2
1244 Words
ในขณะที่ตฤณไม่ได้ระวังตัว อุ้งมือบางๆ ของไอรดาก็ตะปบเข้าที่โหนกแก้มเขา “ไอ้คนปากเสีย!”
ตฤณกุมโหนกแก้มที่โดนปลายนิ้วของไอรดาข่วนเอา เขาพาตัวตนออกมาอยู่ในท่าเตรียมพร้อมตรงกลางหว่างขาคุณหมอสาว ถอยออกมายืดกายมองแม่ตัวแสบให้เต็มตา ไอรดาตัวเล็กแค่นี้ แล้วเขาก็ได้รับการสนับสนุนมาอย่างเต็มที่ เพราะแผนการที่ผู้ใหญ่ขอให้เธอกับเขาช่วยกันหลอกหมอครองฤทธิ์ว่าเป็นแฟนกัน และเขากับเธอมีโครงการปั๊มทายาทในเร็ววันนี้ มันไม่ใช่แผนลวงแบบที่ไอรดาเข้าใจ แต่เป็นคำสั่งลับของนายแพทย์ วินัย วรารมย์ ผู้เป็นบิดาเลี้ยงของเขา และเป็นลุงแท้ๆ ของไอรดา
‘ตฤณ ก่อนพ่อตาย พ่ออยากอุ้มหลานที่เกิดจากแกกับหนูพลอย แกจะทำให้พ่อได้ไหม’
‘คุณพ่อ’
เขายอมรับว่าตกใจมาก ไม่รู้เพราะเหตุใด ท่านถึงต้องการให้เขากับไอรดากลายเป็นคู่ผัวตัวเมียกันจริงๆ ทั้งที่รู้ว่าไอรดาเกลียดเขาจะตาย แต่ถึงท่านไม่ขอ เขาก็พร้อมจะเป็นพ่อของลูกไอรดา
เมื่อครู่ เขาฉุนจัด เรียกอยู่ได้ไอ้พี่เมฆ ไหนๆ โอกาสก็มาถึงแล้ว เขามองร่างเล็กที่เสียเปรียบอยู่มาก ยังไงๆ เขาก็เป็นไอ้คนเถื่อนของคุณหมอคนสวยอยู่แล้ว
รอยยิ้มหล่อมองคนเมาที่เพิ่งฟื้นอย่างมีนัย ปากหยักลึกบดเบียดคนเพิ่งสร่างเมา แล้วรีบฉกชิม ขบเม้มริมฝีปากนุ่มอย่างหนักหน่วง ลิ้นร้ายพยายามแทรกซอนเข้าไปในโพรงปาก ไอรดาเม้มปากแน่น แต่ความวาบหวามที่เขาปลุกเร้าอย่างชำนาญทำให้ครางฮือด้วยความหวิวไหวเกินต้านทาน
ไอรดาหน้าตื่น เนื้อตัวสั่นไปหมด “แกจะทำอะไร เอาลิ้นออกไป” ไอรดาตวาดออกไป
ตฤณจ้องมองพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไอคิวระดับหมอ น่าจะรู้ดีว่าผมกำลังจะทำอะไร คงไม่มองเฉยๆ หรอกมั้ง”
“อย่านะ ฉันฟ้องคุณแม่ คุณลุง แล้วก็พี่ฤทธิ์แน่ๆ”
หมอพลอยบอกเสียงตื่นๆ พยายามจะผลักเขาออกไปให้พ้นตัว แต่ตฤณสูงใหญ่เหมือนพี่ชายเธอ มือน้อยๆ ที่ปัดป่ายในอากาศไม่ทำให้ก้อนหินยักษ์บนร่างกายเธอขยับสักนิด
“หลังผมทำเสร็จ เชิญคุณไปฟ้องทุกคนได้เลยว่าเราทั้งคู่ร่วมมือกันทำลูก ผมว่าคุณแม่คุณ ท่านไม่ว่าหรอก ขี้คร้านจะดีใจที่ลูกสาวลงจากคานได้สักที”
“ว้าย!”
เสียงหวานอุทานด้วยความตกใจ มือบางระดมทุกตีอกแกร่งที่แน่นไปด้วยซิกซ์แพ็ก ทุบเท่าไร เขาก็ไม่สะเทือน มีแต่มือเธอที่เจ็บระบมไปหมด
“ปล่อยฉันลงจากเตียงนะ!”
ไอรดาพยายามดึงสติ ดันตัวเขาออกเพื่อจะพาตัวเองให้พ้นจากพันธนาการทางกายที่เขากักเธอไว้บนเตียง
ตฤณยิ้มมุมปาก “ถ้าคิดจะเก็บพรหมจรรย์ไว้ให้ไอ้พี่หมอเมฆของคุณ ผมว่าหยากไย่ขึ้นเปล่าๆ” แม้รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเพราะเหตุใดหมอเมฆาถึงได้ปฏิเสธความรักของผู้หญิงที่เพียบพร้อมอย่างไอรดา แต่ก็อดแขวะไม่ได้
“จะเก็บเวอร์จิ้นไว้จนหยากไย่ขึ้นก็เรื่องของฉัน แต่คนที่ผ่านเข้าไปได้ต้องไม่ใช่...”
“ต้องไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นผมนี่แหละครับคุณหมอ ถึงจะมีแรงฝ่าด่านหยากไย่ ใยแมงมุมของคุณหมอไปได้”
ไอรดาขำไม่ออก อยากจะกรี๊ดใส่หน้าเขาก็เกรงว่าสถานถารณ์ที่ย่ำแย่จะเลวร้ายไปมากกว่านี้ ดวงหน้าสวยสะบัดส่งค้อนให้ แล้วยังเบะปากใส่
“ไม่มีทาง”
“ถ้าขอดีๆ ไม่เปิดทางให้ เก็บไว้ก็ขายไม่ออก ผมหาทางเข้าเองก็ได้”
ดวงตาคมกริบจ้องเรียวขาขาวที่เวลานี้ปลีน่องเนียนกริบขาวราวกับนมสด มันทำให้ร่างกายของเขาวูบวาบ เลือดเดือดพล่านไปหมด ในสถานการณ์วาบหวามอันล่อแหลม ตฤณแทบหลุดขำพรืดออกมา เมื่อเห็นว่าไอรดารีบพามือสองข้างมาปิดตรงใจกลางระหว่างเรียวขาสองข้าง
ให้ตายเถอะ เธอคิดว่ามือเล็กๆ สองข้างมันจะปิดกั้นสายตาและความต้องการของเขาได้หรือไง คนหล่อคิดในใจ ทว่าสายตาส่องประกายวิบวับออกมา
“มองอะไร ไม่ให้”
เขาชะเง้อตามมือบางที่ปกปิดบางอย่างใจกลางลำตัว “จะเอา”
คุณหมอสาวใบหน้าร้อนผ่าว“ไอ้บ้า”
ไอรดามองเขาที่ตอนนี้ไร้เสื้อผ้าติดกาย เป็นครั้งแรกที่เธอเคยเห็นผู้ชายที่ยังหายใจอยู่เปลือยมากขนาดนี้ หน้าอกและบ่ากว้างของตฤณดูแข็งแรงทรงพลัง ดวงตาคู่สวยมองต่ำลงมาอย่างหวาดหวั่นแล้วอยากหลับตาปี๋ แต่เกิดอะไรขึ้นไม่รู้ทำให้ตาค้างกับสิ่งที่คนตัวใหญ่กอบกุมมันเอาไว้จนเต็มมือ
แก้มนวลใสร้อนผ่าวเมื่อเขาก้มลงไปมองที่มือของตัวเอง ก่อนจะระบายยิ้มที่ทำให้ไอรดาหายใจไม่ทั่วท้อง
“กลัวทำไม ก่อนเป็นหมอ ก็ต้องผ่านตาร่างกายมนุษย์เพศชายมาบ้าง ไม่ต้องตกใจ คิดเสียว่ามันก็เหมือนเข็มนั่นแหละ ถ้าจิ้มถูกที่ก็ไม่เจ็บมาก แต่ถ้าจิ้มพลาดก็เจ็บได้เหมือนกัน เพราะฉะนั้น เรามาร่วมมือกันดีกว่า อย่างเกร็งสิครับคุณหมอ”
ไอรดากระถดหนี เขามันเป็นชายชั่ว กลิ้งกลอก ที่กำลังกดแนบสิ่งนั้นลงมาจวนจะถึงหน้าขาของเธอ ไอรดาไม่คิดว่ามันคือเข็มแบบที่หมออย่างเธอฉีดให้คนไข้วันละไม่รู้กี่เข็ม
‘มันคือแท่งหินยักษ์ต่างหาก’’
ไอรดาหวีดร้องส่ายหน้าหวือเมื่อความแข็งร้อนถูกนาบลงมา
“เจ็บนิดเดียว แล้วพลอยจะผ่านมันไปได้” เขาก้มลงจุมพิตหน้าผากของไอรดาที่เวลานี้มีเหงื่อซึม
ให้ตายเถอะ ไอรดารู้ดีเกี่ยวกับเรื่องเยื่อพรหมจารีที่มีหน้าที่ปกป้องไม่ให้สิ่งแปลกปลอมรุกล้ำเข้าไปในพื้นที่หวงห้ามของสตรี และผู้ชายทั้งหลายก็คิดว่ามันเปรียบเสมือนเครื่องยืนยันความใสสะอาดของผู้หญิง แม้ในยุคนี้ วงการแพทย์สามารถตกแต่งศัลยกรรมเยื่อพรหมจารีที่มีความหนาสองสามมิลลิเมตรนี้ได้แล้ว แต่เชื่อเถอะสำหรับเธอ มันยังเป็นเนื้อเยื่อดั้งเดิม และไม่คิดเลยว่าการที่มีสิ่งรุกล้ำเข้าไปจะสร้างความเจ็บได้มากขนาดนี้ เพราะสิ่งที่ยื่นล้ำเข้าไปมันมีขนาดเกินธรรมชาติเพศชายทั่วไปหรือเปล่า ไอรดาไม่มั่นใจนัก ทว่า...
“เจ็บ เอาออกไป” เธอบอกเสียงหวานแผ่วเบา หลับตาปี๋ขณะที่พูด
ครั้นเห็นหน้าเจ้าหล่อนบิดเบ้ แดงก่ำ เจ็บมากขนาดนี้ ตฤณก็นึกอยากจะทำตามคำขอ แต่ขืนทำตามใจ ไอรดาคงต้องกลัวการมีเซ็กซ์กับเขาไปตลอดชีพ ว่าแล้วก็ขยับสะโพกเข้าไปลึกที่สุด
“อาห์”
ไอรดาสะดุ้งเฮือก ไม่คิดว่าเขาจะทำสวนทางกับสิ่งที่เธอร้องขอ ร่างบางผวาจุกแน่นจนต้องจิกเล็บลึกลงบนบ่าแกร่งของเขาเอาไว้
“ไอ้คนบ้า! นายทำอะไรของนาย ฉันสั่งให้เอามันออกไปไม่ใช่เหรอ!”
“ผม...ทำผิดใช่ไหม งั้นเอาใหม่”
- Writer
