พูดไม่ทันขาดคำ รถบรรทุกที่วิ่งรับส่งคนงานก็วิ่งหน้าตั้งตรงมา ฝุ่นปลิวฟุ้ง ตอนที่รถคันใหญ่จอดนิ่งสนิทตรงหน้า ก่อนที่แซมจะกระโดลงมาพร้อมกับรีบขอโทษ “ผมนอนหลับเพลินไปนิด ลุงไปปลุกถึงที่ รีบมาแทบแย่” แซมตรงเข้ามาช่วยยกกระสอบป่านที่บรรจุผลพลับไว้จนเต็ม
“ไม่รอให้ค่ำเสียก่อนล่ะ” เจิ่นมุยหวาพูดพร้อมกับสีหน้าหงิกงอ
“รีบขนขึ้นไปเถอะ กว่าจะถึงบ้านพักคงมืดพอดี วันนี้คงทำได้แค่ล้างลูกพลับ” มิก้าบ่น กุลีกุจอยกกระสอบผลพลับทั้งหมดขึ้นไปไว้ท้ายรถ มีหลุยส์และโทมัสที่รีบเข้าไปช่วย นิรดาขยับตัวลุกขึ้นยืน เธอสูดปากเบาๆ รู้สึกเสียวแวบ!! กับจุดอ่อนไหวที่เพิ่งถูกใครบางคนรุกราน เธอปัดความรู้สึกนั่นทิ้ง รีบเขาไปช่วยและขึ้นไปนั่งชิดในสุด เพื่อต้องการอยู่ห่างจากมาโคที่สุด
หลุยส์กับโทมัสปักหลักที่ท้ายรถ เขาพยายามส่งยิ้มให้นิรดา ซึ่งหญิงสาวก็ยิ้มรับแม้จะกร่อยเต็มทน
คนอารมณ์ดีที่สุดคงไม่มีใครเกินมาโค ชายหนุ่มโหนตัว
