Chapter 2
2024 Words
"อาจะเอาริมฝีปากไปให้ใครต่อใครจูบก็เรื่องของอาซิไม่เกี่ยวกับหนู"
"เหรอ งั้นอากลับไปจูบกับเธออีกก็ได้ แล้วค่อยไปต่อ เธอชวนอาไปที่คอนโดพอดี" มินแจเอ่ยพรางหมุนตัวจะออกไป
"อามิน!"มินแจกดขำเบาๆก่อนหันกลับมา เห็นว่าพลอยดาวมีสีหน้าโกรธจัดไม่น้อย
"อายังติดใจรสจูบเขาอยู่นะ ไม่อยากทิ้งช่วง"
"กะอีแค่ผู้หญิงไม่เห็นจะสวย อาจะติดใจอะไรนักหนา!!!"
พูดจบพลอยดาวที่มีอาการมึงเมาจากฤทธิ์เหล้าก็เขย่งเท้ากอดคอมินแจแล้วจูบเขาเข้าเต็มรัก จนเขาเบิกตากว้างอย่างตกใจ นี่เป็นครั้งแรกที่พลอยดาวทำแแบบนี้
ลิ้นสองลิ้นเริ่มหยอกล้อกัน มินแจเริ่มโอบเอวหญิงสาวก่อนรั้งเธอเข้ากอดจนสองร่างแนบชิดสนิทกันในห้องน้ำนั่น แต่เมื่อลมหายใจของชายหนุ่มหอบถี่ มันก็เหมือนถูกดับฝัน ดับอารมณ์ที่กำลังขึ้นสุกเมื่อพลอยดาวทิ้งตัวลงใบหน้าซบเข้าที่อกของเขา
"พลอยดาว พลอยดาว! เฮ้ออ จูบๆอยู่หลับเลยก็ได้หรือไงกัน" มินแจเอ่ยพรางส่ายหัวก่อนอุ้มพลอยดาวออกจากที่นั่นแล้วพาเธอกลับคอนโด
เช้า
พลอยดาวดีดตัวลุกขึ้นเมื่อจู่ๆเธอก็ฝันแปลกๆ ฝันถึงรสจูบ กลิ่นอายหอมๆ ริมฝีปากอ่อนนุ่ม เมื่อดวงตากลมโตเบิกกว้างก่อนมองไปรอบๆปรากฏซ่าเธอนอนอยู่ที่คอนโดทั้งชุดเมื่อคืน
"เมื่อคืนเจออามิน เดี๋ยวนะ! ไม่ได้ฝันนี่หว่า กรี๊ดดดดดดดด นี่กูทำอะไรลงไปเนี่ย!!!!"
พลอยดาวดีดตัวลุกขึ้นเมื่อจู่ๆเธอก็ฝันแปลกๆ ฝันถึงรสจูบ กลิ่นอายหอมๆ ริมฝีปากอ่อนนุ่ม เมื่อดวงตากลมโตเบิกกว้างก่อนมองไปรอบๆปรากฏซ่าเธอนอนอยู่ที่คอนโดทั้งชุดเมื่อคืน
"เมื่อคืนเจออามิน เดี๋ยวนะ! ไม่ได้ฝันนี่หว่า กรี๊ดดดดดดดด นี่กูทำอะไรลงไปเนี่ย!!!!"
พลอยดาวดีดดิ้นเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เธอจูบอาตัวเองงั้นเหรอ ถึงจะอาไม่แท้ก็เถอะ แต่ยังไงก็เลี้ยงเธอมาแบบหลานคนนึง เธอเอาอารมณ์อะไรไปจูบเขาเนี้ย เมื่อคืนคิดอะไรอยู่
"เดี๋ยวนะ เมื่อคืนอามินจูบกับผู้หญิงคนนั้นนี่ เห็นเงียบๆนี่ก็เสือนี่เอง" พลอยดาวเอ่ย
เธอล้มตัวลงนอนแต่กลับต้องดีดตัวขึ้นอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา แน่นอนไม่พ้นอามินแน่ๆ เพราะเขามาปลุกเธอตอนเช้าเสมอ
"ตื่นแล้วทำไมไม่ลุกละครับ"
"อามานานแล้วเหรอ" พลอยดาวเอ่ย
"นานแล้ว ได้ยินเสียงกรี๊ดเลยรู้ว่าตื่น ไปอาบน้ำอาทำข้าวต้มไว้ให้ จะได้สร่าง" อามินเอ่ยก่อนเดินออกจากห้องไป
หลังจากแต่งตัวเสร็จทั้งที่ยังมีอาการแฮ็งค์อยู่เต็มเปี่ยม พลอยดาวก็เดินออกไปที่ห้องครัวของคอนโดสุดหรูของเธอ อามินกำลังยืนชงกาแฟ ส่วนบนโต๊ะมีข้าวต้มร้อนๆเตรียมไว้ให้เธอ
พลอยดาวนั่งลงกินนิ่งๆ มันทำให้เธอโล่งอย่างบอกไม่ถูก ส่วนอามินก็ยืนจิบกาแฟพิงเคาท์เตอร์มองเธอนิ่งๆแล้วค่อยๆเอ่ยขึ้น
"ตอนอาไม่อยู่ พลอยดาวหนูไปคลับทุกวันเลยหรือเปล่า" อามินเอ่ย
"ก็ไปเฉพาะวันที่เพื่อนนัดค่ะ หนูโตแล้วหนูรู้หรอกค่ะ ว่าวันไหนไปได้ วันไหนต้องทำงาน" พลอยดาวเอ่ย
"โตขนาดนั้นเลย เมื่อวานยังให้อามาเรียกไปทำงานอยู่เลย แล้วก็บอกโตแล้ว"
"หนูตั้งนาฬิกาปลุกแล้วต่างหาก อาน่ะมาเร็วเกินไป"
มินแจกดยิ้มพรางส่ายหัวเบาๆ เขามักจะมาปลุกพลอยดาวแบบนี้เกือบทุกวัน ช่วงที่ไปดูงานที่ต่างประเทศนานๆ ก็ไม่ได้มาปลุกและพลอยดาวเองก็ไปเที่ยวแทบทุกคืน
"อามาแต่เช้ามีอะไรคะ"
"แวะมาดู กลัวหลานจะเมาค้างลุกไม่ไหว" อามินเอ่ย
"อาชอบเข้ามาห้องหนูเองอยู่เรื่อย เกิดวันไหนหนูนอนแก้ผ้าโป๊อยู่จะทำยังไงคะ" พลอยดาวเอ่ยพรางตักข้าวต้มเข้าปาก
"ก็อย่าแก้ผ้าซิ โตแล้ว"
"แล้วถ้าหนูกอดกับแฟนอยู่ อาเข้ามาแบบนี้จะทำไงละคะ"
ปึ่ง!!!! เสียงมินแจตบมือลงเคาท์เตอร์ก่อนที่จะวางแก้วกาแฟลงแล้วหันหน้ากลับมามองพลอยดาวด้วยสายตาเรียบนิ่งจนพลอยดาวเริ่มรู้สึกกลัว
"อย่าพูดแบบนี้ให้อาได้ยินอีกนะ!"
พูดจบมินแจก็เดินออกจากห้องครัวไป พลอยดาวรู้สึกไม่ค่อยดีเพราะมินแจไม่เคยดุเธอแรงๆหรือทำสายตาน่ากลัวแบบเมื่อใส่เธอมาก่อนตั้งแต่เด็กจนโต
หลังกินข้าวต้มเสร็จพลอยดาวเดินออกมาปรากฏว่ามินแจไม่ได้อยู่ในห้องรับแขก เธอเดินมองไปรอบๆก็พบว่าเขาไม่อยู่แล้ว นี่โกรธอะไรเธอขนาดนั้นเลย แล้วสรุปที่มาหาแต่เช้านี่แค่มาทำข้าวต้มให้แค่นั้นหรือไง หรือว่ามีธุระอื่น ยังไม่ได้คุยอะไรกันเลย
พลอยดาวเข้ามาหาไอยูผู้เป็นแม่ที่บ้าน ซึ่งตอนนี้กำลังเห่อเลี้ยงหลานช่างพูดอย่างเพลงรักลูกของเพทายน้องชายแท้ๆของเธอ เพลงรักเป็นเด็กน่ารักมากๆ หน้าตาเหมือนเพทายน้องชายของเธอไม่มีผิด
"ป้าพลอยมาแล้วววว"
"ปวดใจจังเลยเพลงรักหลานรัก เรียกป้าเลยเหรอคะ" พลอยดาวเอ่ยก่อนอุ้มเพลงรักขึ้น แม้จะเจ็บปวดกับคำว่าป้า แต่ก็ต้องยอมรับเพราะพ่อของเพลงรักเป็นน้องชายเธอ
"ป้าพลอยดาวสวย"
"ชื่นใจจังเลย หลานใครทำไมน่ารักแบบนี้เนี้ย" พลอยดาวเอ่ย
"หลานป้าพลอยดาวค่ะ"
พลอยดาวเดินกอดรักฟัดเหวี่ยงหลานจนเข้ามาถึงที่ห้องรับแขก เจอวีผู้เป็นพ่อกำลังนั่งคุยกับอามินของเธออยู่พอดี ส่วนไอยูแม่ของเธอก็กำลังเตรียมขนมให้เพลงรักแล้วเดินเข้ามา
"เอาตามที่พี่พูดเลยครับ เดี๋ยวผมรีบไปจัดการให้" มินแจเอ่ย
"อืมดี มึงเองก็หาเวลาพักบ้างนะ แล้วผู้หญิงที่สวยๆลูกครึ่งจีนคนนั้นชื่ออะไรนะ ไม่เห็นพูดถึงนานแล้ว" วีเอ่ยทำเอาพลอยดาวถึงกับหูผึ่งทันที ทำไมเรื่องนี้เธอไม่รู้มาก่อน
"อ่อ ชัญญ่าเหรอครับ เธออยู่ฮ่องกงครับ น่าจะมาไทยเร็วๆนี้ครับพี่" มินแจเอ่ย
"คนนี้หรือเปล่า คนที่สุ่มเงียบทำให้มึงไม่ยอมมีใครเนี้ย"
"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับพี่ ผมกับชัญญ่าก็เป็นเพื่อนกันครับ"
"เพื่อนบ้าอะไร ตอนเรียนต่อที่เมืองนอกมึงแทบจะไปนอนบ้านเดียวกันแล้วนี่ ปากแข็งว่ะ ผู้ชายมันก็ต้องมีลงสนามซ้อมกันบ้างนี่หว่า"
วีเอ่ยคุยกับมินแจสนุกสนาน แต่พลอยดาวฟังแล้วนี่แทบไม่เข้าใจ อะไรคือลงสนามซ้อม อามินของเธอเล่นกีฬาอะไร ถึงซ้อมแข่งกับผู้หญิงเนี้ยนะ แล้วสรุปว่าไปเรียนเมืองนอกนี่สบายใจเลย มีสาวไปนอนด้วยอีก แล้วทำเป็นนิ่งสุภาพบุรุษ เสือชัดเจนเลย เมื่อคืนนี้อีก ชัดมาก
"แม่คะ ไอ้ทายมันจะมารับหลานมั้ยคะวันนี้" พลอยดาวเอ่ย
"มาลูก เดี๋ยวเย็นๆน้องก็มา" ไอยูเอ่ย
"ผมขอตัวนะครับพี่"
มินแจเอ่ยลาวีก่อนลุกขึ้นเดินออกจากบ้านไปนิ่งๆ พลอยดาวที่มองตามตาโตแล้วทำหน้าสุดงงว่าเขาไม่เห็นเธอยืนอยู่หรือไง เธอไม่ใช่ผีนะ เดินผ่านไปหน้าตาเฉย
"พ่อคะ อามินเขามองไม่เห็นหนุเหรอคะ เดินผ่านไปเฉยเลย" พลอยดาวเอ่ย
"คงไม่เห็นมั้งลูก หนูเตี้ย" วีเอ่ยพรางกดขำ
"พ่อคะ! แม่ดูพ่อซิคะ ว่าหนูเตี้ย"
"บี๋อย่ามาว่าลูกเค้านะ" ไอยูเอ่ย
"เข้ากันเลยแม่ลูก ว่าแต่หนูเข้าบ้านมามีอะไรลูก วันนี้ไม่มีงานหรือไงละครับ" วีเอ่ย
"ไม่มีค่ะ เข้ามานี่คิดว่าอามินน่าจะอยู่ เมื่อเช้าอามินไปหาหนูยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยอามินออกมาก่อน"
"อามินจะชวนหนูไปที่สุสานหรือเปล่า วันนี้วันครบรอบวันตายแม่อามินไง" ไอยูเอ่ย
"จริงด้วย หนูลืมเลย สงสัยไม่มีเพื่อนไป อามินคงกลัวผีค่ะแม่ งั้นหนูไปหาอามินก่อนนะคะ"
พลอยดาวเอ่ยพรางวิ่งออกจากบ้าน เธอโทรหามินแจเท่าไหร่เขาก็ไม่รับสาย เธอจึงเลือกขับรถไปที่สุสานเองทันที แม่ของมินแจเสียชีวิตที่เกาหลี ก่อนที่วีพ่อของเธอจะช่วยทำเรื่องนำศพกลับมาที่ไทยเพื่อมาฝังที่นี่ ยังไงแม่ของเขาก็เป็นคนไทย คงจะอยากใช้ชีวิตนิรันด์ที่บ้านเกิด
สุสาน
"อามิน!" พลอยดาวเอ่ยเรียกเมื่อเห็นมินแจนั่งอยู่ที่หน้าหลุมฝังศพแม่ของเขาพร้อมดอกไม้สีขาวช่อใหญ่
"มาทำไม"
"หนูรู้ว่าอมินกลัวผี เลยจะมาเป็นเพื่อนไงคะ อ่อ...คุณย่าคะสวัสดีค่ะ ปีนี้หนูมาช้าไปนิด"
มินแจกยีผมพลอยดาวก่อนเผยรอยยิ้มบางๆออกมาทั้งที่ดวงตาคู่เศร้านั่นจะมองเธออย่างเอ็นดู
"อาอย่ายีผมหนู มันยุ่ง"
"ไม่ยีก็ไม่ยี"
"อาโกรธหนูเรื่องที่หนูพูดเมื่อเช้าเหรอคะ"
"..................."
"อาจะมาโกรธหนูได้ไง วันนึงหนูก็ต้องมีแฟนมีครอบครัวนี่คะ มันเรื่องธรรมชาติ" พลอยดาวเอ่ย
"แต่มันยังไม่ควรเป็นตอนนี้ มันเร็วเกินไป"
"หนูโตมากแล้วนะคะอา มันเร็วตรงไหนคะ ทีอามีซ่อนผู้หญิงไว้หนูยังไม่ว่าเลย" พลอยดาวเอ่ย
"อาไม่ได้ซ่อนสักหน่อย แต่หนูมีแฟนตอนนี้ไม่ได้ อายังไม่พร้อม"มินแจเอ่ย
"คะ??? อายังไม่พร้อม?? หนูมีแฟนนะคะไม่ใช่อาสักหน่อย"
"นั่นแหละ ไว้อาพร้อมค่อยมี"
"งงแล้วเนี้ย"
"อายังไม่พร้อมมีหลานเขย กลัวเผลอยิงกระบานหลานเขยตาย"
"!!!!!!!!!"
"อาก็แค่ล้อเล่น ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นหื้ม!" มินแจเอ่ยพรางกดยิ้มแล้วหยิกแก้มพลอยดาวเบาๆ
"อามินอ่ะ!! ไม่น่ามาอยู่เป็นเพื่อนเลย น่าปล่อยให้ผีหลอก แบร่!!"
"เดี๋ยวเถอะนะเราน่ะ สรุปคิดได้หรือยังว่าอยากได้อะไรวันเกิด" มินแจเอ่ย
"อาจะให้อะไรละคะ หนูก็เอาอันนั้น"
"เอาไป200พอมั้ยค่าข้าว" มินแจเอ่ย
"อามิน!!"
"55555 หนูอยากได้อะไรละ ปีก่อนๆยังเห็นขอทุกปี ทำไมปีนี้ไม่ขอ หรือได้ครบแล้วไม่รู้จะขออะไรแล้ว" มินแจเอ่ย
"มีค่ะแต่ว่ามันใหญ่ไป หนูจะหามันด้วยตัวเอง" พลอยดาวเอ่ย
"เดี๋ยวนี้มีความลับกับอาเหรอเนี้ย"
"หนูไม่บอกอาหรอกค่ะ"
มินแจอยู่กับพลอยดาวที่สุสานนานนับชั่วโมง แม่เป็นคนเดียวที่เขาใช้ชีวิตด้วยตลอดมา ตั้งแต่เกิดมา พ่อก็ไม่เคยเลี้ยงดูเขามากนัก ทิ้งๆขว้างๆแม่จนแม่ต้องทำงานหนักเพราะไม่มีเงินบินกกลับไทย ร่างกายที่ทำงานหนักก็ค่อยๆทรุดลง จนเริ่มจะทำงานไม่ได้ มินแจที่ตอนนี้11ขวบก็หารับจ้างเล็กๆน้อยๆแอบทำเพราะมันผิดกฏหมายเมื่อเขาอายุยังน้อย พอได้เงินเพราะมีหลายคนสงสารเลยเอางานแอบให้ทำ
- Writer
