บทที่5.สาวออฟฟิต..

1718 Words

หญิงสาวเงยหน้ายิ้มแหยๆ ให้ “นิดามีแค่ชุดแบบนี้ค่ะ ไม่ได้เตรียมชุดอื่นมาด้วย” เธอมาทำงานเป็นคนงานเก็บผลไม้ ดังนั้นชุดสวยๆ จึงไม่จำเป็น นิรดามีแต่กางเกงผ้าหนาๆ กับเสื้อเชิ้ตสารพัดลายที่ผ้าค่อนข้างหนาเช่นกัน เจ้าของสวนเชอรี่นิ่งคิด เขายกมือเกาปลายคางที่เต็มไปด้วยไรหนวดตอสั้นๆ ก่อนจะเดินไปเปิดตู้ด้านข้างโต๊ะทำงานของยาคอบ...เมื่อแน่ใจว่าครั้งหนึ่งเขาเคยยัดเสื้อผ้าผู้หญิงไว้ตรงนั้น ชุดที่น้องสาวตัวแสบมาโยนใส่หน้าเขา แล้วบอกว่าไร้รสนิยม!! โป๊ะเชะ!! กระเป๋าผ้าสีขมุกขมัวเพราะถูกยัดเก็บไว้นานเกิน3เดือน “เธอเอาไปใช้สิ ยัยลูน่ามาทิ้งไว้เมื่อหลายเดือนก่อน” ชายหนุ่มยกกระเป๋าใบนั้นมายื่นให้นิรดา หญิงสาวส่ายหน้าหวือ ยิ้มแหยให้ “ขอบคุณค่ะ นิดาทำงานที่นี่แค่ไม่กี่วันหรอกค่ะ” คำตอบของเธอทำให้มาโคกะพริบเปลือกตาถี่ๆ “ใครบอกเธอหล่ะ?” ชายหนุ่มถาม ไม่มีคำสั่งจากเขา หน้าที่การทำงานของนิรดาจะไม่มีวันถูกเปลี่ยน “นิดาเซ็นสัญญามาเป็นคนงานเก็บผลไม้ค่ะ เขาคงไม่อนุโลมให้นิดามาทำงานสบายขึ้นหรอก” หญิงสาวไม่ได้ดื้อแพ่ง แต่การเปลี่ยนหน้าที่การทำงานมันไม่น่าง่ายดายเช่นนี้ “ช่างเถอะ...แน่ใจนะว่าจะไม่รับของพวกนี้ไว้จริงๆ” ชายหนุ่มถามย้ำ นิรดาพยักหน้ารัวๆ เธอไม่จำเป็นต้องใช้เสื้อผ้าสวยๆ เหล่านั้น เพราะเท่าที่ขนมาจากบ้านก็น่าจะพอใช้ และประการสำคัญที่เธอไม่กล้ารับไว้ เสื้อผ้าเหล่านั้นเป็นของคนอื่น และตัวเจ้าของไม่ได้เป็นคนมอบให้เธอด้วยตัวเอง มาโคฉุนนิดๆ เขากระชากประตูตู้ดังๆ โยนโครมกระเป๋าใบนั้นเข้าไปไว้ที่เดิม ก่อนจะเดินกระแทกส้นเท้าออกไปจากห้องทำงานของยาคอบ พกความไม่พอใจไว้เต็มเปี่ยม โดยที่คนก่อกวนความไม่พอใจนั่น ไม่รู้เรื่องสักนิด นิรดาทำงานต่อ แบบไม่รู้เรื่องรู้ราว... ชายหนุ่มเหยียบคันเร่งเสียจมมิด ความเร็วรถยนต์พอๆ กับรถแข่งที่วิ่งบนถนนเรียบๆ ในสนามแข่ง ฝุ่นสีแดงปลิวฟุ้ง ก่อนจะทิ้งตัวลงหลังรถยนต์คันใหญ่แล่นผ่านไป...ผับ บาร์ในเมืองเปิดร้าน ทั้งกลางวันและกลางคืน...เมื่อมีทั้งนักท่องเที่ยว และคนงานในสวนหาเวลาว่างมาปลดปล่อย มาโคไม่คิดว่าตัวเองจะฉุนขาด จนกระทั่งต้องมานั่งดื่มเพื่อลดอารมณ์คุกรุ่นในใจ เพียงแค่ เด็กสาวผู้นั้น ปฏิเสธความหวังดีของตนเอง...เขากลับควบคุมตนเองไม่ได้เลย เบียร์เหยือกใหญ่ ชายหนุ่มกระดกดื่ม เหมือนดื่มน้ำเปล่า…น้ำสีเหลืองทองไหลผ่านปาก วิ่งเข้าสู่กระเพาะอาหาร และซึมไปตามกระแสเลือด 2ชั่วโมงกับการดื่มอย่างหนัก จนเลือดกับแอลกอฮอลล์เกือบจะผสมเป็นเนื้อเดียวกัน ในกระแสเลือดของเขา น่าจะมีแอลลกอฮอล์มากกว่าเลือดแน่ๆ “พี่ๆ ผู้หญิงคนนั้นมองพี่มาตั้งนานแล้วนะ” บาร์เทนเดอร์วัยรุ่นกระซิบบอกมาโค ตอนที่นำเบียร์เหยือกใหม่มาเสิร์ฟให้เขา ชายหนุ่มปรือตามอง เขากดยิ้มมุมปาก สาวอวบอัด แต่งหน้าจัด ท่าทีกร้านโลกที่เขาเคยชอบ วันนี้กลับรู้สึกเฉยๆ เมื่อวงหน้าใสซื่อของใครคนหนึ่งผุดแทรกขึ้นมาซ้อนทับ มาโคโมโหตัวเอง เขาคว้าแก้วเบียร์ขึ้นมาดื่มอักๆ เพื่อกลบร่องรอยบางอย่างที่ผุดขึ้นมาในใจ และดูเหมือนว่าแม่สาวคนนั้นจะไม่ยอมถอดใจ หล่อนเดินมาหยุดข้างตัวเขา ส่งสายตาหวานเยิ้มให้ ก่อนจะเอียงตัวกระแซะบอกความใน ชายหนุ่มกัดฟันกรอดๆ ไม่ใช่เพราะอารมณ์ปรารถนาที่ควรเกิดขึ้น...มันยังไม่กระเตื้องขึ้นสักนิดหรอกนะ เขาโมโหตัวเอง ขนาดมีผู้หญิงมายืนเสียดสีแบบนี้ เขายังไม่วายคิดถึงแต่ผู้หญิงคนนั้น “พี่ชาย...เหงาไหมจ้ะ?” ปลายนิ้วเคลือบสีแดงกรีดลงมาบนแขนล่ำสันของเขา พร้อมทั้งไล้วนไปมาเหมือนกำลังต้องการยั่วเย้า ไม่มีคำตอบจากคนตัวใหญ่ มาโคยืดตัวขึ้นเข้ากระชากแม่สาวทรงโตเข้ามาบดจูบแรงๆ เพื่อพิสูจน์บางอย่างในตัวเอง ไม่มีเสียงร้องห้าม มีเพียงครางแผ่วๆ ของสาวเจ้าที่ชื่นชอบความกระด้างดุดันของคนที่เธออุตส่าห์อ่อย “มีห้องไหมไอ้น้อง?” ชายหนุ่มถามเสียงเคร่ง บาร์เทนเดอร์หนุ่มรู้ใจ เขาโยนกุญแจห้องพักด้านบนให้กับมาโค ชายหนุ่มกึ่งลาก กึ่งจูงสาวอวบอัดคนนั้นขึ้นไปด้านบน สถานที่เริงรักที่หนุ่มกลัดมันต่างก็รู้จักกันดี เขาเหวี่ยงแม่สาวร่านสวาทลงไปนอนแอ่งแม้งบนเตียงกว้าง หล่อนนอนแผ่ ยกมือชูร่อน เผยอปากทำท่าเซ็กซี่ เมื่อสวรรค์ที่วาดฝันไว้ใกล้จะได้ชื่นชม “อ่า...เร็วสิคะ ฉันใจจะขาดแล้วนะพ่อรูปหล่อ” หล่อนโบกมือเรียกมาโคเสียงกระเส่า เจ้าของสวนเชอรี่ขมวดคิ้วเป็นปม...เลือดลมในตัวเริ่มวิ่งพล่าน!! ความสัมพันธ์ทางกายกับผู้หญิงกร้านโลก คือความชอบส่วนตัวของเขา ไม่ต้องสอน ไม่มีพันธะ เรื่องเสพสังวาสที่รสชาติถึงพริกถึงขิง ชายหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปาก กระชากเสื้อบนร่างกายโยนทิ้งไว้ที่พื้น ก่อนจะกระโจนขึ้นไปคลุกเคล้ากับเรือนกายอวบอัดที่บิดส่ายไปมายั่วเย้าอยู่ตรงหน้า เสียงขาโต๊ะกระทบกับพื้นผิวดังกราวใหญ่ เพราะการโถมแรงของมาโค ที่ซ่องสุมมั่วโลกีย์ที่ไม่มีคนใดสนใจ ต่อให้มีเสียงแหกปากโหยหวญ คนเหล่านั้นก็ยังกินและดื่มต่อไป เมื่อมันเป็นเรื่องปกติเสียแล้ว กับสถานที่เช่นนี้ มาโคตะปบเนินเนื้อหนั่น... เขานิ่งอึ้ง!! เนินทรวงคู่นี่เหลวเละหล่อนคงกร่ำศึกมาอย่างโชกโชน ช่างเถอะ!! เขาชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ชายหนุ่มถามตัวเองในใจ ขณะลงมือปลดเปลื้องเสื้อผ้าของหล่อนต่อ เรือนร่างขาวโพลนของหญิงตรงหน้าทำให้มาโคแอบผิดหวังนิดๆ สัดส่วนของหล่อนหย่อนคล้อยเพราะผ่านการใช้งานมานาน เครื่องเคราบุบสลายจนแทบกระเดือกไม่ลง เมื่อนึกถึงความบริสุทธิ์ผุดผ่องของใครอีกคน ที่กำลังทำให้เขาคุ้มคลั่งอยู่ในขณะนี้ “รูปหล่อ เร็วๆ สิคะ!” แม่สาวร่านรักกระซิบเร่ง หล่อนแทบอดใจรอไม่ไหว เมื่อความเป็นชายของหนุ่มที่หล่อนฉกมาได้นั้น ยิ่งใหญ่เสียจนสยิวไปทั้งตัว ชายหนุ่มถอนใจแรงๆ คว้าซองสีเงินที่วางไว้หัวเตียงมาสวมครอบความเป็นชาย ก่อนจะสอดความแข็งขึงเข้าไปในช่องหลืบฉ่ำน้ำ มือแข็งกระด้างกระชากเอวบางเข้าหาตัวตนแรงๆ “อ่าว์ อูย...พี่ขา...” หล่อนครวญครางด้วยความกระสันเสียว ความยิ่งใหญ่ตอกตรึงทำให้ร่างกายเธอสั่นกระตุก มาโคแหกปากคำรามเหมือนสัตว์ร้าย มันไม่ใช่ความสุข เมื่อเขาไม่มีความอยาก แม้จะเป็นความเคยชินของร่างกาย ในหัวของเขา มีแต่ภาพของนิรดาวนเวียนอยู่ตลอด สิ่งที่เขาต้องการพิสูจน์...รู้ชัดแจ่มแจ้งแล้วนี่ไง เขาต้องการผู้หญิงคนนั้น คนที่มีแต่ความไร้เดียงสา ไม่ใช่สาวกร้านโลกที่เคยชอบ เวลานี้ มาโคอยากลิ้มรสสาวบริสุทธิ์ อยากมอบความสุขที่เกิดขึ้นระหว่างกัน อยากได้ยินเสียงหวานๆ นั่นแทนเสียงแหลมที่ได้ยินอยู่ในเวลานี้ เขารำคาญเสียงคร่ำครวญของสาวร่างอวบคนนี้ แต่เมื่อความต้องพุ่งถึงขีดสุด มาโคหยุดตัวเองไม่ได้ เขามโนภาพนิรดาในใจ แล้วจึงมีอารมณ์สาวบั้นเอวให้เร็วขึ้น! แรงขึ้น! มาโคกัดฟันเสือกเสยแก่นกายสาดใส่ความกำยำของตนเองใส่ผู้หญิงร่านรักคนนี้ แค่เกมรักดุเดือดสุดสนุกๆ เป็นความสุขที่ผู้ชายไม่คิดปฏิเสธ เขาทุ่มเทแรงที่มีสนองอารมณ์ร่านของสาวแปลกหน้า เพื่อปลดปล่อยความกำหนัดที่สั่งสมไว้ในอก ก่อนที่จะระเบิดเพราะความปรารถนาที่มีกับผู้หญิงอีกคน “นิดา...” เขาเผลอตัวเรียกชื่อเด็กสาวคนนั้นออกมาตอนที่ปลดปล่อยความต้องการของตัวเองออกไป ริมฝีปากสีสดเผยออ้า “อ่า อูยยยย อ่าว์...” หล่อนครางเสียงดังเมื่อถึงฉิมพลีพร้อมกับมาโคเช่นกัน ชายหนุ่มทิ้งตัวนอนแผ่ เขาจ้องผ้าเพดานเหมือนมองเห็นของประหลาด “นิดาคือใครเหรอ?” เสียงแผ่วพร่าจากคนด้านข้างเอ่ยถาม มาโคสะดุ้ง!! เขาผุดลุกขึ้นนั่ง รูดอุปกรณ์ใช้แล้วทิ้งลงในถังขยะ ก่อนจะฉวยกางเกงยีนส์ที่ตกอยู่บนพื้นมาสวมช่วงล่าง “ผู้หญิงที่ทำให้คุณมาดื่มหนักอยู่ที่นี่เหรอไงคะ?” แม่สาวนางนั้นยังถามต่อ หล่อนแอบด่าผู้หญิงหน้าโง่คนนั้นในใจ ผู้ชายสมบูรณ์แบบตรงหน้า หาไม่ได้ในเบลเยียม ผู้ชายส่วนใหญ่ที่เธอเคยพบเจอ ส่วนมากไม่เอาไหน ตัวใหญ่เสียเปล่า แต่เรี่ยวแรงแทบไม่มี พวกเขานิยมดื่มเหล้ามากกว่าการนอนกับผู้หญิง “เปล่า!!” มาโคตอบปฏิเสธ เขากำลังโกหกตัวเอง และโกหกสาวแปลกหน้าด้วย “ฉันไม่รู้หรอกนะคะระหว่างพวกคุณมีปัญหาอะไรกัน แต่ขอแนะนำจากคนที่เคยมีประสบการณ์ หากคุณไม่อยากเสียใจ จัดการหล่อนซะ ก่อนที่จะมีผู้ชายคนอื่นฉกหล่อนไปกินก่อนหน้าคุณ” คำแนะนำที่ดูจะเข้าท่าที่สุด...ใช่เลย เขาควรจัดการหล่อน ก่อนที่จะถูกมือดีคาบไปกิน ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ปรารถนานิรดา แซม หลุยส์ รวมถึงโทมัส คนงานกลัดมันเหล่านั้นก็จ้องจะเขมือบนิรดาเช่นกัน แล้วคนอย่างเขามีภาษีเหนือกว่าเป็นไหนๆ โอกาสใกล้ชิดก็มีมากกว่า การลวงผู้หญิงคนหนึ่งเพื่อถลกกระโปรงของหล่อน มันไม่น่าจะเป็นเรื่องยาก หากเขาจะลงมือเอง ผลพวงที่ได้ คงทำให้เขาแช่มชื่นไปอีกนาน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more