SOMEBODY แฟนไม่ดี

SOMEBODY24:ใกล้ชิดกันอีกครั้ง

SOMEBODY 24

**************************

ฉันชะโงกหน้าออกไปมองรถของชินต์ที่ขับออกไปแล้ว ก่อนจะเดินไปเรียกแท็กซี่แล้วขับตามชินต์ไป

ฉันแค่อยากรู้ว่าวันหนึ่งเขาทำอะไรบ้าง ทำไมถึงมีเวลาว่างมากที่จะมาคอยติดตามฉันแบบนี้

เมื่อก่อนเขาก็ไม่ได้มาสนใจอะไรฉันหรอกนะ แต่ที่เขากลับเข้ามาในชีวิตฉันอีกครั้งอาจจะเป็นเพราะพ่อของฉันเป็นคนสั่งก็ได้ เขาน่ะเป็นลูกน้องที่แสนดีซะเหลือเกิน พ่อสั่งให้ทำอะไรก็ทำตามหมดเลย แม้กระทั่งคนที่รักเขาเขายังทิ้งได้

ขับตามมาได้ไม่นานเขาก็ไปจอดที่ปั๊มน้ำมันเหมือนจะไปเข้าห้องน้ำ ทั้งที่เมื่อกี้ก็อยู่หอพักฉันทำไมไม่ขอขึ้นไปเข้าห้องน้ำล่ะ

ก็พอจะรู้เหตุผลของเขาดีว่าที่เขาไม่ยอมขึ้นห้องฉันเพราะเขาไม่อยากอยู่กับฉันแค่สองคนไง

ถ้าไม่อยากอยู่กับฉันแล้วจะเสนอตัวมาดูแลฉันทำไม ลูกน้องพ่อมีตั้งหลายคนเชื่อสิถ้าเขาปฏิเสธยังไงพ่อก็ไม่ว่าอะไรหรอก

ชินต์ก็ยังคงเป็นชินต์เหมือนเดิม เย็นชาได้ตลอดเวลา ฉันยื่นเงินให้คนขับแท็กซี่ก่อนจะไปยืนรอเขาที่หน้าห้องน้ำผู้ชาย แบบว่าให้เขาตกใจไงที่เห็นฉันอยู่ที่นี่

ไม่อยากอยู่ใกล้ฉันมากใช่มั้ย งั้นฉันจะทำให้เขาอกแตกตายไปเลย ฉันจะทำให้เขารักฉันมากๆ แล้วฉันจะทิ้งเขาเหมือนที่เขาทำกับฉัน เขาจะได้รู้ว่าไอ้ความรู้สึกผิดหวังมันเป็นยังไง

ตอนที่เขาทิ้งฉันไปรู้มั้ยว่าฉันเสียใจมากแค่ไหนและมันเจ็บมากแค่ไหน เขาจะไปเขาไม่บอกฉันสักคำเลยนะ เหมือนอย่างวันนี้เราพูดคุยกันดีๆ อยู่เลยพอวันพรุ่งนี้เขาก็กลายเป็นอีกคนที่ฉันไม่รู้จักไปแล้ว คิดดูแล้วกันว่าเขาใจร้ายมากแค่ไหน

“เฮ้ย!”

ชินต์เดินออกมาเจอเข้ากับฉันเขาก็ทำหน้าตกใจที่ฉันตามเขามาแบบนี้ ในเมื่อเขาไม่อยากอยู่ใกล้ฉัน

ฉันก็จะพาตัวเองไปอ่อยเขาให้เขาอยู่ไม่ได้เลย ในเมื่อคิดจะไปแล้วก็ไม่ควรกลับมา ถ้าคิดจะกลับมาฉันก็จะเอาคืนให้ดู

“มาได้ไงเนี่ย?”

“ตามนายมา” ฉันยิ้มให้คนตรงหน้าที่ทำหน้าตกใจ

พอเห็นเขาตกใจแบบนี้มันก็ทำให้ฉันยิ้มกว้างกว่าเดิม เพราะที่ผ่านมาชินต์ทำหน้าเมินเฉยใส่ฉันมาตลอดเลย จนฉันคิดว่าเขามีแค่หน้าเดียว

ชินต์ถอนหายใจแล้วเดินไปขึ้นรถโดนไม่เรียกฉัน แต่ฉันก็หน้าด้านมากพอที่จะตามเขาไปและขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับ เขาหันมามองฉันแต่ก็ไม่ว่าต่อว่าอะไร

“นี่มันอะไรเหรอ?”

“อย่าเล่นดิ” ชินต์ตีข้อมือฉันเบาๆ เมื่อฉันหยิบซองเอกสารของเขาขึ้นมาดู

เขาแย่งมันไปจากมือฉันแล้วโยนไปไว้ที่เบาะหลังรถเหมือนไม่อยากให้ฉันรู้ว่าข้างในซองนั้นมันมีอะไร ฉันเองก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องงานของเขาหรอก ไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้นอยู่แล้ว

เขาเริ่มออกรถและขับไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมายเพราะฉันบอกเขาว่าฉันไม่อยากกลับห้อง

ฉันยังไม่พร้อมที่จะไปเจอหน้าพี่คิณณ์ ไม่รู้จะมองหน้าเขายังไง ถามว่าเสียใจมั้ยบอกเลยว่าเสียใจมากแต่มันก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากแกล้งโง่ต่อไป

ฉันไม่อยากให้คนที่บ้านมาสมน้ำหน้าทีหลังว่าเลือกที่จะไปแล้วยังมีหน้ากลับมาอีก ยอมรับนะว่าฉันมันโง่ที่จะยอมโดนหลอกแบบนี้แต่มันเป็นเพราะฉันรักเขาไงถึงได้ยอมโง่อยู่แบบนี้

ชินต์พาฉันขับรถเล่นเมื่อเห็นว่าฉันไม่อยากกลับห้อง ฉันนั่งอยู่ในรถเงียบๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวจนกระทั่งแก้มของฉันสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากมือของอีกฝ่ายที่เอื้อมมาจับใบหน้าฉันเอาไว้

ฉันหันไปมองก็เห็นว่าชินต์มองฉันอยู่ก่อนแล้ว สายตาที่เขามองจ้องฉันมันเหมือนว่าเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่สามารถพูดมันออกมาได้

เราสองคนมองสบตากันก่อนที่ใบหน้าของชินต์จะเลื่อนเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ และก่อนที่ปากของเราจะโดนกันสติฉันก็กลับเข้าร่าง

ฉันดันหน้าอกของชินต์เอาไว้ทำให้ปลายจมูกของเราชนกันพอดี การที่เขามาทำแบบนี้กับฉันมันทำให้หัวใจตอนนี้มันเริ่มเต้นแรงขึ้นมาซะอย่างนั้น

“จะจูบฉันเหรอ?” ฉันถามออกไปตรงๆ

เวลาที่ฉันอยู่กับชินต์ฉันเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด และฉันก็ไม่เคยอายด้วยเวลาที่จะพูดเรื่องแบบนี้กับเขา

อาจจะเป็นเพราะว่าเราสองคนสนิทกันมานานก็ได้ สนิทกันมากชนิดที่ว่ามองตาก็รู้ใจ แต่นั่นมันก็เมื่อก่อนแล้วล่ะตอนนี้ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

ชินต์ผละออกจากฉันทันที เขากลับไปนั่งที่เดิมพร้อมพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรง เห็นอย่างนั้นฉันก็พอจะเดาออกว่าเมื่อกี้เขาคุมตัวเองไม่อยู่

น่าแปลกนะที่จู่ๆ เขาก็เกิดอยากจูบฉันขึ้นมา ทั้งที่ปากก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับฉันเลย แล้วที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแสดงออกว่าคิดอะไรเกินเลยกับฉัน

เมื่อก่อนเขาอาจจะแสดงออกนะว่าคิดยังไงกับฉัน เพราะเขาดูแลฉันเป็นอย่างดีมาตลอด ตามใจฉันทุกเรื่อง

แต่พอเขาไปทำงานให้พ่อนั่นแหละคือวันที่เขาเปลี่ยนไปและไม่ใช่ชินต์คนเดิมอีกต่อไป

“ขอโทษ” คนตรงหน้าพูดแค่นั้นแล้วหันไปขับรถต่อ

ฉันมองทางข้างหน้าที่ไม่คุ้นเคยเพราะไม่เคยได้ออกมาที่ไกลๆ แบบนี้สักที พี่คิณณ์ไม่เคยพาฉันไปไหนมาไหนหรอก เพราะเขาเอาเวลาที่ว่างไปทุ่มเทให้กับงานจนหมดน่ะสิ

แต่ฉันก็ไม่เคยไปต่อว่าเรื่องงานของเขาเลยเพราะฉันเข้าใจว่าที่เขาต้องทำงานหนักก็เพื่อฉัน แต่ก็อาจจะมีบ้างที่แอบน้อยใจที่เขาไม่ได้ให้ความสำคัญฉันเท่าที่ควร

ไลน์!

เสียงข้อความไลน์มือถือฉันดังขึ้นพอหยิบขึ้นมาดูถึงได้รู้ว่าเป็นพี่คิณณ์ที่ส่งมา พอเห็นชื่อพี่คิณณ์ฉันก็ไม่อยากจะเปิดอ่านเท่าไหร่เลย เพราะฉันรู้ไงว่าเขาจะส่งมาว่าอะไร

ก็คงไม่พ้นคำขอโทษอีกตามเคยที่มารับฉันไม่ได้ สายเกินไปแล้วมั้งที่มาบอกเอาตอนนี้

ตอนที่ฉันกลับมาเองได้แล้ว แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังอยากจะรู้ว่าเขาจะแก้ตัวให้ตัวเองว่ายังไงเหมือนกัน

ชินต์เหลือบหางตามามองมือถือของฉันที่เปิดไลน์ค้างไว้ แต่เขาก็คงไม่เห็นหรอกว่าใครส่งเข้ามา

AKIN_KINN : ลิซขอโทษนะวันนี้พี่ไปรับไม่ได้

AKIN_KINN : เพื่อนพี่มีปัญหานิดหน่อยน่ะต้องอยู่เคลียร์ก่อน

AKIN_KINN : กลับถึงห้องแล้วไลน์มาบอกด้วยล่ะ

AKIN_KINN : เป็นห่วง

เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ไม่มีผิดพี่คิณณ์จะต้องส่งมาบอกว่ามารับฉันไม่ได้เพราะเขาไปรับผู้หญิงคนอื่นแทนฉันแล้ว

แล้วไอ้ที่บอกว่าเพื่อนมีปัญหาคงไม่ใช่แล้วล่ะฉันคิดว่าน่าจะเป็นเขามากกว่าที่มีปัญหากับผู้หญิงของเขา

คนที่ฉันไว้ใจมากอย่างพี่คิณณ์ทำไมต้องมาทำอะไรลับหลังฉันแบบนี้ด้วย แล้วแบบนี้ฉันจะกล้าไว้ใจใครได้อีกล่ะ ความรู้สึกที่มันเสียไปแล้วมันเอากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรือเปล่า

ฉันเลือกที่จะไม่ตอบกลับและปิดเครื่องเพื่อหนีปัญหาที่น่าเบื่อพวกนี้ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เสียใจในสิ่งที่เขาทำนะ

ฉันแค่อยากรู้ว่าเขาจะหลอกฉันไปถึงเมื่อไหร่ และฉันเองก็อยากรู้ด้วยว่าตัวเองจะอดทนได้อีกนานแค่ไหนเหมือนกัน

ถ้าเกิดว่าฉันจะทำเหมือนที่เขาทำบ้างฉันจะผิดบ้างหรือเปล่านะ เพราะฉันก็อยากให้เขารับรู้ความสึกของฉันตอนที่โดนเขาหลอกเหมือนกัน

“แฟนมาขอคืนดีงั้น?” ไอ้น้ำเสียงเหมือนพูดประชดนี่อะไรของเขาเนี่ย

เกิดหวงฉันขึ้นมาอย่างนั้นเหรอ แล้วถ้าพี่คิณณ์จะมาขอคืนดีกับฉันจริงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องของเขานี่ มันเป็นเรื่องของเราสองคนที่คนอย่างเขาไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่งด้วย

เขาเป็นคนบอกฉันเองนะว่าเขาไม่ได้ต้องการฉันแล้วเพราะงั้นฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน

“ยุ่ง”

“จะไปไหนต่อป่ะฉันต้องกลับแล้ว”

ชินต์ละสายตาจากถนนหันมามองหน้าฉันเล็กน้อย เขาคงไม่อยากจะอยู่กับฉันต่อแล้วสินะ ก็เข้าใจอยู่หรอกว่าคนที่มันหมดใจต่อกันแล้วมาอยู่ด้วยกันแบบนี้ก็ต้องอึดอัดเป็นธรรมดา

และที่ฉันตามเขามาฉันก็แค่ก็ไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวเท่านั้นเองแหละ แล้วไอ้ที่บอกว่าจะเอาคืนเขาอะไรนั่นน่ะฉันก็ได้แค่คิดเพราะเอาเข้าจริงฉันก็ไม่กล้าทำร้ายเขาหรอก

ฉันมองไปทางข้างหน้าก็เห็นว่ามีห้าง เลยบอกให้ชินต์จอดให้ฉันลงตรงนั้นเพราะตอนนี้ฉันยังไม่อยากกลับ

ฉันจะเดินจนกว่าห้างจะปิดแล้วจะนั่งรถแท็กซี่กลับเอง แต่เขาก็ไม่ยอมให้ฉันทำอย่างนั้น เขามองหน้าฉันเหมือนเขาโกรธที่ฉันคิดที่จะกลับเอง

เพราะตอนนี้มันก็เริ่มมืดแล้วถ้าเขาปล่อยฉันทิ้งไว้ที่นี่แล้วเกิดอะไรขึ้นกับฉันพ่อก็จะโทษว่าเป็นความผิดของเขาที่ดูแลฉันไม่ดี

“ฉันจะไปส่งเธอที่ห้องแล้วเธอต้องเข้าห้องห้ามออกไปไหน ถ้าขัดคำสั่งฉันจะ...”

“...”

“ฉันจะลากเธอกลับบ้านแล้วล่ามโซ่ขังเธอเอาไว้ในห้อง”

“กล้าเหรอ?”