พ่ายรักยายตัวแสบ

บทที่ 3

อยากทานอะไรก็สั่ง เขาพูดกับฉันแค่นั้นก่อนจะก้มลงดูเมนูในมือต่อ เมื่อพนักงานคนเดิมมารับออเดอร์ เขาก็สั่งอาหารที่เขาจะทาน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองฉัน

แล้วเธอจะเอาอะไร? พร้อมกับปิดเมนูในมือยื่นคืนให้กับพนักงานสาว

เอออ..ฉันเอาสปาเก็ตตี้คาโบนาร่ากับปีกไก่นิวโอลีน และน้ำแตงโมปั่นค่ะ เมื่อฉันสั่งเสร็จก็ยื่นเมนูให้กับพนักงานเก็บ

ระหว่างรออาหาร ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขาหรอก เพราะขี้เกียจพูด ก็คนมันไม่รุ้จะพูดอะไรไง แต่ถ้าเมาก็คนละแบบละนะ^^

ตอนนี้จึงได้แต่นั่งไถโทรศัพท์ดูอะไรไปเรื่อยเปื่อยข้ามเวลา ไม่นานอาหารก็มาเสริฟ ฉันนั่งทานของที่สั่งมาเงียบๆ เขาเองก็นั่งทานเงียบๆเหมือนกัน

"รับผิดชอบคำพูดเธอด้วย" ฉันคิดจริงจังนะ อยู่ๆฉันก็ถึงกับต้องขมวดคิ้วงงกับคำพูดของเค้า

"ฉันไปพูดอะไร"แล้วเขาก็มองฉันด้วยสายตาที่คาดเดายาก

"รุ่นพี่จะให้ฉันรับผิดชอบอะไร"ฉันนึกไม่ออกจริงๆเลยถามเขากลับไป

"เธอบอกว่าจะกินฉัน"เขาเฉลยคำพูดที่ฉันอยากรู้ ฉันถึงกับอึ้งกิมจี่เลยค่ะ คือไรก่อน ฉันพูดเล่นมั้ย

เอออ....เดี่ยวนะรุ่นพี่ พี่อย่าบอกนะว่าพี่คิดจริงจังกับที่ฉันพูดไปอะ

"ใช่"!! ฉันคิดจริง ถึงเธอจะยังไม่ได้ทำอย่างที่พูด แต่ฉันก็เสียหายไปแล้วนะ เพราะฉนั้น เธอต้องรับผิดชอบ ด้วยการมาเป็นแฟนฉัน ส่วนเรื่องจะกินฉันแล้วแต่เธอจะทำเมื่อไร

เพล้ง!! ค่๊ะ ดวงตาเบิกโพลงตกใจกับสิ่งที่ได้ยินที่ออกมาจากปากเขาเมื่อเราทั้งคู่ทานเสร็จ รุ่นพี่ก็เรียกพนักงานมาเก็บเงิน

จากนั้นเราทั้งคู่ก็เดินมานั่งในรถ และเขาก็ขับรถออกไปทันที

ระหว่างเราสองคนก็ไม่มีใครพูดอะไรต่อจากนั้น เขายังคงขับรถต่อไป

พรึ่บ ฉันสะบัดความคิดทิ้งไม่คิดว่าคำพูดเขาจะทำให้ฉันคิดมากได้ถึงขนาดนี้

รถวิ่งเข้ามาจอดหน้าคอนโดฉันอีกครั้ง ตอนนี้เวลาก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน

พรุ่บ!!อยู่เขาก็เลื่อนมือมาตรงหน้า ฉันไม่ได้ถามอะไรได้แต่เลิกคิ้วเป็นเชิงถามกลับไป

"มือถือเธอ" ในเมื่อเรา2คนเป็นแฟนกันแล้ว เราควรมีช่องทางการติดติดทุกรูปแบบ

ห๊ะ....นี่พี่ พี่ฟังฉันพูดนะ เราเพิ่งเจอกันแค่ 2 ครั้ง นิสัยใจคอก็ยังไม่รู้เลย มันเร็วไปและอีกอย่างฉันแค่แหย่พี่เล่นเอง ฉันพยายามอธิบายให้เขาฟังด้วยความใจเย็นไม่รู้ว่าเขาจะเข้าใจไหมนะ

"โทรศัพท์"อย่าต้องให้พูดย้ำ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น แค่ตอนนี้อยากมีเธอคนนี้อยู่ใกล้ๆก็พอ ต่อให้ต้องใช้วิธีอะไรผมก็จะทำ ต่อให้งงก็เถอะ แล้วใครจะสนล่ะในเมื่อผมรู้สึกไปแล้ว แล้วผมก็ไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ซะด้วย เอาเป็นว่าผมไม่มีวันให้เธอไปอยู่ใกล้คนอื่นเด็ดขาด

อะ เอาไป เพื่อตัดรำคาญและให้จบๆไปฉันจึงยื่นโทรศัพท์ไปให้คนหน้ามึนข้างๆตอนนี้ฉันอยากจะนอนเต็มที่แล้ว

พรึ่บ อะเสร็จแล้ว เขาเอาโทรศัพท์ฉันไปกดๆจิ้มๆไม่นานก็ส่งคืนมาให้

งั้นฉันขึ้นห้องก่อนนะคะตาจะปิดอยู่แล้ว ถ้าคนของรุ่นพี่ยังไม่มาก็เอารถไปก่อนก็ได้ค่ะ ฉันพูดเสร็จก็กำลังจะเปิดประตูลงจากรถก็ต้องชะงักอีกครั้งด้วยประโยคของเขา

ขอพี่นอนที่นี่ด้วยคนได้ไหม ชั้นตาโตอีกครั้งกับคนหน้ามึนที่เอ่ยออกมา

พี่จะมาขอนอนไปทั่วแบบนี้ไม่ได้นะคะและอีกอย่างฉันก็เป็นผู้หญิงจะให้พี่นอนด้วยได้ยังไง

เธอจะใจร้ายปล่อยพี่กลับบ้านตอนนี้จริงๆหรอ เขายังยืนคำถามออกมาไม่หยุดพร้อมยังทำเสียงละห้อยน่าสงสารอีกด้วย

"เห้อ"ฉันถอนหายใจอยู่สักครู่ก่อนจะตัดสินใจให้เขาขึ้นไปนอนด้วย ขืนยังโต้ตอบกันแบบนี้คงไม่ได้นอน

โอเคค่ะๆงั้นก็ลงมาเลยค่ะ

เมื่อเราสองคนเดินลงมาจากรถ เพื่อจะไปยังบนห้องนอน เธอเข้าไปในลิฟท์ฉันก็กดค้างนะที่ห้องตัวเองอยู่ พอประตูลิฟท์เปิดออกก็เจอกับเชลซีและซีโร่ ซะก่อน พี่เขาทั้งคู่มองมายังบุคคลที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน เมื่อฉันเห็นสายตาของพวกพี่ๆเขาทั้งสองก็ได้แต่ยิ้มแหยๆไปให้

พี่ 2 คนยังไม่นอนกันอีกหรือคะ

พี่เห็นคุณเซยังไม่กลับมากลัวจะเกิดเรื่องขึ้นเลยรอครับ แล้วท่านนี้คือ นั้นไงว่าแล้วว่าพี่เขาต้องเอ่ยถาม

"เพื่อน..." แฟนครับ!!

เสียงฉันเป็นอันต้องหลุบเข้าไปในลำคอ เมื่อมีเสียงทุ่มเข้มเอ่ยแทรกมาสะก่อน

แฟน/แฟน เสียง2เสียงดังประวานขึ้นพร้อมกันจากปากลูกน้องคนสนิทที่ได้ยินคำว่าแฟน ออกจากปากชายหนุ่มที่ยืนข้างๆ เจ้านายตัวเอง

พี่2คนไปพักเถอะค่ะ ดึกมากแล้ว ญ่าก็จะเข้าห้องไปพักแล้วเหมือนกันค่ะ

ตอนแรกทั้งสองก็ยังไม่อยากไปแต่เจอสายตาฉันเข้าไปจึงทำให้ทั้งสองต้องจำยอมทำตามคำสั่ง จากพวกพี่ 2 คนไปแล้วฉันเลยมาสแกนนิ้วพาคนหน้ามึนเข้ามายังภายในห้อง เมื่อประตูเปิดออกคนข้างๆก็เดินแทรกเข้าไปในห้องโดยไม่เกรงใจกันเลย

ฉันก็รีบปิดประตูเดินตามเขาเข้ามาทันที คนหน้ามึนเดินสำรวจห้องฉันอย่างกับคนที่ไม่เคยเจอไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้

ต้องขอบอกก่อนว่าห้องของฉันจะตกแต่งสไตล์คล้ายห้องผู้ชายด้วยโทนสีที่ใช้เป็นสีเทาส่วนใหญ่ ไม่ใช่สีอย่างที่หญิงสาวทั่วไปใช้กัน

และฉันก็ไม่มีของตกแต่งอะไรเยอะแยะยกเว้นเสียจากผู้กระจก 2 ตู้ที่มีไว้เก็บของสะสมหรือของที่ฉันรัก ตู้หนึ่งจะเป็นตู้เก็บปืน อีกตู้จะเป็นตู้เก็บพวกมีด ดาบและอาวุธลับ แค่นั้น ไม่มีจำพวกตุ๊กตาหรือของอย่างอื่น ห้องเลยดูโล่งและจะแบ่งเป็นโซนชัดเจน

งั้นพี่นอนห้องนั่นนะ ฉันชี้ไปทางห้องๆนึงที่เป็นห้องสำรอง

พวกข้าวของผ้าห่มมีครบอยู่แล้วค่ะ

แล้วห้องเธอละ?

ห้องฉันห้องนี้ ฉันชี้ไปอีกห้องที่เป็นห้องนอนของตัวเอง ฉันขอตัวเข้าห้องไปนอนก่อนนะถ้าพี่จะเข้าห้องนอนก็ปิดไฟในห้องนี้ด้วยนะ ไปละ

ฉันพูดเสร็จกำลังจะหมุนตัวไปยังห้องของตัวเอง แต่ก็ต้องตกใจและหันมาหาคนหน้ามึนอีกครั้งด้วยการกระทำของเขา เมื่อเขาเดินตามหลังฉันเข้ามาด้านในห้องนอนของเธอ

พี่จะเดินเข้ามาทำไม ห้องพี่ห้องนู้นไง ฉันยืนกอดอกจ้องมองเขาด้วยอารมณ์ขุนมัว

"กลัวผี" ขอนอนด้วย ดูความหน้าด้านของเขาสิ

เห้อ!!ฉันถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่

โอเคร ยอมแล้วค่ะฉันยอมพี่แล้ว

งั้นพี่เข้าไปอาบน้ำก่อนเลยนะเดี่ยวฉันไปดูเสื้อผ้ามาให้ค่ะ ส่วนนี่ผ้าขนหนู

ผมหยิบผ้าขนหนูในมือเซย่าแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำที่เธอบอก มาถึงขนาดนี้แล้วใครจะยอมนอนคนเดียวละ

ที่จริงผมไม่เคยนอนกับผู้หญิงหรือด้วยซ้ำและไม่เคยคิดจะนอนกับใคร แต่พอมาเป็นเธอกลับเปลี่ยนแปลงความคิดนี้ไปได้ แล้วผมยังซิงนะขอบอกก่อน ไม่ใช่ผมตายด้านนะแต่แค่ไม่ชอบวุ่นวายกับผู้หญิงคนไหนแค่นั้น ก็มันไม่ใช่ไง เห็นไอ้พวกเพื่อนๆตัวเองแล้วปวดหัว อีกอย่างผมไม่ชอบมันสกปรกผ่านมือใครมากี่คนแล้วก็ไม่รู้

แต่พอมาเป็นเธอผมคิดแค่ว่าต่อให้เธอเคยผ่านใครมาแล้วก็ช่าง ตอนนี้ผมคิดแค่ว่าจะไม่ปล่อยเธอไปเป็นของใครอีก

ก๊อกๆๆผมหลุดออกจากความคิดเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องน้ำดังขึ้นคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเธอ

พี่เข้าไปอาบน้ำหรือนอนหลับในนั้นกันแน่

ฉันบ่นร่ายยาวก็ใครใช้ให้เขาเข้าไปอาบน้ำนานขนาดนั้นล่ะ ดีนะที่ฉันไปอาบอีกห้องก่อน

ผมเปิดประตูห้องน้ำออกมาถ้าเจอกับสายตาดุดันที่มองมาทำผม เธอไม่อายบ้างหรือไงวะ จ้องมาแบบนั้น ทั้งๆที่ผมมีแค่ผ้าขนหนูผืนเล็กพันรอบเอวเท่านั้น

เอาะแต่ลืมไปว่าเธอไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงทั่วไปอย่างเช่นอะไรนะเหรอ ก็ตั้งแต่ผมมาถึงคอนโดเธอ ไล่มาตั้งแต่ก่อนขึ้นมาบนคอนโดแล้ว มีแต่ชายชุดดำที่ยืนตามจุดต่างๆระหว่างที่ขึ้นมาบนห้อง

ยิ่งพอเข้ามาในห้องได้ผมก็ยิ่งประหลาดใจ ทั้งโทนสีห้องที่ดูยังไงก็ไม่น่าจะใช่ห้องผู้หญิง ทั้งตู้โชว์ที่โชว์เกี่ยวกับอาวุธต่างๆ ส่วนที่เป็นตุ๊กตาที่ผู้หญิงควรจะมีผมไม่เห็นเลย

แล้วพอเดินดูเรื่อยๆก็ยังพบกับรถอยู่คันมินิจัดเรียงกันอย่างเป็นระเบียบเรียกว่าตัวท็อปทุกคันเลยก็ว่าได้

กว่าจะออกมาได้ นึกว่าหลับในห้องน้ำซะแล้ว อะนี่ชุดเอาไปเปลี่ยนซะ

รอยสักพี่ สวยดีนะสักขาวดำซะด้วย

ฉันยืนจ้องมองตัวรุ่นพี่ตั้งแต่เขาเดินออกมาจากห้องน้ำ ไม่ใช่ว่าพิศวาสหรอกนะแค่ชอบรอยสัก ส่วนเขาจะเปลือยข้างบนนั้นฉันก็เฉยๆค่ะ เพราะลูกน้องแต่ละคนของฉันเวลาซ้อมพวกเขาจะถอดเสื้อกัน จึงทำให้ชินตาไปแล้ว

ชุดใคร!! อะไม่ยอมรับไปใส่อีก ฉันลดมือที่ยื่นเสื้อไปให้ลง พร้อมถอนหายใจแรงๆอย่าหงุดหงิด เข้าใจคนง่วงไหมจะตี 1 อยู่แล้ว ได้แต่คิดในใจก่อนจะตอบเขาไปแต่โดยดี

ฉันซื้อไว้ให้พี่ชาย เห็นมันดูดี ยังไม่ได้ใส่ พี่เอาไปใส่ก่อนนะ ฉันยื่นไปให้คนตรงหน้าอีกครั้งและเขาก็รับและเอาไปใส่ในห้องแต่งตัวทันที

ฉันถอนหายใจอีกรอบแล้วเดินมาทิ้งตัวลงบนเตียงที่กว้างใหญ่ทันที

ผมเดินออกมาจากห้องแต่งตัวของเซย่า ออกมาก็เจอเธอที่นอนหลับสนิทไปแล้ว ผมเดินเข้าไปใกล้เตียงใหญ่ค่อยๆขึ้นไปบนเตียงสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับเธอ ผมไม่เคยคิดจะทำแบบนี้มาก่อนเลย

ผมนอนเอามือข้างนึงขึ้นมารองไว้ท้ายทอยแล้วก็นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ถึงสิ่งที่ผมต้องมาทำอะไรแบบนี้มันเป็นเพราะอะไร

ผมหันหน้ามองคนตัวเล็กที่นอนหันหลังให้ หรือผมจะหลงรักเธอนะ ไม่นานคนตัวเล็กที่นอนหันหลังให้เธอก็พลิกตัวหันมาหาผม ทำให้ผมอดไม่ได้เอามือเข้าไปลูบผมเธอเบาๆ

อือ!! เฮียนอนนิ่งๆ ย่าง่วงย่าจะนอน เสียงเธอละเมอเรียกชื่อใครคนนึงทำเอาผมจะงัก พร้อมทั้งรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที

10.38 นวันถัดมา

อือ!ฉันรู้สึกตัวลุกขึ้นบิดขี้เกียจ จนหน้าหันไปเห็นชายหนุ่มอีกคนที่ยังนอนหลับอยู่ ฉันลืมไปเลยว่าไม่ได้นอนอยู่คนเดียว จากนั้นก็ลุกจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว

แต่เมื่อฉันแต่งตัวเสร็จว่าจะออกไปหาอะไรง่ายๆทานหน่อย ก็ต้องล้มเลิกเพราะอีกคนยังนอนหลับสนิทอยู่เลยฉันจึงเปลี่ยนจากการออกไปข้างนอกเป็นการเดินเข้าไปในครัว เพื่อจะหาอะไรทำทานเอง

ฉันเปิดตู้เย็นดูก็มีพวกกุ้งหมึกและไข่แล้วก็ผักอย่างละนิด ฉันเลยตัดสินใจคิดว่าจะทำข้าวผัดดีกว่า

มาเวล talk

ผมรู้สึกตัวขึ้น มือก็ควานหาคนที่นอนอยู่ข้างๆ แต่ก็กลับไม่มี ก่อนจะปรับสายตาให้เป็นปกติ แล้วมองหาทั่วห้องแต่ก็ไม่เจอคนตัวเล็กของผม

ผมจึงลุกขึ้นล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้วก็เดินออกไปดูข้างนอกห้องนอน เมื่อออกมาได้แค่นิดหน่อย ผมก็ได้กลิ่นมาจากอีกด้านน่าจะเป็นห้องครัว ผมเดินตามกลิ่นหอมมาเรื่อยๆจนมาเจอเธอที่ยืนทำอาหารอยู่ในห้องครัว

ตื่นแล้วหรอ!!หิวไหมฉันทำข้าวผัดทะเล พี่จะทานด้วยไหมหรือยังไง

"อืม" ผมตอบรับสั้นๆแล้วเดินไปนั่งรอยังโต๊ะอาหาร ไม่นานเธอก็วางจานข้าวผัดทะเลไว้ตรงหน้าผม กับของเธออีกจาน

ข้าวผัดกุ้งหน้าตาน่าทานส่งกลิ่นหอมฉุย ผมไม่รอช้าจะเข้าปากทันที อือ!!ก็อร่อยเหมือนกันนะผมคิดในใจและก็นั่งทานเงียบๆ

แต่ไม่เหลือบสายตาไปดูคนตัวเล็กตรงข้ามผม ก็ทำให้คิ้วผมขมวดขึ้นทันที

จะเขี่ยกุ้งกับหมึกไว้ข้างจานทำไมล่ะไม่ทานหรอ

เมื่อทำเสร็จผมก็จ้องมองเธอรอฟังคำตอบ

ฉันไม่ชอบกินน่ะ กินแล้วมันไม่ค่อยย่อย ชอบทำให้ปวดท้อง เธอตอบผมพร้อมทำหน้างงๆ

บอกได้คำเดียวเลยว่าเธอโคตรน่ารักมาก ยิ่งปากที่เธอทำบิดเบี้ยวนั้นยิ่งทำให้ผมอยากจับเธอมาจีบซะให้รู้แล้วรู้รอดไป ใจเย็นๆไว้ตัวกูผมได้แต่บอกตัวเอง