YELİZ
Nefes nefese İsmail’den kaçmaya çalışıyordum. O kaba ve küfürbaz sesiyle hakaretler yağdırmaya ve beni tehdit etmeye devam ediyordu.
Etrafımız ağaçlarla, boyuma ulaşan otlarla çevriliydi. Birkaç defa düşsem de hemen kalkmış, can acısına aldırmadan koşmaya devam etmiştim. Beni yakalanmasına izin veremezdim.
“Benden kaçabileceğini mi sanıyorsun? Seni elimden kimse alamaz.”
Korku tüm vücudumu ele geçirmişti, koşmaktan nefes alamaz hale gelmiştim. Bacaklarımdaysa hiç güç kalmamıştı. Gözümü dolduran yaşlar da görmemi zorlaştırıyordu. Pes edemezdim fakat tüketmek üzereydim.
Yine onun eline mi düşecektim? Allah’ım yardım et, bana yardım et diye diye koşmaya devam ettim. Ayağıma takılan çalıyla bir kez daha yeri boyladığımda kalkacak gücüm kalmamıştı.
“Ben yanındayım. Bu kez kimseni
