EP : 5

1521 Words

“พี่ว่า...พี่ไปส่งเราตอนนี้เลยดีกว่า” จบคำพูดนั้นของพี่เซนส์พี่เขาก็พาฉันขึ้นรถของเขามาเลยโดยที่ฉันก็อิดออดด้วยความเกรงใจนิดหน่อยแต่สุดท้ายก็ยอมให้พี่เขาไปส่งแต่โดยดี อิอิ คนที่ชอบอาสาไปส่งไปกันสองต่อสองขนาดนี้จะรออะไรล่ะไม่ไปก็บ้าแล้ว แต่อย่าให้เจ้พิงค์กับเฮียฟลุ๊ครู้เด็ดขาดไม่งั้นโดนดุแน่นอน “แถวนี้นักศึกษาอยู่เยอะรึเปล่า” “เยอะค่ะ ใกล้มหาลัยเลยอยู่กันเยอะ” สนใจมาอยู่แถวนี้ไหมล่ะคะแต่ต้องอยู่ด้วยกันนะ อิอิ “ครับ” ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด ...อชิ “เพื่อนโทรมาน่ะค่ะ ขอตัวรับก่อนนะคะพี่เซนส์” “อื้ม ตามสบายเลย” ติ๊ด! “ว่า” (อยู่ไหนวะ กูกับไอ้ฟิวส์ออกมาหารอบร้านแล้วไม่เจอเลย) “กลับแล้ว” (ฮะ?) “โทษทีไม่ได้บอก ใกล้ถึงหอแล้วล่ะ” (กลับยังไงวะ) “พี่มาส่ง จะถึงแล้วเนี่ย ทำอะไรกันอยู่ล่ะเมากันรึเปล่า” (ตามหามึงนี่ไงปี จะกลับทำไมไม่บอกกันวะคนห่วงก็ห่วงนะเว้ย) รู้สึกผิดเลยที่ไม่ได้บอกเพื่อน อย่างน้อยส่งข้อความบอกสักนิดก็น่าจะดีแต่มันไม่ทันแล้วไง “แหะ ๆๆ ลืมบอกน่ะ แต่เดี๋ยวก็ถึงแล้วไม่ต้องห่วงนะเที่ยวกันต่อเลย” (อืม ถึงแล้วก็โทรบอก) “อื้อ ขับรถกลับกันดี ๆ ล่ะ บอกไอ้ฟิวส์ด้วยห้ามเมาเดี๋ยวอันตราย” (อืม) ติ๊ด! อชิมันโกรธรึเปล่านะ เฮ้อ! ช่างเหอะพูดมากเดี๋ยวจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่ “แฟนเหรอ” “คะ?” “พี่ถามว่าแฟนเราโทรตามเหรอ” “เปล่าค่ะ ปีไม่มีแฟนเมื่อกี้เพื่อนสนิทโทรมาหาน่ะค่ะ” “อ่อ” เขาพยักหน้ารับแล้วก็ขับรถต่อ ฉันอยากคุยกับพี่เซนส์แต่พอได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองจากคนคุยเก่งก็กลายเป็นคุยไม่เก่งซะงั้น ได้แต่รอให้พี่เขาชวนคุยซึ่งพี่เขาก็คุยบ้างแค่นิด ๆ หน่อย ๆ จะถึงแล้วนะพี่เซนส์ ไม่คิดจะชวนคุยชวนพูดอะไรที่มันดูสานสัมพันธ์ได้หน่อยเหรอคะ “หิวอะไรรึเปล่า” “ไม่ค่ะ ปีไม่ค่อยกินอะไรตอนดึก” “กลัวอ้วนรึไงเรา” น้ำเสียงฟังเหมือนเอ็นดูฉันจังเลย >////////////< ติ๊ด! “ฮัลโหล” ฉันกดรับสายพร้อมกับเสียงสองเสียงสามที่เปล่งออกไป (พี่ถึงร้านไอ้ฟลุ๊คแล้วนะ) “พี่เซนส์เหรอคะ” จำเสียงได้แต่แอ๊บไม่รู้ก่อนสิคะ (อื้ม จำเสียงพี่ไม่ได้รึไงเราเพิ่งแยกกันเมื่อกี้เองนะ) “แหะ ๆๆ ขอโทษค่ะ ถึงแล้วปีก็สบายใจค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะพี่เซนส์ที่มาส่งปี” (ไม่เป็นไร จะปล่อยเรานั่งเซ็งรอเพื่อนอยู่ข้างนอกทั้งที่หมดสนุกแล้วได้ไงจริงไหม) “ค่ะ ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ แล้วนี่พี่เซนส์จะดื่มต่อเหรอคะ” (เปล่า ผับปิดพอดีเดี๋ยวพี่แค่มารอรับน้อง) “รอรับน้อง?” (อื้ม รอรับน้องกลับบ้าน) พี่เซนส์ไม่มีน้องไม่ใช่เหรอฉันว่าฉันก็พอจะสืบมาละเอียดแล้วนะ “ค่ะ ถ้างั้นขับรถกลับบ้านดี ๆ นะคะดึกแล้ว เวลานี้คนเมาเยอะด้วย” ถึงจะสงสัยแต่ไม่ใช่มารยาทที่จะถามจริงไหมล่ะ (โอเค เดี๋ยวพี่รอน้องออกมาก็กลับแล้วล่ะ เราก็นอนพักผ่อนเถอะมันดึกแล้ว) “ค่ะ” ไม่อยากวางสายเลยทำไงดี (อื้ม ถ้างั้นพี่วางแล้วนะ) “...ค่ะ” ฉันตอบช้าแต่ก็ตอบนะ ตอบแล้วก็รอให้เขาวางสายเอง (...) “...” ทำไมไม่วางสายสักทีหรือว่าพี่เขารอให้ทางนี้เป็นคนวางก่อน แต่ไม่เอาหรอกให้เขากดวางเองดีกว่า (ปีใหม่) “คะ” หลังจากต่างฝ่ายต่างเงียบไปหลายวินาทีเพื่อรอให้อีกฝ่ายวางสายพี่เซนส์ก็เป็นคนเรียกชื่อฉันขึ้นมา (พี่นึกว่าเราวางโทรศัพท์แล้ว) “ปี...รอพี่เซนส์วางก่อนค่ะ” (อ่อ) “ค่ะ” สั่น ๆ เนอะปีใหม่ทั้งที่ปกติเวลามีคนมาจีบไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย รีบกดวางเองด้วยซ้ำ แต่...ลืมไปว่านี่เขาไม่ได้เข้ามาจีบ -_-! (โอเคถ้างั้นพี่วางแล้วนะ) “ค่ะพี่เซนส์” (...) “...” ทำไมยังไม่วางอีกล่ะ (ปีใหม่) เหตุการณ์เกิดขึ้นเหมือนเมื่อกี้คือเขาบอกว่าจะวางแล้วต่างฝ่ายก็ต่างเงียบไปไม่มีใครกดวางสายก่อนที่เขาจะเรียกชื่อฉันอีกครั้งคราวนี้ใจฉันเต้นมาก ลุ้นไงไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร “คะพี่เซนส์” (พี่ว่าเราสองคน...หาเวลาว่างไปกินข้าวกันดีไหม)

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more