SOMEBODY 30
***************************
วันต่อมา
“พี่คิณณ์หนูหายใจไม่ออกค่ะ”
ฉันลืมตาขึ้นก็ดิ้นเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมของคนตรงหน้าที่โอบกอดฉันเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
ตื่นมาก็มาแกล้งกันเลยอ่ะนี่ฉันหายใจไม่ออกจริงๆ นะ แรงเขาเยอะขนาดนี้ช่วยเบาแรงให้ฉันหน่อยก็ไม่ได้
นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่เขาปลุกฉันด้วยการกอดแน่นขนาดนี้ เพราะตั้งแต่ที่เราคบกันมาเขาเคยทำแบบนี้ที่ไหนกันล่ะ
“เลิกเรียนแล้วโทรหาพี่ด้วยล่ะเดี๋ยวพี่ไปรับ”
พี่คิณณ์ยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ก่อนจะคลายอ้อมกอดออกเพื่อให้ฉันหายใจได้สะดวกขึ้น
และนี่ก็เป็นอีกวันที่ฉันคิดว่าพี่คิณณ์แปลกไปจริงๆ ถ้าฉันโทรบอกให้เขามารับในเวลาที่เขาทำงานอยู่เขาจะชอบโวยวายและบอกว่าไม่ว่าง
ถ้ารอได้ก็รอไปก่อนแต่ถ้ารอไม่ได้ก็ให้กลับเองไรงี้ แต่ถ้าเป็นช่วงที่ฉันเลิกดึกเขาถึงจะยอมมารับเพราะงานของเขาไม่เยอะเท่าไหร่แล้ว
“ว่างงานแล้วเหรอคะ?” ฉันพูดแขวะร่า
