พรึบ!
แรงผลักร่างเพรียวบาง กระชากสายตาคู่สวยให้หันไปมองเจ้าของร่างสูงโปร่ง ที่กำลังเดินอ้อมขึ้นมานั่งประจำที่คนขับ สีหน้าของเขายังคงนิ่งเรียบ ไร้อารมณ์ ทว่าเธอกลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกโกรธเคือง จากปฏิกิริยาที่เขาแสดงออก
“ขอโทษค่ะ รุ่นพี่”
เธอรู้ดีว่าเธอทำผิด ที่ออกมาจากโรงเรียนเวลานี้ เลยเอ่ยปากขอโทษ ก่อนที่เขาจะจับมือเล็กไปดูรอยแตกระหว่างข้อนิ้ว ต่อยตีกับผู้ชาย มีหรือที่จะไม่ฝากรอยแผลเอาไว้ ถึงคนพวกนั้นจะเจ็บหนักกว่าเธอ แต่รอยแผลพวกนี้ก็แสบเอาเรื่อง โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ต่อหน้าคนที่เรามีใจให้ ยิ่งรู้สึกเจ็บแปล๊บ
เขาไม่ถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ปล่อยมือเล็ก ก่อนจะรีบสตาทร์รถหรูขับออกไปจากตรงนี้ ตอนแรกเธอคิดว่าเขาจะพาเธอกลับมาส่งที่โรงเรียน ทว่าเส้นทางกลับตรงดิ่งกลับบ้าน
“รุ่นพี่ไม่ได้ไปทำงานกับพี่คิเรียลเหรอคะ?” เสียงหวานเอ่ยถามคนข้างกาย แต่กลับไม่ได้รับคำตอบ ร่างสูงเหยียดกายกำยำลงจากรถซุป
