พรึบ!
เด็กสาวรีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงนอน ทั้งที่ไม่มีเสื้อผ้าปิดบังเรือนร่าง เพื่อที่จะไปรั้งข้อแขนฝ่ายชาย ที่กำลังเดินออกไปจากห้อง โดยที่เขานั้นยังไม่ให้คำตอบเธออย่างชัดเจน
“ขอถามคำถามเดียว ว่าพี่จะรับผิดชอบหนูไหมคะ?”
พี่ไคยืนเงียบ ไม่ตอบ ไม่หันมามองเธอแม้แต่หางตา
“ถ้าไม่คิดจะรับผิดชอบ แล้วมาทำแบบนี้ทำไมคะ…”
น้ำตาสีใสไหลอาบผิวแก้ม ถึงแม้ว่าจะยืนแทบไม่ไหว แต่เธอก็พยายามทรงตัว เพื่อคุยกับเขาให้รู้เรื่อง สิ่งที่เกิดขึ้น มันไม่ควรจะเกิด หากเขาไม่ได้คิด จะรับผิดชอบความรู้สึกกัน
“นะ หนูถามว่ามาทำแบบนี้กับหนูทำไม ฮรึก ทำไมพี่ไม่ตอบ!” มิรันใช้เสียงที่ดังขึ้น แล้วใช้เรี่ยวแรงที่มีอยู่น้อยนิด ในการดึงแขนคนตรงหน้า ให้เขาตอบมา ว่าเขาทำเพื่ออะไร!?
แต่สิ่งที่ได้รับ กลับมาเพียงความเงียบ ก่อนที่เขาจะอุ้มตัวเธอกลับไปนอนบนเตียง แล้วหยิบห่อทิชชู่มาวางไว้ข้างกาย ให้เธอทำความสะอาดตัวเอง ทั้งที่มีเลือดเ
