“ไอ้คนเลว ปล่อยฉัน”
ชาครียาไม่รู้ว่าตัวเองทำตามที่พ่อเลี้ยงกฤตย์เยาะหยันมาหรือเปล่า แต่เธอก็ข่มความอายจากการถูกเยาะหยันด้วยการกางปีก กระโจนเข้าใส่พ่อเลี้ยงกฤตย์อีกรอบ
“แหม! กระโจนเข้าหาแบบนี้แสดงว่าต้องการให้ผมลงโทษมากกว่าแค่บทปฐมฤกษ์ใช่ไหมชาครียา”
“ฉันจะควักลูกตาของคุณออกมา จะฉีกปากเน่าๆ ของคุณให้ถึงใบหู”
ใบหน้าคมเข้มแหงนขึ้นหัวเราะร่วนเสียงดังไปทั่วบริเวณ “ฮ่าๆๆ เหมือนกำลังได้ยินเรื่องตลกยังไงยังงั้นเลยชาครียา”
“เชิญหัวเราะไปเลย สักวันฉันจะควักลูกตาของคุณออกมาให้ได้”
“ฟังแล้วมันน่าตื่นเต้นมากเลยนะชาครียา ผมแทบทนรอเวลานั้นไม่ไหวแล้ว”
พ่อเลี้ยงกฤตย์ประชดเสียงลอดไรฟัน พร้อมกันนั้นก็ลากร่างบางระหงตรงไปยังรถยนต์ของตัวเอง
“คุณจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ได้กับคุณ”
“นั่นเป็นสิ่งที่ผมจะตัดสินใจว่าจะให้คุณไปหรืออยู่ แต่ที่แน่ๆ คือคุณต้องไปกับผมเดี๋ยวนี้”
ขณะพ่อเลี้ยงกฤตย์พยา
