พ่ายรักยายตัวแสบ

บทที่2

พวกคุยต่างส่งเสียงคุยกันเหมือนไม่ได้พูดกันมานานโดยไม่ให้ความเคารพรุ่นพี่ที่คุยกับพวกคุณเลย

พวกคุณมีกันเท่าไรครับแล้วรุ่นพี่มีกันเท่าไรครับ

จะสู้เสียงพูดคุยของพวกคุณได้มั้ยครับ "ตอบ"!!

ผมถามก็ตอบมาครับ เมื่อนักศึกษาต่างเงียบเขาก็ถามต่อ

ไม่ได้ครับ/ไม่ได้ค่ะ

แล้วคุยกันทำไมครับ เงยหน้าขึ้นมาครับแล้วลุกขึ้นวิ่ง 3 รอบลานกิจกรรมปฏิบัติ

มาเวลตวาดเสียงใส่นักศึกษาดังลั่น

นักศึกษาเริ่มทยอยออกวิ่ง

เห้อ..โดนแต่วันแรกเลยวะ กอหญ้าเอ่ยอย่างหนักใจ

แม่ง...เหนื่อยโว๊ย เมรี่วิ่งไปบ่นไป

ส่วนฉันนะหรอ วิ่งเงียบๆค่ะไม่ได้รู้สึกว่าเหนื่อยอะไร เพราะฝึกหนักมากกว่านี้ก็เจอมาแระ สำหรับฉันแค่นี้จิ๊บๆ

เมื่อครบตามกำหนดที่รุ่นพี่สั่งนักศึกษาทั้งหลายก็เข้ามานั่งประจำที่

เมื่อสถานการณ์ปกติ มาเวลก็มอบหมายหน้าที่ให้รุ่นพี่ปี 2 จัดการต่อโดยที่เขาเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนๆไปหาที่นั่งใกล้ๆบริเวณจัดกิจกรรมรับน้องเพื่อเฝ้าสังเกตการณ์

เมื่อรุ่นพี่ปี 2 ชี้แจงรายละเอียดของวันพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้วกิจกรรมรับน้องวันแรกก็จบลง

พวกเราทั้ง 4 คนก็เดินออกมาจากลานกิจกรรมทันที

ปึก!!โอ๊ยฉันเดินตามหลังอีเมรี่ออกมาแต่ใครจะนึกว่าจู่ๆมันก็หยุดกระทันหันทำให้ฉันที่เดินตามที่กำลังเดินดูโทรศัพท์ไม่ได้มองทางเผลอไปชนมันเข้ามันก็เลยร้องเสียงหลงเลย

มึงอีสวยเดินไงวะ มึงไม่เห็นหรอชนกูอะ

"อือ"ถ้ากูเห็นกูจะชนมึงไหมแล้วมึงเป็นห่าอะไรถึงได้หยุดเดิน

ก็กูมองเห็นผู้ไงยะ มึงดูนั้นดิ รุ่นพี่เมื่อกี้ โหดจัด ช๊อบชอบวะ อีเมรี่ที่ไอ้พวกเราหันไปมองพร้อมกับบิดตัวไปมาอย่างเขินอาย

ฉันส่ายหัวเบาๆให้กับอีเมรี่

ไปเถอะฉันรีบกลับว่ะเพลียจะแย่อยู่แล้ว ช้อนนางเอ่ย

หลังจากนั้นพวกเราก็พากันเดินมายังรถของตัวเอง ระหว่างทางเดินอีพวกนี้ก็คุยกันไม่หยุดไม่หย่อน ฉันที่จอดรถไว้อีกทางจึงขอตัวแล้วแยกออกมา

เมื่อฉันเดินมาถึงรถก็ไม่รอช้าเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถแล้วสตาร์ทรถขับออกไปทันที

ฉันขับรถมาเรื่อยๆตอนนี้เป็นเวลา 5 โมงเย็นซึ่งการสัญจรบนท้องถนนณช่วงเวลานี้เป็นอะไรที่น่าเบื่อมากๆ เมืองไทยรถโคตรติดจราจรแออัด

ฉันเลยต้องเปิด GPS เพื่อเลี่ยงทางที่รถติดถึงมันจะอ้อมไปหน่อยแต่ก็น่าจะดีกว่ามั้งนะ

GPS พาฉันมาทางไหนก็ไม่รู้ 2 ข้างทางไม่ค่อยมีบ้านคนเท่าไหร่เลยแล้วรถก็โล่งมากฉันขับรถไปมองถนนที่โล่งไป ไม่นานก็มีรถสปอร์ตคันหรูสีดำขับมาด้วยความเร็วสูง เข้ามาเคียงฉัน เขากดกระจกลงและตีไฟเลี้ยวเพื่อสื่อให้ฉันจอดเรียกข้างทางหรือเปล่านะ

ฉันเลยตีไฟเลี้ยวแล้วเข้าข้างทาง ถามว่ากลัวไหมตอบเลยว่าไม่เคยกลัว

เขาจอดรถสปอร์ตหรูของเขาเลยฉันไปนิดนึงแล้วก็รีบเดินมาหาฉันทันที

ลงมาแล้วไปนั่งฝั่งโน้น เขาเดินมาหยุดยืนแล้วบอกให้เซย่าไปนั่งฝั่งคนข้างคนขับ เธอทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่ายเพราะดูเขารีบๆยังไงชอบกล

แม้หญิงสาวจะสงสัยแต่เธอก็เลือกที่จะเงียบแล้วค่อยถามเขาดีกว่า

เมื่อเขาเห็นว่าคนตัวเล็กขึ้นมานั่งคาดเบลเรียบร้อยแล้วเขาก็ขับรถออกไปทันที

แต่ระหว่างที่เขาเปลี่ยนรถมาขึ้นคันของหญิงสาวทำให้บุคคลที่ขับรถตามมาเกือบทัน

ทำให้เขาทั้งคู่ตกอยู่ในการถูกไล่ล่ารถที่ไล่ตามหลังมาใช้ปืนยิงรถของเซย่าที่มีมาเวลเป็นผู้ขับ

เซญ่าที่นั่งมาด้วยความสงสัยจึงคลายความสงสัยนั้นเธอเลือกไม่พูดหรือถามอะไรได้แต่หันหน้ามองเขาแป๊บนึง

กลัวเหรอ!!เมื่อเห็นหญิงสาวตัวเล็กที่นั่งคู่มากับเขาหันมามองหน้าเขาจึงเอ่ยถามขึ้น

ขอโทษทีมันจวนตัว เขาเอ่ยขอโทษออกไปตรงๆเพราะเขาจำรถที่เขาขับตามมาของหญิงสาวนั้นได้จึงเลือกที่จะสลับคันเผื่อคนที่ไล่ล่ามาตามไม่ทันจะได้เลิกสนใจเมื่อเห็นว่ารถตัวเองจอดอยู่ข้างฟุตบาทแต่เขาไม่นึกว่ามันจะขับมาเร็วขนาดนี้

เซย่าถอนหายใจเอือกใหญ่ก่อนจะเอ่ยบอก มาเวลกลับ

ช่างเถอะยังไงก็ลากมาเกี่ยวแล้วนี่

เสียงปืนยังคงยิงใส่รถของคนทั้งคู่ต่อเนื่องที่มีจังหวะ

เห*้ยตามไม่เลิกสินะ เซย่าสบถออกมาอย่างหัวเสีย

มาเวลเหลือบดูหญิงสาวที่สบถออกมาแบบนั้นโดยไม่มีท่าทีความหวาดกลัวเลย ทำให้เขาขมวดคิ้วงุ่นด้วยความสงสัย

เซญ่าเริ่มรำคาญเธอจึงเปิดกระชังหน้ารถหยิบกระบอกปืนที่ตนนั้นพกเก็บไว้ในรถตลอดแต่แค่แยกเม็ดกระสุนออกจากกัน เธอเอาขึ้นมาจับแม็คกระสุนยัดใส่จากนั้นก็ดึงขึ้นลำกล้องเตรียมพร้อมจะยิง

มาเวลเกือบมองดูการกระทำของหญิงสาวเงียบๆแม้จะแปลกใจไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

รุ่นพี่ขับรถเบี่ยงไปอีกฝั่งให้ฉันได้เห็นรถมันหน่อยได้ไหมคะ เมื่อหญิงสาวบอกเขาแบบนั้นเขาก็ทำตามทันที

และเมื่อรถเบี่ยงไปอีกฝั่งจนเห็นรถคันที่ไล่ตามมา เซย่าก็ไม่รอช้าใช้ความเร็วยิงไปที่ล้อของรถคันนั้นทันที กระสุนเพิ่งเจาะล้อรถคันดังกล่าว จนเสียหลักแฉลบเข้าชนกับราวกั้นข้างถนนอย่างแรง ตามความเร็วที่ขับมาทำให้รถเกิดพลิกคว่ำทันทีและขวางรถอีกคันที่ค่ะไล่ตามหลังมาติดๆจนกระแทรกเข้าอย่างจัง

เซย่าเมื่อเห็นว่าปลอดภัยแล้วจึงถอดกระสุนคอและเอาเก็บไว้ที่เดิม

ใช้ได้นี่ เคยฝึกมาหรือไงเราอ่ะ มาเวลไม่เห็นฝีมือคนตัวเล็กจึงเอ่ยชม ตัวเขาเองไม่เคยคิดจะชอบหรืออยู่ใกล้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่กับคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆกลับรู้สึกแปลกประหลาด เขาเคยตั้งอุดมการณ์เอาไว้ว่า ใครที่จะมาเป็นเมียของเขา ก็ต้องสามารถยืนข้างเขาได้ เพราะชีวิตเขาอันตราย

"ค่ะ ฝึกมาแต่เด็กแล้ว"เซย่าหันตอบกลับรุ่นพี่

คอนโดเธออยู่ไหนเดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอก่อนส่วนฉันเดี๋ยวจะให้ลูกน้องไปรับ

คอนโดxx เซย่าหันไปตอบชายหนุ่มรุ่นพี่ เมื่อได้ยินคำตอบ มาเวลเปลี่ยนเส้นทางทันที

"ชื่ออะไร"มาเวลถามชื่อคนตัวเล็กข้างๆไปอย่างดื้อๆ "ฉันมาเวล"และบอกชื่อตัวเองออกไป

เซย่าหันมองหน้าขมวดคิ้วนิดหน่อยก่อนจะเอ่ยคอบไป "เซย่าค่ะ"

รถขับมาด้วยความเร็วสูงเพราะเป็นช่วงที่ถนนเริ่มโล่ง ไม่นานรถก็เคลื่อนเข้ามาจอดหน้าคอนโดหรูของคนตัวเล็ก

แล้วพี่โทรบอกให้คนมารับยัง เซย่าหันมาถามมาเวลเมื่อรถจอดสนิทแล้ว

ส่งไปบอกแล้ว มาเวลตอบคนตัวเล็ก

จะลงไปรอตรงlobby ก่อนไหม เซย่าเอ่ยถามมาเวล

ขอรออยู่บนรถได้ไหม? มาเวลไม่ได้ตอบแต่กลับเอ่ยถามเซย่าออกไปแทน

งั้น....เธอพูดไม่ทันจบ ประโยค ชายหนุ่มก็เอ่ยแทรกขึ้นมาสะก่อน

นั่งรอเป็นเพื่อนพี่หน่อย!!

ลูกน้องคนสนิทที่เห็นรถเจ้านายตนขับมาจอดที่หน้าคอนโดก็เกิดความแปลกใจ เลยเดินไปหาหวังจะไตร่ถาม

เซย่าเมื่อเห็นว่าลูกน้องคนสนิทอย่างเชลซีกำลังเดินมาหา เธอหันมองหน้าชายหนุ่มเพียงชั่วครู่ จึงตัดสินใจเอ่ยปากบอกชายหนุ่ม

"ได้ค่ะ"แต่ขอลงไปคุยธุระแปปนะค่ะ

"อืม"เขาตอบคนตัวเล็กสั้นๆ พร้อมพยักหน้ารับรู้ ไม่ใช่เขาจะดูไม่ออกว่าคนตัวเล็กคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

เมื่อได้คำตอบเธอก็รีบเปิดประตูลงจากรถไปทันที

เธอเดินมาหยุดยืนต่อหน้าเชลซี่ เชลซีจึงเอ่ยถามเจ้านายด้วยความเป็นห่วงและมองเข้าไปในรถที่มีฟิล์มดำ

ทำไมคุณหนูถึงมาจอดตรงนี้ละครับ แล้วใครขับมาให้หรอครับเห็นคุณหนูลงฝั่งนี้ครับ

พอดีเพื่อนย่าขับรถมาส่งค่ะ เขานั่งรอคนที่บ้านมารับค่ะเลยจอดรอตรงนี้จะสะดวกกว่า

พี่มีไรจะทำก็ไปทำเถอะค่ะ เดี่ยวย่าไปนั่งรอเป็นเพื่อนเขาก่อน

เซย่าทำท่าหันหลังจะเดินกลับมายังรถก็ต้องหยุดชะงักก่อน

"ไว้ใจได้ใช่มั้ยครับ"เชลซียังคงยิ่งคำถาม ถามเจ้านายต่อ

คำถามนั้นทำให้เซย่าถึงกับขมวดคิ้วทันที

"ย่าไม่ใช่เด็กแล้วนะค่ะ" พูดจบหญิงสาวเอี่ยวตัวกลับเดินมายังรถแล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านในทันที

"แฟน"ชายหนุ่มหันหน้าไปถามคนตัวเล็กที่เพิ่งขึ้นมานั่งบนรถ

พี่คนสนิทค่ะ มีอะไรรึป่าวค่ะ เซย่าตอบคำถามที่รุ่นพี่ถามมาก่อนจะถามกลับไป

"หิวรึป่าว"ชายหนุ่มเลี่ยงที่จะตอบแต่กลับถามเธอต่อ เขาไม่เคยต้องมาทำอะไรแบบนี้เลย เขาแทบจะไม่เข้าใกล้ผู้หญิงเลยด้วยซ้ำ แต่กับเธอเขาทำไมถึงรู้สึกอยากอยู่ใกล้อยากคุยตั้งแต่เจอหน้าแล้วก็ไม่รู้

"หิวค่ะ" หญิงสาวตอบกลับตามความเป็นจริง 3 ทุ่มแล้วจะไม่ให้เธอหิวได้ยังไงเซย่าจ้องมองใจหนุ่มนิ่งๆในสมองก็คิด ประมวลผลต่างๆนาๆ ถึงเหตุการณ์ต่างๆทั้งที่เพิ่งได้รู้จักกัน

"จ้องขนาดนั้นกินพี่แทนข้าวไปเลยดีมั้ย"มาเวลที่เห็นคนตัวเล็กจ้องมองตนจึงแกล้งพูดแหย่เล่น

หึ!! แกล้งพูดแหย่กันหรอได้สิ งั้นรับมือกับฉันให้ได้ละกันนะ เธอคิดในใจก่อนจะค่อยๆโน้มตัวเข้าไปใกล้รุ่นพี่หนุ่มมากขึ้นจนใบหน้าทั้งสองคนอยู่ห่างกันแค่คืบเดี่ยวเท่านั้น เซย่าสบตาในตาคมเข้มสีน้ำตาลอ่อนของรุ่นพี่หนุ่ม เธอกระตุกยิ้มมุมปากเพียงนิดก่อนจะเลื่อนใบหน้าของตัวเองไปข้างๆแก้มเขา จากนั้นริมฝีปากกระจับได้รูปก็เอ่ยกระซิบข้างๆหูเบาๆ "ไม่ติดนะค่ะ คงอร่อยน่าดู"

เมื่อพูดจบเธอก็กลับมานั่งลงที่เดิมปล่อยให้อีกคนที่ตอนนี้กำลังตกใจอึ้งค้างอยู่แบบนั้น

ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์ของเซย่าสั่นขึ้น เธอล้วงหยิบขึ้นมาจากกระเป๋าเป้แล้วกดรับสายทันที

(hi คนสวยคิดถึงจังเลย คิดถึงเฮียบ้างมั้ยหึ)ไม่ทันที่เซย่าจะเอ่ยทักปลายสายก็ดันแทรกเอ่ยเข้ามาสะก่อน

คิดถึงสิค่ะ ย่าคิดถึงเฮียมากๆเลย เซย่าตอบกลับปลายสายด้วยเสียงที่ออดอ้อนเป็นประจำที่เธอคุยกับพี่ชายหรอ พ่อแม่ ใบหน้าก็ยิ้มแย้มไปด้วย ซึ้งเธอไม่ได้สนใจว่ามีสายตาอีกคู่ที่มองดูการกระทำของเธออยู่ด้วยความไม่ชอบใจ

(ดีแล้วครับ งั้นเฮียวางก่อนนะ ดูแลตัวเองด้วยใอ้แสบของเฮีย)

รับทราบค่ะ บาย เมื่อร่ำลากับพี่ชายเสร็จเซย่าก็กดปิดโทรศัพท์แล้วเก็บไว้ในกระเป๋าเป้ดังเดิม

ชายหนุ่มข้างๆพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดพร้อมกับพึมพำอย่างไม่พอใจ

เมื่อไหร่จะมีคนมารักพี่คะ เซย่าเมื่อเห็นว่ามันนานมากแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววของคนที่จะมารับเขาเธอจึงเอ่ยถาม

คนถูกถามเลิกคิ้วขึ้นแล้วถามกลับไปทันที

"ทำไมรำคาญหรอ" เมื่อถามเสร็จมาเวลก็ขับรถถอยออกมาจากตรงนั้นแล้วขับรถออกสู้ถนนใหญ่อีกครั้ง

พี่จะพาฉันไปไหน คนตัวเล็กเอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มรุ่นพี่ขับรถออกมาจากคอนโด

มาเวลเหล่มองด้วยหางตานิดหน่อยแล้วหันกลับมาสนใจถนนตรงหน้าต่อ โดยปากก็เอ่ยบอกเซย่าไป"หึ ทีกับคนที่โทรมาเมื่อกี้คุยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน แถมทั้งยิ้มด้วย แต่พอคุยกับพี่กลับทำเสียงแข็งใบหน้าบึ้ง 2 มาตรฐาน

นี่พี่เข้าใจอะไรผิดปะ ฉันจะคุยกับใครยังไงแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ด้วยค่ะ พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำนิสัยแบบนี้กับฉันนะ

พาฉันกลับเลยเดี่ยวนี้นะ หรือไม่งั้นพี่ก็จอดรถ ฉันจะกลับ เซย่าพยายามระงับอารมณ์ตัวเองเพื่อพูดกับรุ่นพี่ที่อารมณ์ขึ้นๆลงๆอยู่ตอนนี้

คนอะไรไม่รับผิดชอบในสิ่งที่พูด มาเวลเอ่ยออกมาเบาๆโดยไม่ได้หันไปมองหญิงสาว

พี่พูดอะไรฉันงงไปหมดแล้วนะ เธองงกับคำพูดของเขาเอามากๆ

ไม่นานชายหนุ่มก็ตีรถแวะร้านอาหารที่อยู่ติดริมแม่น้ำ

พามาทานข้าวลงมาได้แล้วเขาหันบอกเซย่า จากนั้นเขาก็เปิดประตูลงจากรถเดินเข้าร้านอาหารไปทันทีโดยไม่รออีกคน

"เอ้าบอกปุ๊บไปปั๊บ"เธองงกับพฤติกรรมของเขาจริงๆจากที่พึมพำกับตัวเองอยู่ครู่นึง เธอก็รีบเปิดประตูลงจากรถเดินตามเขาเข้าไปในร้านอาหารทันที

สวัสดีค่ะเชิญค่ะ เมื่อฉันเดินเข้ามาถึงบริเวณร้านพนักงานของร้านก็กล่าวสวัสดีพร้อมผายมือเชิญเข้าไปด้านในร้าน

ฉันเดินเข้ามานั่งด้านในตรงโต๊ะที่มีรุ่นพี่นั่งอยู่แล้ว ไม่นานนักสาวสวยพนักงานเสิร์ฟก็เอาเมนูมาให้