6
1242 Words
ตฤณมองไปที่ใบหน้าสวยจัด ตอนนี้ ไอรดาหน้าแดงเรื่อ เนื้อตัวเจ้าหล่อนเต็มไปด้วยร่องรอยจูบ ก็อยากจะพาตัวตนไปให้สุดทาง แต่ว่าเขาอยากให้เธอไปถึงก่อน ชายหนุ่มจึงไม่อยากเร่งรัด แต่ว่าควบขับเป็นจังหวะเข้าออก มือหนาก็บีบเคล้นสองเต้า เมื่อถูกการปลุกเร้าจู่โจม ไอรดาก็บิดเกร็งด้วยความเสียวซ่าน ก่อนจะกรีดเสียงร้องออกมา พร้อมกับตัวสั่นระริก เมื่อตฤณพาเธอไปถึงวิมานที่มีแต่เขาและเธอสองคน
ฟากตฤณก็ตามไปติดๆ เขาแหงนหน้าคำรามต่ำ เมื่อถูกการบีบรัดจากทุกทาง เขาปลดปล่อยสายธารข้นเหนียวสีขาวขุ่นเข้าสู่ใจกลางดอกไม้งาม แล้วผ่อนลมหายใจลงเพื่อให้ปรับจังหวะเข้าสู่สภาพปกติ เขาไม่ได้ใช้ถุงยางกับไอรดาเพราะอยากมีครอบครัวกับเธอ เขาพอใจที่ได้เป็นคนแรก เพราะเหลือบไปเห็นหยดเลือดเล็กๆ สองจุดที่ผ้าปูที่นอน
“เป็นยังไงบ้างครับ ดีไหมเมียจ๋า”
ไอรดาอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี เธอหันหน้าหนีเขา แล้วหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้า
ตฤณตะกายลงมานอนข้างๆ อมยิ้มมองเมียหมาดๆ ด้วยสายตารักใคร่ ก่อนจะกดจูบที่ลาดไหล่แล้วรั้งคนตัวเล็กให้หันหน้ามารับจูบ
“ทำไมไม่ตอบผัวล่ะครับ”
“ฉันไม่อยากพูดอะไรตอนนี้เลย” มันจุก มันเสียวๆ แสบๆ แต่ก็แอบมีความสุข มันเป็นความรู้สึกที่ไอรดาสับสนไปหมด เธอหันหน้าหนีเขาอีกครั้ง
ครั้งนี้ ตฤณไม่ได้รั้งเธออีก แต่ว่าสวมกอดเมียสาวจากด้านหลังแล้วสูดกลิ่นหอมสะอาดของเมีย ไอรดาเป็นของเขา แล้วต้องเป็นของเขาคนเดียวตลอดไป
‘พี่จองแล้วนะ’
...อย่างที่เคยหมายตาจับจองมาตั้งแต่เด็ก
ไรเคราของตฤณที่ครูดผ่านหลังไปมาทำให้ไอรดาสั่นระริกขึ้นมาอีกครั้ง ความแนบชิด สนิทสนมแบบเนื้อแนบเนื้อแบบนี้ มันทำให้เธอคิดอะไรไม่ออก มีแต่ความมึนงง
ไอรดาไม่คิดว่าต้องยกพรหมจารีย์ที่หวงแหนให้กับผู้ชายที่ไม่คิดว่าชาตินี้จะเอามาทำสามี “ฉันจะกลับบ้าน” ไอรดาพยายามจะลุกขึ้น แต่เรื่องนี้ ตฤณไม่ยอม เขากดร่างบางให้นอนลง เขาไม่มีทางปล่อยให้เมียกลับบ้านไปตอนนี้แน่
“นอนพักก่อน ตื่นมาแล้วจะพากลับ ถ้าดื้อนัก ไม่งั้นได้โดนตีอีกรอบแน่”
ฟังเขาขู่เสียงเรียบๆ แต่ชัดเจนว่าทำจริง คุณหมอสาวถึงกับเสียงสั่น ถ้าถูกเขากดลงบนเตียงอีกครั้ง เชื่อเหลือเกินว่าเธอคงต้องไม่ได้ไปทำงานแน่ แค่ตอนนี้ขาแข้งก็อ่อนแรงไปหมด
“คนบ้า ฉันจะกลับบ้าน ไม่ได้ยินหรือไง ทำไมต้องบังคับ ฉันจ่ายค่าจ้างให้แล้ว จะเอาอะไรอีก”
“ไม่น่าถามว่าจะเอาอะไร” มือหนาเคลื่อนผ่านเอวคอดบาง ไปวางที่จุดสุ่มเสียง ไอรดาสะดุ้งโหยง รีบปัดมือเขาออก
“คนบ้า เอามือออกไปน”
“งั้นก็เชื่อพี่ตฤณ นอนต่ออีกนิด ถ้าดื้อจะถูกตีอีกรอบ หรือว่าคุณหมอพลอยอยากถูกพี่ตีบ่อยๆ อย่าถามนะว่าพี่ตฤณจะใช้อะไรตีพลอย ก็แท่งหินที่คุณหมอไม่ชอบนั่นแหละ”
“ไอ้คนเถื่อน โรคจิต”
“ระวังจะติดใจความดิบๆ เถื่อนๆ ของพี่เข้าสักวัน”
ไอรดาเกลียดความชอบขู่ของเขา เธอสะบัดหน้าหนีเลยไม่เห็นรอยยิ้มพอใจจุดขึ้นที่มุมปากคนเจ้าเล่ห์ เธอไม่อยากอยู่ใกล้เขาแบบนี้อีก เพราะกลัวว่าจะหักห้ามใจไม่อยู่แล้วยอมให้เขารังแกอีก
ดวงตาคู่คมหรี่ลงเล็กน้อย ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ วันที่ไอรดาจะมาอยู่ในอ้อมกอดเขาเช่นนี้ ยิ่งเนื้อแนบเนื้อ ความต้องการของเขาก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอีก ทว่า เขารู้ว่าเธอคงอ่อนเพลียมาก ครั้งนี้ปล่อยให้พักไปก่อน รอบหน้าไม่พลาดจะขอเบิ้ล ตฤณเม้มริมฝีปากพยายามตัดใจ
คนที่ถูกกักเอาไว้บนเตียงนอนไม่หลับ ยิ่งเขากอดเธอแนบอก จนได้ยินเสียงหัวใจกันและกัน เธอก็ยิ่งไม่กล้าหลับตาลง แต่เหมือนคนที่นอนซ้อนหลังจะอ่านใจเธอออก ปากหยักลึกกระซิบข้างหูเบาๆ
“ยังไม่หลับอีก ถ้าน้องชายพี่มันตื่นอีก พลอยจะไม่ได้พักนะ เพราะมันกำลังห้าวอยากรบกับพลอยอีกรอบ ถ้าไม่กลัวถูกบุกก็ไม่ต้องหลับ แต่ถ้าไม่อยากให้พี่เคลื่อนทัพรีบหลับตาเลย”
ไอรดาไม่รู้ว่านี่คือคำขู่หรือคำเตือน แต่เธอก็ต้องรีบหลับตาลง เปลือกตาอ่อนใสปิดลงสนิท และไม่นานก็เผลอหลับไปเพราะความเพลีย ขณะที่คนนอนซ้อนหลังยกศีรษะขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าคนในอ้อมแขนหลับแล้วจึงขยับผ้าห่มให้คลุมถึงหน้าอก แล้วก้มจูบเบาๆ ที่แก้มใสด้วยความรักใคร่ เขาไม่เคยรู้สึกหวงแหนหรืออยากดูแลปกป้องใครเท่ากับคนที่หลับในอ้อมแขนคนนี้เลย และไม่เคยนอนกอดผู้หญิงคนไหนหลังจากปลดปล่อยอย่างเต็มที่ จะเรียกว่าเป็นพวกระบายได้ที่แล้วทางใครทางมันก็ได้
แต่สำหรับไอรดา เขารู้สึกกับเธออย่างไร มีแต่หัวใจเขาเท่านั้นที่รู้ดีที่สุด
หลายวันต่อมา
เมอร์ซิเดส เบนซ์ ซี 200 คูเป เอเอ็มจี ไดนามิก (Mercedes-Benz C 200 Coupe AMG Dynamic) รถสปอร์ตลุคคุณหนูที่เหมาะสมกับภาพลักษณ์คุณหนูหวานซ่อนเปรี้ยวอย่างไอรดากำลังขับเคลื่อนเข้าชั้นจอดรถภายในโรงแรมหรูเรียบร้อย ร่างบอบบางที่อยู่ในชุดราตรีเกาะอกสีมะกอกค่อยๆ ก้าวเท้าลงมาอย่างระมัดระวัง สองมือกระชับกล่องของขวัญกับการ์ดเชิญไว้อย่างดี มือบางกดรีโมตปิดประตูรถแล้วเดินเข้าไปภายในงาน
ไอรดาถอนใจ ช่วงนี้ไม่อยากไปไหนที่เจ้าภาพเป็นหมอ เพราะเกรงว่าลุงของเธอ นายแพทย์ วินัย วนารมย์ ซึ่งเป็นบุคลากรมากความสามารถ และเป็นอาจารย์หมอมักจะได้รับการ์ดเชิญทุกงาน แต่ด้วยสุขภาพของท่านที่ไม่สู้ดี ทำให้ตฤณ วนารมย์ กาฝากที่ได้รับมรดกอื้อซ่าในฐานะบุตรบุญธรรมของลุงเธอต้องมาดูแลท่าน
“หวังว่าจะไม่เจอหมอนั่นนะ”
และอีกคนที่ไม่อยากเจอ นั่นก็คือคนที่อยากเจอมากที่สุด
“พี่หมอเมฆ”
คืนนั้น ไอ้คนเถื่อนที่เธอจ้างให้จูบเธอที่ผับเล่นเกินจริง หมอนั่นแทบจะดูดกลืนลิ้นเธอลงคอไปต่อหน้าพี่หมอเมฆ พอหายเมา ไอรดาก็ได้แต่ต่อว่าตัวเองที่ทำเรื่องบ้าๆ แบบนั้น เพียงเพราะน้อยใจที่เห็นเขาควงสาวน้อยคนหนึ่งมาพลอดรักกันในผับ
ไอรดาถอนหายใจยาวพรืดเป็นครั้งที่สองก่อนจะเดินเข้างานแซยิดของอาจารย์หมอสุรชัย เป็นงานที่เธอไม่มีทางปฏิเสธ เธอรักและเคารพอีกฝ่ายประดุจญาติ เพราะนอกจากจะเป็นอาจารย์ที่สอนตอนเธอเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว ท่านยังคอยให้ความช่วยเหลือด้านความรู้การศึกษาต่างๆ กับเธอเสมอ และยังให้คำแนะนำในด้านการใช้ชีวิตอีกด้วย
- Writer
