Hunk Series 2: Connor Hughes
1174 Words
Nagising ako sa malakas na kulog at kidlat na nag bibigay kilabot at takot saakin ng gabing iyon.
Umupo ako sa malambot na kama. Napa yakap ako sa aking katawan ng dumapo ang malamig na hangin na nanunuot sa aking katawan.
Ginala ko ang aking tingin sa buong paligid at sumalubong saakin ang kadiliman sa kwartong iyon. Kahit naka sara ang ilaw sa silid. Nag sisilbing liwanag ang ilaw ng lampshade, na sapat na maaninag ko ang kabuuang silid.
Marahan syang bumangon at umupo sa queen size bed. Yari sa puting tela ang, unan comforter at bedsheet, na tila ba dinala ako sa ibang lugar.
Malaki ang silid at amoy na amoy ko ang mabango at kaaya-ayang amo'y na nanunuot sa aking ilong. Nakita ko sa bandang kanan ang napaka laking wardrobe, vanity mirror at drawer sa kabilang tabi.
Sandali asan ako?
Bakit ako nandito?
Puno ng katanungan ang kanyang isipan, dahil hindi ko alam kong paano at bakit ako nandito sa hindi familiar na lugar.
Marahan nyang pinikit ang kanyang mga mata, at pilit na inaalala kong bakit sya naka punta dito pero lalo lamang sumasakit ang kanyang ulo dahil wala talaga syang maalala.
"A-Asan ako?" Kabado nyang sambit at doon na namuo ang takot sa kanyang dibdib ng sandaling iyon. Tila ba isa syang bata na takot na takot na hindi alam ang daan pabalik.
"Asan ako? Bakit ako nandito?" Bumigat na ng kanyang pag hingga ng sandaling iyon na hindi nya mawari pa din kong asan sya.
Kailangan kong umalis.
Kailangan kong umalis sa lugar na ito, sa lalong madaling panahon.
Hindi dapat ako nararapat dito.
Hinakbang nya ang kanyang mga paa paalis sa naturang kama at ramdam ko ang lamig ng tumama ang aking mga paa sa malamig na tiles. Puno ng inggat ang bawat hakbang na ginawa nya para masiguro lamang na hindi sya maka gawa ng inggay, kong sino man ang nandoon sa bahay na yon.
Hindi dapat manatili dito.
Hindi pwede.
Sa bawat segundong lumilipas, bumibigat ang kanyang dibdib na hindi nya mawari.
Nang mahawakan nya ang seradura ng pintuan at pinihit nya yon pabukas. Ganun na lamang ang tambol ng kanyang dibdib ng makompirma nyang hindi iyon naka lock.
Napa lunok na lamang ako ng sumalubong saakin ang napaka laki at lawak na bahay sa aking harapan, na sa una mo pa lamang mapag mamasdan. Tila ba dinala ka sa napaka gandang palasyo dahil sa sobrang antique at ganda ng bawat desinyo at pag gawa non.
Sobrang dilim ng bawat paligid. Ang natatanging liwanag na lamang ng gabing iyon, ay ang liwanag na nanggaling sa bawat kulog at kidlat sa kalanggitan. At kasunod non ang pag buhos ng malakas na ulan na nag bibigay kilabot sa aking katawan.
Sobrang takot.
Sobrang nakaka kilabot.
Napa lunok sya ng sunod-sunod ng makita nya ang napaka laki at gandang hagyan na sa kanyang harapan.
Rinig nya ang mabigat na yabag ng pag apak ng paa na nag bigay takot sa kanyang puso.
Palapit ng palapit ang mga yabag na kanyang narinig.
Sobrang nakakatakot.
Sobrang bilis.
Sobrang bigat na tila ba may hinahabol.
Hindi.
May tao?
Sino sya?
Paano kong maabutan nya ako?
Nag mamadali syang nag lakad pababa, hagdan na wala syang pinalampas na pagkakataon.
Tagaktak ang malamig na pawis sa kanyang noo at leeg sa labis na takot, na tila ba hinahabol sya ng mabibigat na yabag ng paa.
No.
Lumayo ka saakin.
Layaan mo ako!
Napa tigil na lamang ako, ng may marahas na humawak sa aking pulsuhan. Napa unggol ako sa sakit ag kirot ng buong lakas nya akong sinandal sa malamig na pader.
"Ano ba! B-Bitawan mo ak---" tila ba umatras ang dila nya sa takot ng makita nya estrangherong lalaki na naka tayo sa kanyang harapan.
Malaki at maganda ang kanyang katawan. Matangkad sya kumpara saakin. Hindi ko maaninag ng husto ang kanyang itsura pero sapat na sa aking tingin, na malaya kong makita ang nakakatakot nyang mga mata.
"Where do you think your doing?!" Malakas at puno ng galit ang kanyang tinig na nag palambot pa lalo ng aking mga tuhod. Napa daing ako sa sakit ng buong lakas nya muli akong tinulak sa pader.
Doon na nag karerahan ang kabog ng aking dibdib na sobrang lapit na ng katawan nya saakin, na ramdam ko ang kakaibang init sa aking katawan.
"B-Bitiwan mo ako. Bitiwan mo ako sabi eh!" Matapang kong asik at pilit kong binabawi ang aking kamay sa pag kakahawak nya. Pero kahit anong pag pupumiglas kong maka laya, lalo nya lamang hinigipitan iyon. "Ano ba! Binggi kaba? Sabi ng, bitawan mo ang kamay ko! Kailangan kong umalis sa pamamay na to!" Matinis nyang asik at napa sigaw na lamang ako sa sobrang takot ng malakas nyang sinuntok ang pader, na kulang na lang matamaan nya ako.
"Ahh!" Nanginginig nyang sigaw. Unti-unti ng bumigat ang kanyang dibdib at pag init ng sulok ng kanyang mga mata sa takot at pangamba ng makita ang nanglilisik nyang mga mata sa galit.
"You're not going anywhere!" Nag tagis ang kanyang panga at naging nakakatakot ang kanyang itsura, na anumang segundo kikitil sya ng buhay. "Hindi ka aalis sa pamamahay na to! Naiintindihan mo ako?!" Napa pikit na lamang sya sa takot ng umalingawngaw ang malakas at nakaka hindik nyang sigaw sa buong silid na panlambutan sya ng tuhod.
"B-Bakit mo ginagawa saakin t-to?" Garalgal nyang sambit at tila ba may naka bara sa kanyang lalamunan, na hirap syang humingga at mag salita. "Bakit sino kaba ha? Hindi nga kita kilalala, kaya't wala kang karapatan na pigilan ako! Aalis ako dito, at hindi mo ako mapipigilan!" Matigas nyang asik.
"Hindi mo ako kilala?!" Mang-uuyam nyang asik at nagulat na lamang ako sa sunod nyang ginawa dahil tinutok nya sa aking leeg ang matalim na kutsilyo.
"Ahh. Please. W-Wag." Pag mamakaawa ko sakanya ng maramdaman ko ang mariin na pag tama ng kutsilyo sa aking balat. "Wag mo akong sasaktan. P-Parang awa mo na." Pag mamaakaawa nya para, hindi lang sya saktan nito.
"f**k, Kristine. Sarili mong asawa, nagawa mo ng kalimutan?" Marahan nyang pinikit ang kanyang mga mata para kontrolin ang kanyang emosyon at galit. Gumuhit ang sindak at takot sa aking mga mata ng makita ko ang mala demonyo nyang pag titig saakin.
Ano asawa?
May asawa ako?
Kaylan?
Paano?
Pero sino kaba?
Pero bakit wala pa din akong maalala?
"Please don't hurt me" garalgal nyang sambit at wala syang makitang emosyon sa mata nito. "Nag mamakaawa ako sa'yo wag mo akong sasaktan." Nanginginig nyang sambit at kasunod non ang pag tulo ng luha sa kanyang mga mata.
Nilapit nya ang kanyang mukha saakin, at doon ako napa pikit ng dilaan nya ang gilid ng aking pisngi.
Sobrang sakit.
Sobrang hirap.
Bakit nangyayari to?
Ano ba talaga ang nangyayari?
"Welcome to hell, my wife!" Bulong nya sa aking taenga na nag patayo ng balahibo sa aking katawan.
Sumilay ang nakaka takot at mala demonyong ngisi sa kanyang mga labi.
Kristine?
Yon ba ang pangalan ko?
Sandali, sino ba talaga ako?
Bakit wala akong maalala?
- Writer
