AMBER’S POV
“Can you teach me how?” Sa gawi ng pagkakasabi niya, alam kong ibang bitaw ang nais niyang sabihin. Napatitig ako sa mga mata niya, bakas sa mga iyon ang nararamdaman niya, they are lonely and in pain. His stares made me focus on him. Kay daming tao ngunit tila siya lang nakikita ko. Kay ingay at kay lakas ng tugtug ng musika but I was till able to hear him kahit na halos bulong na lamang ang mga iyon.
“Because I don’t know how to stop this feeling, Amber. If only I can.” Tila nahihirapan niyang sambit at ‘di ko alam kung bakit naapektuhan ako sa nararamdaman niya at sa nakikita ko sa mga mata niya. Mahinang napabuntong hininga ako. Saglit na nag-alis ako ng tingin, iniisip ang bibitawang mga salita.
“It’s so easy to let go, Kian. Acceptance. Tanggapin mo lang na kailanman
