี่เขาพูดจบก็กระชากถุงขนมจากมือผมแล้วเดินออกไปเร็วๆ ผมใช้มือจับไปที่แก้มตัวเองที่ตอนนี้แม่งแทบจะไม่รู้สึกเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่หนังหนาจนไม่รู้สึกนะ มันชาจนไม่รู้อะไรเลย แม่งเอ๊ย ถ้าเป็นเพื่อนผู้ชายด้วยกันจะเตะให้ตัวมันขาดสักสองท่อน ผมมองตามหลังยัยผู้หญิงตัวสั้นก่อนจะพึมพำออกมา

"ฮึ แม่งเก่งซะด้วย กูก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ายัยปอมๆ นี่จะเก่งได้ขนาดไหน เจอกันครั้งหน้าจะเอาคืนแม่งให้หนัก ซี๊ด มือแม่งหนักฉิบหาย ไม่รู้ว่ามันตบกูหรือกระทืบกูกันแน่"

ผมล็อกรถก่อนจะเดินกลับไปที่คณะ ตอนนี้เพื่อนผมคงจะว๊ากรุ่นน้องเสร็จหมดแล้วมั้ง เพราะวันนี้คุยกันว่าจะให้น้องทำกิจกรรมไม่เยอะ เดี๋ยวนะ แล้วของที่ซื้อก็อยู่กับยายนั่นหมดเลยนี่หว่า ตบคนที่จ่ายเงินแล้วยังเอาของไปหมดอีกมันน่าจริงๆ ผมเดินลัดเลาะมาที่ด้านหลัง มันเป็นทางลัดนั่นแหละ ปีหนึ่งยังไม่ค่อยรู้หรอก เดี๋ยวเรียนไปสักเทอมก็จะเก่งขึ้นเหมือนพวกผมนี่แหละ พอเดินมาได้สักพักทำไมแม่งรู้สึกเจ็บๆ แสบๆ ที่บริเวณหน้าอกจังวะ ผมเลยหยุดแล้วก็ดึงคอเสื้อยืดสีขาวแฟชั่นของแบรนด์ที่อยู่ด้านใน แล้วก็รู้ต้นเหตุของการเจ็บละ แล้วพอเห็นเท่านั้นแหละ หน้าของไอ้คนที่ทำแม่งขึ้นมาในหัวอย่างชัดเจนเลย ตอนแรกว่ามั่นเขี้ยวแล้วนะ ตอนนี้มั่นเขี้ยวยัยปอมๆ นั่นเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่า ผมมองรอยก่อนจะพูดออกมาด้วยอาการของคนหัวเสีย

"แม่งเอ๊ย เป็นรอยฟันแล้วแดงขนาดนี้เลยเหรอวะ ผู้หญิงแต่ละคนของกูแม่งยังไม่เคยได้สิทธิ์ขนาดนี้เลยนะ ยัยปอมๆ ตัวแสบ เธออยู่ไม่สุขแน่ จะคืนแม่งให้สาสมเลย ซี๊ด"

อืม หน้าอกผมแม่งเป็นรอยฟันของยัยนั่นชัดเจน แล้วผมเป็นคนขาวอะ ตอนนี้แดงเถือกเลย รอยฟันก็ขึ้นมาชัดมาก ใช้คำว่ากัดจมเขี้ยวอะ เสื้อยืดกับเสื้อช็อปที่ใส่แม่งก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย นี่ขนาดใส่เสื้อนะ ถ้าไม่ใส่เนื้อคงหลุดติดปากยัยปอมๆ นั่นไปแน่ๆ ผมถอนหายใจแล้วเดินต่อจนตอนนี้ถึงห้องที่พวกไอ้เพื่อนชั่วของผมมันสิ่งสถิตกันอยู่

"สัสโย มึงไปซื้อของนานฉิบหาย กูคิดว่ามึงกลับบ้านไปละ แล้วมึงไปซื้ออะไรวะ ไม่เห็นมีอะไรกลับมาสักอย่าง"

ไอ้ซัตเตอร์ที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ถามผมขึ้นมา ตอนนี้มีไอ้องศากับไอ้มาวินกำลังคุยกับน้องอยู่ ส่วนไอ้ปริ้นซ์แม่งหายหัวไปไหนไม่รู้ ไอ้เตอร์นี่ก็นั่งเล่นเกมส์อย่างเอาจริงเอาจัง เพื่อนแต่ละคนของผมพวกคุณดูเอาเถอะ ผมเลยตอบไอ้เตอร์กลับไปแบบไม่ใส่ใจในคำตอบของตัวเองมากมายอะไร

"ตอนแรกก็ว่าจะซื้อ แต่ไปเจอคนที่ทำให้กูโมโห กูเลยไม่ซื้อแม่งเลย แล้วไอ้เชี้ยปริ้นซ์ยังไม่มาเหรอวะไอ้เตอร์ หาตัวจับยากเหลือเกินนะมันอะ กูคิดว่ามันเป็นกุมารทอง หายตัวเก่งเหลือเกิน เดี๋ยวกูจะให้มันทำกุมารทองขายละ กูจะเช่าบูชาสักองค์ หายเก่งขนาดนี้กุมารทองที่ว่าแน่คงต้องยอมแพ้มัน”

"ฮ่าๆ เชี้ยโยปากมึงนี่แม่งสุดยอดเลยไอ้สัส มึงพูดมาแต่ละอย่างกูแม่งขำจนจะขิต ไอ้ปริ้นซ์มันมาแล้ว มันพูดไปแป๊บเดียวตอนนี้แม่งนั่งอยู่ในห้องพักนู่น อารมณ์ดีมาเลย สงสับจะหลงเสน่ห์เพื่อนไอ้ญ่าแล้วแหละ"

"เชี้ยเตอร์ มึงอย่าพูดถึงชื่อนี้ดิ๊ ได้ยินแล้วของกูขึ้น หมั่นไส้ฉิบหาย"

"เป็นเชี้ยไรของมึงวะ หัวเสียเพราะได้ยินชื่อของไอ้ญ่าเนี่ยนะ อารมณ์เพื่อนกูแต่ละคน ไอ้คนหนึ่งแม่งก็ยิ้มเป็นคนบ้า อีกคนหนึ่งแม่งก็อารมณ์เสียเหมือนโดนใครตบมางั้นอะ"

ไอ้เตอร์พูดก่อนจะปิดมือถือแล้วก็เก็บใส่กระเป๋าเสื้อช็อป จากนั้นมันก็มองหน้าผมพร้อมกับขมวดคิ้วเหมือนแม่งมีอะไรสักอย่างก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา แล้วมันก็ไม่พูดด้วยนะ เตะแม่งขาขาดดีมั้ง ผมถอนหายใจพร้อมกับถามไอ้เตอร์ที่นั่งมองหน้าผมอยู่ด้วยน้ำเสียงเอาเรื่อง

"มึงเป็นไรเชี้ยเตอร์ มองหน้ากูเหมือนจะอยากมีปัญหานะมึงอะ มีอะไรมึงรีบพูด"

"พรืด สัสโย หน้ามึงไปโดนใครตบมาวะ"

"มึงถามทำไม"

"ก็แก้มมึงขึ้นรอยแดงเถือกเลยครับคุณเพื่อนเชี้ย แม่งขึ้นรอยนิ้วแทบจะครบห้านิ้วอยู่แล้วครับ เอานี่ มึงดู"

พูดจบไอ้เตอร์มันก็หยิบโทรศัพท์ของมันขึ้นมากดถ่ายรูปแล้วก็ยืนมาให้ผม ผมหยิบมาดูแล้วพอเห็นแก้มตัวเองที่ขึ้นรอยนิ้วชัดเจนเหมือนที่ไอ้เตอร์มันบอกจริงๆ ยิ่งเห็นมันก็ยิ่งหัวเสีย ผมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเคียดแค้นก่อนจะส่งโทรศัพท์คืนไอ้เตอร์ไป

"ยัยปอมๆ ขาสั้นตัวแสบ เจอกันครั้งหน้าเธอไม่รอดมือฉันแน่ จะเอาคืนให้หนัก"

"หื้อ เพื่อนชั่ว มึงมีอะไรดีๆ ไหนเล่าให้เพื่อนรักอย่างกูฟังดิ๊"

"ตีนกูนี่ไง จะฟังไหม ถ้ามึงฟังกูจะได้จัดให้มึงแบบเต็มตีนแล้วก็เต็มที่ไปเลย"

"ไอ้สัสโย กับเพื่อนกับฝูงก็ยังจะโหดนะมึงอะ"

ไอ้เตอร์มันพูดพร้อมกับใช้มือมาตีลงมาที่หน้าอกของผม มันก็ไม่ได้ตีแรงอะไรหรอก แต่มันตีตรงที่เดียวกับที่ยายนั่นกัดเลยยิ่งเจ็บเพิ่มขึ้นไปอีก แล้วหน้าอกก็มีสองข้าง อีกข้างหนึ่งแม่งก็ไม่ตีด้วยไอ้เพื่อนเลว ผมเลยผลักมือมันแล้วก็ใช้มือลูบที่หน้าอกของตัวเองเบาๆ

"เชี้ยเตอร์กูยิ่งเจ็บๆ อยู่"

"มึงเป็นแผลเหรอวะ โทษทีๆ"

"เออ ช่างแม่งเถอะ ไม่ได้เป็นไรมาก แล้วนี่พวกมันคุยกับน้องจบยัง"

"จบแล้วแหละ พวกมันกำลังจะปล่อยละ เห็นบอกว่าให้น้องไปกินข้าวเที่ยง เห็นไอ้ศาบอกว่าจะไปเอกสารรายละเอียดกิจกรรมครั้งต่อไปแจกน้องมั้ง พวกไอ้เกลเพิ่งจะทำเสร็จแล้วก็เอามาให้"

"อืม แม่งร้อนฉิบหาย นี่กูนั่งอยู่ในนรกหรือเปล่าวะ"

ผมพูดพร้อมกับเสยผมด้านหน้าของตัวเองแรงๆ ร้อนก็ร้อนโมโหก็โมโห ตอนนี้โคตรอยากจะกลับบ้านไปนอนเลย แล้วดูไอ้เพื่อนเลวของผมแม่งพูดขึ้นมา

"หึหึ สัสโย เสยผมโหดเหมือนโกรธเมียเลยนะมึง"

"มึงนี่ต้องการตีนกูจริงๆ นะ กูดูอาการแล้ว มึงลุกไปกับคุยกับกูหลังตึกเลยไป”

"โอ๊ยย เพื่อนชั่ว ล้อเล่นครับพ่อครับ ปะ เก็บของกัน ไอ้ศาเดินมาละ เออ สัสโย กูขอบุหรี่สักมวนดิ๊ ของกูแม่งอยู่ในรถลืมหยิบมา"

ไอ้เตอร์พูดพร้อมกับแบมือมาด้านหน้าของผม ผมเลยถอนหายใจก่อนจะหาบุหรี่ในกระเป๋าสะพายของแบรนด์ดังที่ผมชอบ พอมองดีๆ กระเป๋ายัยตัวแสบแม่งอยู่ที่ผมนี่หว่า ฮึ เธอเสร็จฉันแน่ ยัยปอมๆ ขาสั้นตัวแสบ ได้เวลาเอาคืน

"ไอ้โย มึงมีอะไรในกระเป๋าวะ มึงยิ้มโคตรเจ้าเลห์เลย อย่าบอกนะ ว่ามีอะไรที่น่าสนใจอยู่ในนั้นอะ”

"สัสเตอร์ รู้เยอะไปละมึงอะ เอาไป"

"แล้วไฟไม่ให้มาด้วยกูจะจุดสูบได้มั้ย มึงอย่าบอกนะจะให้กูไปฝนหินฝนไม้เพื่อจุดไฟอะ”

"มึงวอนโดนตีนกูฉิบหายเลยนะ มึงไปหัดกวนตีนกับใครมาหนักหนาวะ แล้วมึงคนขอ กูเจ้าของให้กูจุดก่อน ไปสูบตรงนู้น เดี๋ยวรุ่นน้องเห็นไม่ดี"

"หึหึ ครับพี่โยคนโหด เชี้ยอย่างมีลิมิตชีวิตเกินร้อยของจร ง มึงทำท่าเหมือนจะฆ่ากูงั้นแหละ”

“เออ มึงนี่เหมือนคนเกาหลีเข้าไปทุกทีละ”

“หน้ากูเหรอวะ ก็ธรรมดา กูแม่งหล่อ”

“ชื่อมึงต่างหาก”

“ชื่อกูเหมือนคนเกาหลีตรงไหนวะ”

“วอนโดนตีนไงมึงอะ”

“ฮ่าๆ เชี้ยโย มึงก็ขยันหาอะไรมาพูดเนาะ”

“เพื่อนเชี้ย ไป จะสูบไหม”

“สูบครับพี่ครับ”

ผมเดินมาในมุมสำหรับสูบบุหรี่ก่อนจะอัดบุหรี่เข้าปอดและพ่นควันสีขาวออกมา แล้วก็คิดอยู่กับตัวเองว่าจะเอาคืนยัยนั่นแบบไหน เพราะเดี๋ยวถ้ายัยตัวสั้นรู้ตัวคงจะตามมาเอากระเป๋าคืนแน่ เงินอาจจะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ไอ้พวกบัตรต่างๆในกระเป๋านี่แหละ ที่ยัยนั่นน่าจะมา ถ้ามาต้องจัดให้ลืมไม่ลงสักหน่อย