Love at Second Night (Wild Nights Series #1) FREE TO READ

CHAPTER 20

Tell me what I have to do tonight

'Cause I'd do anything to make it right

Let's be us again

Dala ng pinagsamang kalasingan at kahibangan ay wala sa sariling napatitig ako sa mukha ni Andrew. Hindi ko malaman kung papaanong nangyaring pagkabukas nito ng radyo na naroon sa bedside table ay iyon kaagad ang bumungad sa pandinig namin.

Hindi ko mawari ngunit tila sakto, o sadyang mapaglaro lang ang tadhana at masyadong natutuwa na paglaruan kaming dalawa ni Andrew. O baka naman planado ito ni Drew, pero paano? Well, hindi ko rin alam.

I'm sorry for the way I lost my head

I don't know why I said the things I said

Let's be us again

Let's be us again by Lonestar? Hindi maiwasan na mamutawi ang kakaibang kiliti sa puso ko, animo'y may isang kamay ang humaplos doon at napawi ang lahat ng dinaramdam ko. Lahat ng mga hinanakit at pasakit ko ay biglang naglaho.

Here I stand

With everything to lose

And all I know is I don't want to ever see the end

Baby please, I'm reaching out for you

Won't you open up your heart and let me come back in

Let's be us again

Sa ilang minutong nagdaan ay pareho lang kaming natahimik ni Andrew, nakalimutan na yata namin ang kaninang ginagawa at tanging paninitig na lang sa isa't-isa ang nagagawa kung kaya ay tanaw ko sa dalawang mata nito ang sinseridad.

Kung hindi ko nga lang marahil kilala kung sino ang nagmamay-ari ng kantang iyon ay baka naisip ko nang ginawa iyon ni Andrew para ialay sa akin. Bawat letra ay saktong-sakto sa kung ano ang nangyayari sa aming dalawa.

Sa bawat ibig sabihin nito ay iyon din ang pakiusap ng damdamin ko at sa oras na iyon ay totoong nagkaisa ang mga puso namin. Nagkasundo ang mithi namin at nanaig ang dating pagmamahal sa isa't-isa.

"Oh, us again," magkasabay pa naming banggit para sabayan ang kanta.

Pareho kaming napangiti, kung nakakatunaw nga lang din siguro ang paninitig ay baka kanina pa ako nalusaw. Lubog na lubog ako sa kung paano ako pagmasdan ni Andrew ngayon na tipong ako na ang pinakamagandang babae sa buong mundo.

Look at me, I'm way past pride

Isn't there some way that we can try

To be us again

Even if it takes a while

I'll wait right here until I see that smile

That says we're us again

Mayamaya lang nang muling dumukwang si Andrew upang ilapit ang kaniyang mukha sa akin, kapagkuwan ay walang paatubiling inangkin ang labi ko na mabilis ko namang sinuklian ng bukal sa puso.

Puno iyon ng pagdahan-dahan, tila ba natatakot ito na masaktan ako o mas magandang sabihin na ninanamnam nito ang bawat pagdaan ng segundo na kami lang ang magkasama at parehong nagkakaintindihan.

Here I stand

With everything to lose

And all I know is I don't want to ever see the end

Baby please, I'm reaching out for you

Won't you open up your heart and let me come back in

Let's be us

Unti-unti ay mas niyapos ko ang mga braso sa kaniyang batok, ayoko siyang pakawalan dahil pakiramdam ko ay siya na rin ang naging hangin ko na kapag nawala ito ay literal akong hindi mabubuhay.

Ngayon ko masasabi na hindi ko kaya nang wala si Andrew. Palagi ako nakadepende sa sarili ko, pero sa pagkakataong iyon ay naramdaman kong kailangan ko rin ng kalinga at pagmamahal ni Andrew.

Gusto kong ikulong ang sarili kay Andrew, gusto kong ipagpatuloy ang buhay na kasama siya. Hindi lang ng isang taon, tatlo o lima. Gusto ko habambuhay, kung mamatay man din ako para sa kaniya— I'll go for it.

Nagkamali na ako ng isang beses, kaya gusto kong bumawi ngayon. Ayoko nang maging duwag at takot sa mga agam-agam ko, gusto kong patunayan na iyong pagmamahal ko ay hindi lang dahil kailangan siya ng anak ko.

Baby baby what would I do

I can't imagine life without you

Sa pagitan ng paghahalikan namin ni Andrew ay napangiti ako, ilang sandali pa nang mula sa pagiging marahan at banayad ay unti-unti rin iyong naging mapusok at mapaghanap. Ganoon pa man ay walang pag-aalinlangan na pinapantayan ko ang kapusukan nito.

Here I stand

With everything to lose

And all I know is I don't want to ever see the end

Baby please, I'm reaching out for you

Won't you open up your heart and let me come back in

Dahan-dahan pa ay ibinuka nito ang dalawang hita ko gamit ang kaniyang binti, rason para lamigin ang kabuuan ko ngunit naging maagap naman siya at kaagad akong dinaluhan ng kaniyang p*********i nang dumampi iyon doon.

"Ahh!" mahinang ungol ko, kasabay nang pag-ahon nito mula sa pagkakadagan sa akin.

Hindi pa man din ako nakakabawi sa kaninang pagsisid niya kung saan ramdam ko pa rin ang natuyong katas ko sa pagitan ng mga hita ko, heto at malalasap ko na naman ang langit na minsan ko ring hinanap.

Dumausdos ang paningin ko sa kaniyang leeg, tanaw ko roon ang hirap niyang paglunok pati ang pagtataas-baba ng kaniyang adams apple. Pababa pa sa dibdib nito kung saan bakas doon ang ilang butil ng pawis.

Pababa pa lalo sa v-shape nito at sa abs niyang tila nang-aakit. Sa mga kamay nitong mahigpit na hawak-hawak ang magkabilaan kong hita bilang suporta at sa naghuhumindig nitong sandata na handa nang lumusong sa giyera.

Oh, here I am

I'm reaching out for you

So won't you open up your heart and let me come back in

Let's be us again

"Oh, let's be us again." Dinig kong pahayag ni Andrew dahilan para mag-angat ako ng tingin dito, saka pa napakurap-kurap.

Hindi ko man malaman kung tanong ba iyon, pero bilang pagsang-ayon ay ilang ulit akong tumango kung kaya ay napanood ko ang pagngisi niya. Sa pagtatapos ng kanta ay ang unti-unti kong pagpikit nang maramdaman ko ang dahan-dahang pag-ulos ni Andrew.

"Ohh..."

Hindi ko na rin napigilan at kusang lumiyad ang balakang ko upang salubungin ito ngunit siya namang pigil nito sa akin at ipinirmi ako sa pagkakahiga ko. Mas gusto ni Andrew ang magtrabaho nang mag-isa, kaya ay hinayaan ko na rin ito.

"Oh, my God! Andrew!" ungol ko nang halos mapuno ng kaniyang sandata ang p********e ko. "Ah! f**k! Ah!"

Naturingan man akong may anak na, pero hindi maipag-aakila ang nanunuot na sakit sa bawat pagpasok ni Andrew. Hindi ko rin naman masisisi, it's been a year— ten years to be exact, kaya tila nabibitak ang hiyas ko.

Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko upang pigilan ang sarili sa mas malakas kong pag-ungol, wala pa sa huwisyo nang mapakapit ako sa unan nang sunud-sunod na gumalaw si Andrew sa ibabaw ko.

"s**t! f**k, Andrew! Ahh! Ah! f**k!" sunud-sunod kong ungol nang magmula sa sakit na naramdaman ko ay napalitan din iyon nang hindi maipaliwanag na kiliti.

Bolta-boltaheng kuryente ang dumaloy sa bawat ugat ko, rason para magliyab ang nag-iinit kong katawan. Para lang din kaming naglalaro ni Andrew sa dagat ng apoy kung saan pareho pa kaming masaya.

Hindi maitatanggi ang pagbalatay ng sarap sa mukha ko, panay pa ang pagtirik ng dalawang mata ko at ang ilang beses na pag-awang ng labi ko sa tuwing naisasagad ni Andrew ang kaniyang p*********i sa akin.

Pabilis nang pabilis na animo'y may hinahabol ito, rason para hindi magkamayaw ang pagririgodon ng puso ko sa malakas nitong pagtibok. Kasabay nang paghihingalo ng paghinga ko sa kawalan ko ng hangin.

"My, God! Andrew! Ahh!" muli kong ungol na hindi na alam kung saan pa babaling.

Ilang minuto pa ang nagdaan, ang mga ungol at halinghing ko ang siyang pumupuno sa apat na sulok ng kwartong iyon hanggang sa may mamuo ulit sa puson ko. Kasunod nang malakas kong paghiyaw ay ang magkasabay naming pagsabog ni Andrew.

"f**k, that was good, Elsa," papuri ni Andrew bago bumagsak sa ibabaw ko.

Padausdos itong napahiga sa gilid ko habang yakap-yakap niya ang baywang ko, damang-dama ko naman sa leeg at balikat ko ang marahas niyang paghinga na pinapantayan ang kakapusan ko ng hininga.

Sa nangyari ay tila dumoble ang kalasingan ko, idamay pa na masyadong mabigat ang talukap sa parehong mata ko kung kaya ay hindi ko na nasundan pa ang mga nangyari. Namalayan ko na lang din ang unti-unti kong pagpikit.

Kinabukasan nang maalimpungatan ako dahil sa nangangawit kong batok dahilan para mahawakan ko iyon at maiging hinilot habang nananatili pa ring nakapikit. Sunod kong naramdaman ay ang pagsakit ng balakang ko.

Bahagya akong umangat sa pagkakahiga ko at iyon naman ang pinagtuunan ko ng pansin, gamit ang isang kamay ay may diin kong minasahe ang likod at balakang ko na para bang ilang taon akong nakipagsapalaran sa buhay.

Fuck. Ano bang nangyayari sa akin? Tumatanda na yata ako at nirarayuma na ako, dinaig ko pa iyong construction worker sa iniinda ng katawang lupa ko na para bang may nakadagan sa akin ngayon na hollow blocks.

"Ahh!" ungot ko nang marinig ko ang ilang pagtunog sa balakang ko, tipong ano mang oras ay makakalas na ang mga buto ko sa kinalalagyan nito.

Ano bang ginawa ko kagabi? Nagbuhat ba ako ng sampung kilong dumbbell? O baka naman nasagasaan ako ng ten wheeler truck? Mahina kong sinapok ang ulo upang alugin iyon at baka sakaling mabalik ako sa tamang pag-iisip.

Mayamaya lang nang unti-unti kong imulat ang dalawang mata, sa pagkakatihaya ko ay una kong nabungaran ang wall clock kung kaya ay natanto kong pasado alas siete na ng umaga. Sa lambot ng kinahihigaan ko ay literal na napasarap ang tulog ko.

Siya namang paghinto ko sa ginagawa at animo'y natuod nang mas matanto kong wala ako sa sarili kong bahay. Halos maliyo ako nang mabilis na umikot ang paningin ko sa kabuuan ng nasabing kwartong iyon.

Bukod sa puting pintura ng dingding ay nahaluan iyon ng kulay itim, mula sa mga muwebles at ilang pigurin na naka-display sa paligid. Ang kurtinang itim din ay nakatabon sa malaking bintana.

Rason naman para hindi ko mahagilap ang araw sa labas. Nangunot ang noo ko, saka naman ako napalingon sa kabilang gawi ko na sana ay hindi ko na ginawa dahil kamuntikan nang humiwalay ang kaluluwa ko sa katawan ko.

"Ahhh!" malakas kong sigaw nang makita ang mukha ni Andrew na siyang nakaharap sa pwesto ko na para bang kanina pa ito nakamasid sa akin.

Maagap niyang tinakpan ang kabilang tainga nito, nangingiti lang siya habang ayaw alisin ang mapanuri at tila nang-aakit niyang tingin sa akin. Samantala ay para na talaga akong hihimatayin sa reyalisasyong nangyayari.

"Bakit ka nandito?" singhal ko sa pagmumukha nito ngunit mas ngumiti lamang siya.

"Hindi ka si Chloe para magpanggap na walang naalala dahil sa kalasingan. C'mon, Elsa, ako lang 'to— si Andrew na nilasap mo kagabi—"

"Pu—putang— Andrew!" muli kong sigaw, kalaunan nang humagalpak ito ng tawa.

Dali-dali ko pang dinungaw ang katawan sa ilalim ng kumot at doon ay nakitang wala nga akong saplot ni isa, maski man lang ang bra o panty ay walang natira. Mabilis pa sa kidlat na tinakpan ko ang sarili at iniangat ang kumot hanggang sa taas ng dibdib ko.

Napakurap-kurap ako, tila pa landslide na nag-materialize sa utak ko iyong nangyari kagabi. I mean— mga nangyari dahil hindi lang isa, dalawa, tatlo o apat na beses may nangyari sa pagitan naming dalawa ni Andrew.

Kung ano man din ang eksaktong bilang ay hindi ko na malaman pa, kaya ba ganoon na lamang manlanta ang katawan ko? Damang-dama ko iyong pagkamanhid, ganoon pa man ay nararamdaman ko naman ang pagpintig at ang pagkirot sa p********e ko.

Mas lalo lang din nanlaki ang mga mata ko, maging ang bibig ko ay kulang na lang na pasukan iyon ng langaw sa sobrang pagkakanganga ko. Ilang santo na rin ang nabanggit ko at gusto ko pang sampalin ang sariling pisngi.

Totoo ba 'to? Another f**k para sa umagang iyon, like paano? Bumigay ako? Napalatak ako sa hangin, kasabay nang maanghang kong pagtawa na animo'y isang takas sa mental hospital na mas nababaliw pa.

"Isa pa, bahay ko ito kung kaya ay nandito ako," dagdag ni Andrew nang manatili akong tahimik habang kinakalkula pa kung ano ba ang sasabihin ko.

Muli ay pinasadahan ko ng tingin ang apat na sulok sa kwartong iyon at masasabi kong ito na yata pinakamagandang kwarto na nakita ko sa tanang buhay ko, pero kung sabagay ay ngayon lang din ako naglagi at nakitulog sa ibang bahay.

Ngunit hindi ko inakala na magiging ganito kaganda ang bahay ni Andrew, kung hindi ako nagkakamali ay akala kong sa isang fiver star hotel ang napasukan namin kagabi na nirentahan niya.

"Dito ako pinatira ni Sir Melvin sa A&D Tower ni Leo nang kunin niya ako bilang secretary niya," ani Andrew nang marahil ay mabasa nito ang itinatakbo ng utak ko.

Tango lang ang naging tugon ko, kalaunan nang bumangon din ako sa pagkakahiga ko habang akap-akap ang kumot sa dibdib ko. Naalala kong may pasok pa pala ako ng alas otso, hindi pwedeng ma-late ako dahil isang linggo rin ang naging pahinga ko.

Baka tuluyan na rin akong mapalayas sa Dela Vega Publishing House kapag nangyaring um-absent pa ako. Mayamaya lang nang bumukas ang pinto sa kwarto, rason para maagap akong nagtalukbong.

"Papa!" Dinig kong boses— boses na hindi ko man makita ay nakatatak na sa pandinig at utak ko, roon ay kaagad ko ring inalis ang kumot.

"Annalisa?" bulalas ko habang hindi makapaniwalang pinapanood ang paglapit niya sa gawi namin ni Andrew.