SOMEBODY แฟนไม่ดี

SOMEBODY29:อยากเป็นคนกลัวเมีย

SOMEBODY 29

***************************

“ฉันมีทางออกให้เธอนะลิซ แต่อยู่ที่ว่าเธอจะยอมทำตามที่ฉันบอกหรือเปล่า?”

ฉันหันไปมองเสี้ยวหน้าของอีกฝ่ายที่กำลังยื่นข้อเสนอให้ฉันทำตามที่เขาบอก ฉันเลือกที่จะเงียบเพราะอยากจะรู้ว่าเขาจะพูดว่าอะไรหรืออยากให้ฉันทำอะไรกันแน่

“เลิกกับคิณณ์ซะแล้วกลับมาอยู่ที่บ้านเรื่องทุกอย่างก็จบ”

“อะไรนะ?” ฉันตกใจมากที่ได้ยินชินต์พูดแบบนั้น

จะให้ฉันเลิกกับพี่คิณณ์อย่างนั้นเหรอ ฉันทำไม่ได้หรอกและมันก็ไม่เคยอยู่ในหัวฉันด้วย อีกอย่างทำไมฉันจะต้องเลิกกับพี่คิณณ์แล้วทำไมฉันจะต้องทำตามที่เขาบอกด้วย

ที่ฉันขอให้เขาช่วยเพราะไม่อยากเลิกกับพี่คิณณ์นะไม่ได้บอกให้เขาสั่งให้ฉันเลิกกับพี่คิณณ์แบบนี้ การที่เขามาพูดแบบนี้คิดว่าฉันจะทำตามหรือเปล่าล่ะ

“เธอจะไม่ทำตามก็ได้นะแต่มันคือทางเลือกที่จะไม่ทำให้พ่อของเธอไม่ทำร้ายคนที่เธอรัก ถ้าเธอยังรักพ่อของเธอก็ทำตามที่ฉันบอกซะลิซ”

ฉันมองหน้าคนตรงหน้าที่เสนอทางเลือกให้ฉันกับฉัน และเขายังบอกอีกว่าเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดที่จะไม่ทำให้พ่อทำร้ายพี่คิณณ์

เขาคิดว่าฉันจะเชื่อเขาเหรอ คิดว่าเขาหวังดีกับฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ แต่เสียใจด้วยนะที่ฉันได้รู้ความจริงที่เกี่ยวกับเขาแล้ว และก็เพิ่งได้รู้ว่าเขามันเป็นคนที่ไว้ไม่ได้คนหนึ่ง

ก่อนที่ฉันจะกลับชินต์ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ และจังหวะนั้นเป็นจังหวะที่ฉันลืมมือถือเอาไว้ที่ห้องน้ำพอดี

ฉันก็เลยเดินตามหลังชินต์ไปติดๆ แต่เขาคงไม่รู้ก็เลยทำให้ฉันได้ไปเห็นว่าเขากับพ่อฉันคุยอะไรกันไว้บ้าง

ฉันเคยบอกแล้วไงว่าตั้งแต่ที่เขาไปทำงานให้พ่อฉันเขาก็ไม่ใช่ชินต์คนเดิมอีกต่อไปแล้ว เขาเย็นชากับฉันและพร้อมที่จะทำร้ายฉันได้ทุกเมื่อเลยล่ะ

ฉันแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าคนที่ฉันไว้ใจคือคนที่ร้ายที่สุด ฉันกำมือแน่นอยากจะตรงเข้าไปตบหน้าเขาฉากใหญ่แต่ก็ทำไม่ได้นอกจากทำให้เขาตายใจ

อย่างที่บอกว่าฉันจะทำให้เขาหลงรักฉันแล้วสุดท้ายฉันก็จะเขี่ยเขาทิ้งให้สาสมกับสิ่งที่เขากำลังจะทำกับฉัน

ฉันไม่ได้ขอให้เขามารักหรือรู้สึกดีกับฉันนะ ฉันแค่ขอเขาไม่ทำร้ายฉันก็พอ แต่นี่อะไรเขากลับคิดที่จะทำร้ายฉันอีกแล้ว ที่ผ่านมาเขายังทำร้ายฉันไม่พออีกเหรอ

“ทำทุกอย่างให้ลูกของฉันเลิกกับมัน ถ้าทำได้นายอยากได้อะไรขอแค่เอ่ยปากบอกเท่านั้น”

“ครับ”

“อย่าทำให้ฉันผิดหวังที่ไว้ใจนายนะชินต์”

“ผมจะไม่ทำให้นายผิดหวังครับ”

ภาพเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้ทำให้ฉันโกรธชินต์มากที่คิดจะทำลายความรักของฉัน

คิดจะวางแผนกันเป็นกระบวนการสินะ และตอนนั้นก็เหมือนกันเขาก็คงอยากให้ฉันได้ยินที่พ่อกับย่าคุยกันเรื่องที่จะทำร้ายพี่คิณณ์ และให้ฉันเชื่อใจเขายอมทำตามที่เขาบอกทุกอย่าง

ทั้งที่มันเป็นแผนของพวกเขาทั้งหมด เจ็บใจนักที่ถูกหลอกแบบนี้ ถ้าฉันไม่ได้ลืมมือถือไว้ที่ห้องน้ำฉันก็ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังถูกหลอกและก็คงหลงเชื่อทำตามคำพูดของเขาไปแล้วล่ะที่บอกให้ฉันเลิกกับพี่คิณณ์น่ะ

“คิดอะไรอยู่?” เสียงของพี่คิณณ์ทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ความคิด ก็มีแต่พี่คิณณ์สินะที่เป็นห่วงฉันจริงๆ ที่ไม่ถอดทิ้งฉันไม่ว่าฉันจะเป็นยังไงก็ตาม

ฉันไม่เคยเอ่ยปากขออะไรจากพ่อแม่เลย พอฉันมีความรักฉันขอแค่ให้พวกเขายอมรับคนรักของฉันเขายังไม่ยอม เขายังทำให้ฉันไม่ได้

ถ้างั้นก็อย่าหาว่าฉันร้ายบ้างแล้วกัน ฉันรู้ว่าพ่อแม่เป็นห่วงฉันกลัวว่าฉันจะไปไม่รอดกับความรักครั้งนี้

แต่ฉันก็อยากให้ทุกคนลองเปิดใจให้พี่คิณณ์บ้างและยอมรับในการตัดสินใจของฉันถ้าเกิดว่ามันเป็นทางที่ผิดฉันเต็มใจที่จะเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองได้เลือก

“คิดว่าพรุ่งนี้พี่คิณณ์จะไปส่งหนูที่มหาลัยหรือเปล่า?” พี่คิณณ์กระโดดขึ้นมานั่งที่เตียงนอนข้างฉันแล้วนอนหนุนตักฉันอย่างอ้อนๆ ฉันมองหน้าเขาแล้วยิ้มให้ร่างสูงที่โคตรจะอ้อนฉันเลย

พี่คิณณ์ไม่เคยทำตัวโรแมนติกกับฉันเลยนะ ตั้งแต่ทีคบกันมาคำพูดของเขาจะดูห้วนมากและแทบไม่เคยพูดจาหวานๆ กับฉันเลย แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเพราะฉันไม่ได้มองเขาที่ตรงนั้นไง

เขาไม่ต้องพูดจาหวานๆ กับฉันก็ได้แต่ขอให้เขาพูดความจริงกับฉันทุกอย่างโดยที่ไม่โกหกกัน และเขาไม่ต้องอ้อนฉันทุกวันก็ได้แต่ขอให้เขายังเหมือนเดิมกับฉันไม่เปลี่ยนไปจากเดิมแค่นั้นก็พอ

ฉันมองหน้าคนตรงหน้าที่มองหน้าฉันกลับมาเหมือนเขา เขาเองก็ยิ้มให้ฉันเหมือนอยากเอาใจฉันขึ้นมาซะอย่างนั้น

“สัญญาไรกับพี่หน่อยได้ป่ะ?”

พี่คิณณ์จูบหลังมือฉันแล้วทำสายตาอ้อนวอนให้ฉันยอมสัญญากับเขาทั้งที่ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไร ถ้าเขาพูดมาขนาดนี้แล้วมีเหรอที่ฉันจะไม่สัญญากับเขาอ่ะ ฉันยิ้มแล้วพยักหน้าตอบกลับเป็นทันที

“สัญญาว่าจะเชื่อใจพี่”

“ไม่เห็นต้องสัญญาเลยนี่คะ หนูก็เชื่อใจพี่คิณณ์อยู่แล้ว”

ไม่จำเป็นจะต้องทำสัญญาต่อกันเลยนะ เพราะเราสองคนคบกันมาสองปีแล้วถ้าไม่เชื่อใจกันก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก

ฉันไว้ใจพี่คิณณ์นะแต่อาจจะมีบ้างที่ระแวงเวลาที่มีผู้หญิงเข้ามาเกาะแกะเขาบ้างก็เถอะ แต่ฉันคิดว่าพี่คิณณ์ไม่มีทางนอกใจฉันหรอก

“แต่พี่อยากให้ลิซสัญญากับพี่”

ฉันยอมสัญญากับพี่คิณณ์เพื่อให้เขาสบายใจ ถึงแม้ว่าจะงงว่าทำไมจู่ๆ เขาถึงอยากให้ฉันเชื่อใจเขามากมายก็ตามเถอะ แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่ถาม

ทุกอย่างที่พี่คิณณ์คิดที่จะทำฉันคิดว่าเขาจะต้องคิดดีแล้วถึงได้ทำมัน เขาบอกฉันตลอดเวลาว่าทุกอย่างที่เขาทำเขานึกถึงอนาคตตลอดและจะไม่มีวันทำอะไรที่ทำให้ตัวเองต้องเสียใจเด็ดขาดที่ได้เลือกทำมัน ฉันก็เลยเชื่อใจเขาไงล่ะ

“คืนนี้ไม่ไปทำงานส่งของเหรอคะ?” พอเห็นว่าได้เวลาที่เขาจะต้องไปทำงานแล้วแต่เขากลับไปยอมเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปทำงานฉันก็เลยถามขึ้นมา

“พี่ลาออกแล้วล่ะ” ฉันตกใจนิดหน่อยที่พี่คิณณ์บอกว่าลาออกแล้ว

ไหนบอกว่ารักงานทุกอย่างที่ตัวเองทำไงแล้วมาลาออกแบบนี้หมายความว่าไงอ่ะ หรือเป็นเพราะฉันหรือเปล่าที่ทำให้เขาต้องลาออกจากงาน

ถ้าเป็นแบบนั้นฉันเองก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่นะ ฉันไม่อยากเป็นภาระให้เขาหรือไม่อยากทำให้เขาต้องลำบากใจ ทุกครั้งที่เขาเอางานมาอ้างฉันถึงไม่เคยไปต่อว่าเขาเลยไง

“ทำไมหนูไม่เห็นรู้เรื่องเลยล่ะ?”

“ตอนนี้ก็รู้แล้วไง พี่อยากมีเวลาให้ลิซมากกว่านี้”

พี่คิณณ์โอบกอดฉันเอาไว้ เขายิ้มให้ฉันเหมือนว่าเขามีความสุขเวลาได้อยู่กับฉันมาก

“ขอโทษที่ผ่านมาพี่ไม่มีเวลาให้ ขอโทษที่คำพูดของพี่บางคำมันทำร้ายจิตใจลิซมากเกิน ขอโทษที่การกระทำของพี่มันทำให้ลิซเสียใจ”

“...”

“และอยากขอบใจที่ยังอยู่ตรงนี้กับผู้ชายที่ไม่มีอนาคตอย่างพี่”

ที่ฉันยังอยู่ตรงนี้กับพี่คิณณ์ เพราะฉันรู้ไงว่าเขาจะไม่ทิ้งฉันไปไหน และเขาเป็นคนดีจนฉันไม่รู้ว่าจะหาผู้ชายดีๆ เหมือนเขาได้จากที่ไหนได้อีกแล้ว

ถ้าจะบอกว่าที่พี่คิณณ์ไม่ยอมเลิกกับฉันเพราะฉันมีเงินให้เขาใช้ล่ะก็คิดผิดแล้วล่ะ เพราะตั้งแต่ที่เราคบกันมาพี่คิณณ์ไม่เคยแบมือขอเงินฉันเลย

ค่าห้องพี่คิณณ์ก็เป็นคนจ่าย ค่าอาหารก็เป็นเงินของเขา ข้าวของเครื่องใช้ก็เป็นเงินของเขาทั้งนั้น เขาไม่ยอมให้ฉันออกเลยสักบาท

เพราะอย่างนี้ไงฉันถึงได้รักผู้ชายคนนี้มาก ยิ่งเขาดีกับฉันมากเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งรักเขามากเท่านั้น

“วันนี้พี่คิณณ์มาแปลกนะคะ ปกติเมินเฉยตลอดเลยไอ้เรื่องอ้อนๆ เนี่ย” ฉันอดแซวคนตรงหน้าไม่ได้

พอเห็นว่าฉันแซวพี่คิณณ์ก็คลายอ้อมกอดออกจากเอวฉันแล้วยกมือขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองเหมือนว่าเขาเขินอายที่ฉันพูดแซว

ฉันชอบนะเวลาที่พี่คิณณ์เขินแบบนี้อ่ะเพราะฉันไม่ค่อยได้เห็นมุมน่ารักๆ แบบนี้ของเขาเลย

“แต่หนูก็ชอบนะคะ ชอบให้พี่คิณณ์อ้อนหนูอ่ะ”

“จริงอ่ะ?” ใช้เสียงสองพูดกับฉันด้วยนะ น่ารักจังฉันอดที่จะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มพี่คิณณ์ไม่ได้

ถ้าเขาทำตัวแบบนี้ตลอดฉันคงได้หลงรักเขามากขึ้นทุกวันเลยล่ะ ดีไม่ดีอาจจะหวงเขาถึงขั้นไม่ยอมให้เขาไปทำงานก็ได้เพราะกลัวว่าเขาจะไปอ้อนผู้หญิงคนอื่นเหมือนที่อ้อนฉันแบบนี้

“แต่พี่ชอบให้ลิซดุพี่นะ”

“เอ๊ะ! ทำไมล่ะคะ?”

“พี่อยากเป็นคนกลัวเมีย”