ชาครียายอมขึ้นรถอย่างไม่มีทางเลือก เพราะอย่างน้อยเข้ามานั่งในรถยังปลอดภัยกว่าให้เธอไปเดินท่อมๆ อยู่ท่ามกลางแม่วัวตัวใหญ่นับสิบๆ ตัว ซึ่งหากนับให้ดีๆ แล้วมีแม่วัวเกือบครึ่งร้อยกำลังเลาะเล็มหญ้าอยู่กลางทุ่งกว้าง
“หน้าที่ของฉันคือล้างคอกวัวใช่ไหม”
“ใช่ ตอนกลางวันล้างคอกวัว ส่วนตอนกลางคืนก็อยู่บนเตียงเป็นเมียล้างหนี้ให้กับผม”
ชาครียาเจ็บซ่านไปทั้งกายใจ ใบหน้างามหันมาจ้องมองพ่อเลี้ยงเขม็ง ก่อนจะตัดใจเอ่ยถามในประโยคที่เธอเองก็ไม่นึกว่าจะกล้าถามออกมา
“คุณจะให้ค่าตัวฉันครั้งละเท่าไร”
“ฮ่ะ! อะไรนะ” คราวนี้เป็นพ่อเลี้ยงกฤตย์ที่เค้นเสียงถามค่อนข้างดังด้วยความงุนงง
“ฉันถามคุณว่าจะให้ค่าตัวฉันครั้งละเท่าไร”
ชาครียาถามย้ำอีกครั้ง พยายามข่มความอาย ข่มความอดสูและความเจ็บปวดไว้ข้างในใจ
“นี่กำลังคิดจะขายตัวให้กับผมงั้นหรือ” พ่อเลี้ยงกฤตย์ถามเสียงห้วน ดวงตาฉายแววโกรธกับความคิดของชาครียา
“ใช่
