ลี่หยาง เร่งฝีเท้าเข้ามาในตำหนักร้อยดาวด้วยความเร่งรีบ หว่านหนิงจัดเครื่องเสวย บนโต๊ะลี่หยางสวมกอดจากด้านหลัง แนบแน่น
“หว่านหนิง ข้าถูกบีบบังคับอีกแล้ว”หว่านหนิงยังไม่หันหน้ามารอยยิ้มฉาบทาบนใบหน้า ทอดเสียงอ่อนโยนปลอบประโลม
“เรื่องใดกัน”
“ฮองเฮาต้องการให้ข้า แต่งชายารอง”หว่านหนิงหันหน้ามาสบตาคนร่างสูงที่ เอาแต่กอดอยู่อย่างนั้น
“องค์ชายอยากมีชายารองหรือไม่”
“ข้า ไม่ต้องการใครนอกจากเจ้าหว่านหนิง และไม่มีทางให้ใครมาอยู่ตำหนักร้อยดาวของเรา”หว่านหนิงอมยิ้ม
“องค์ชาย เลิกกังวลได้แล้ว หากองค์ชายอยากมีชายารองหว่านหนิงไม่เคยขัดข้องหว่านหนิงรู้ว่าองค์ชายรักหว่านหนิงเพียงใด แต่หากว่าชายารองจะทำให้องค์ชายมีความเป็นอยู่ในวังหลวงมั่นคงขึ้นกว่าเดิมหว่านหนิงก็ไม่ขัดขวาง แต่หากว่าองค์ชายไม่อยากจะมีชายารอง หว่านหนิงจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้ชายารองเข้ามาในตำหนักร้อยดาว”ไม่พูด แต่กับกดริมฝีปากบนปากนุ่
